Ένα από τα βασικά ερωτήματα που απευθύνει ο κόσμος στα μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των βουλευτικών εκλογών είναι: «Τι θα κάνετε εσείς για να μας γλυτώσετε από τη λαίλαπα των μνημονίων και πως θα δημιουργηθεί ο νέος συνασπισμός εξουσίας που προτείνετε αφού τα άλλα κόμματα της αριστεράς, αρνούνται τη συνεργασία μαζί σας;». Απολύτως σωστό και πραγματικό ερώτημα το οποίο θα μπορούσε να απαντηθεί, με επάρκεια νομίζω, στη βάση της παρακάτω συλλογιστικής:Αυτό που ζούμε είναι μια μοναδική, μη κανονική και πρωτόγνωρη κατάσταση. Ζούμε μια παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, που με αιχμή της την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των δημοσίων χρεών πολλών ευρωπαϊκών χωρών, επιδιώκεται μέσα από τις ασκούμενες νεοφιλελεύθερες και βαθειά αντιλαϊκές πολιτικές των ηγεσιών τόσο της ΕΕ όσο και της καθεμία χώρας, να ισοπεδωθούν οι δυνάμεις της εργασίας, να οδηγηθούν σε φτωχοποίηση και εσωτερική υποτίμηση, προκειμένου στη συνέχεια και στο όνομα της δήθεν «διάσωσης από τη χρεοκοπία» και της «εξόδου από την κρίση» να υπάρξει μια γενικευμένη αναδιάρθρωση προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου (εθνικού και διεθνούς), με λεηλατημένους όμως και πλήρως υποταγμένους τους λαούς. Πρώτη στη λίστα των πειραματόζωων η Ελλάδα. Η ανάγκη όμως να επιβιώσει και να μείνει όρθιος ο ελληνικός λαός, επιβάλλει στην αριστερά να μπει μπροστά και με ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, να δώσει στο λαό όχι μόνο την ελπίδα αλλά και τη ρεαλιστική προοπτική ενός άλλου δρόμου, ενός άλλου τύπου διακυβέρνησης της χώρας μας, στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα της ανατροπής και στους άλλους λαούς της Ευρώπης.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία και έναν νέο συνασπισμό εξουσίας με πυρήνα τις δυνάμεις τις αριστεράς, που θα βρίσκεται στον αντίποδα των αντιλαϊκών μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων επιλογών, δεν είναι κάτι ουτοπικό και σε καμία περίπτωση δεν είναι προεκλογικό επικοινωνιακό τρυκ. Είναι ο μόνος δρόμος, η μόνη ελπίδα που έχει ο λαός μας σ΄αυτές τις δύσκολες ώρες.
Η άρνηση από μέρους του ΚΚΕ, εκτός από την φοβική και πανικόβλητη στάση ενός κόμματος που προτιμά να ακολουθεί την αμυντική τακτική του σκατζόχοιρου, παρά να δέχεται θαρραλέα τις προκλήσεις υπερασπιζόμενος τον εργαζόμενο λαό, καταδεικνύει συγχρόνως και τις βαρύτατες ευθύνες που έχει έναντι της ιστορίας του. Διότι αν μείνει στη γωνία παρακολουθώντας τις εξελίξεις, ευαγγελιζόμενο την «λαϊκή εξουσία» -όποτε αυτή προκύψει - κι αν δεν συμβάλει έμπρακτα ώστε να αναχαιτιστεί αυτή η λαίλαπα το συντομότερο δυνατόν, θα μείνουμε όλοι να κοιτάμε αποσβολωμένοι τα συντρίμμια και τον φασισμό που θα γιγαντώνεται στο αδύναμο σώμα ενός ισοπεδωμένου λαού. Δεν έχει νόημα πια να δίνει ο καθένας μας επιμέρους μάχες και να ρίχνει άστοχες τουφεκιές στον αέρα. Τώρα είναι η ώρα της συσπέιρωσης και της πλατειάς ενότητας για την αποτροπή της ολοσχερούς καταστροφής. Μια ανατρεπτική – επανασταστική δύναμη, όπως θέλει να αυτοαποκαλείται το ΚΚΕ, δεν έχει το δικαίωμα αυτή την ώρα, με την αρνητική του στάση, να οδηγεί στην ηττοπάθεια το λαό, επιβεβαιώνοντας έτσι το κυρίαρχο στερεότυπο περί του μονοδρόμου του μνημονιακού στρατοπέδου. Η ηγεσία του ΚΚΕ λοιδορεί την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας δια στόματος Παπαρήγα: «ποιός παίρνει στα σοβαρά τέτοια πρόταση; Ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει με τον πόνο του λαού, είναι αφερέγγυος», δηλώνοντας συγχρόνως ότι αν δεν υπάρχει εγγύηση για την έκβαση, καλύτερα να μην δώσουμε τη μάχη. Τι όμως έχει γίνει μέχρι σήμερα στην ιστορία με βέβαιη την έκβασή του; Οι λαοί μόνο όποτε σήκωσαν ανάστημα και αμφισβήτησαν τους διακηρυγμένους μονόδρομους που τους έβαζε το σύστημα, μόνο τότε κέρδισαν τις μάχες. Αυτό το ξέρουν καλά όλοι, πρώτοι και καλύτεροι οι φίλοι και αγωνιστές του ΚΚΕ! Η ηγεσία του ΚΚΕ ισχύριζεται ακόμη ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ περί αριστερής διακυβέρνησης του τόπου, είναι μια απάτη, καθώς η κυβερνητική εξουσία δεν μπορεί να πετύχει τίποτα, αφού όλη η υπόθεση βρίσκεται στην οικονομική εξουσία. Αυτή η άποψη όμως έρχεται σε αντίθεση με τη διαλεκτική μεταξύ οικονομικής, πολιτικής και ιδεολογικής πάλης, καταργώντας έτσι τον κεντρικό ρόλο της πολιτικής εξουσίας στη διαμόρφωση συσχετισμών και την σημασία της για την έκβαση της πάλης και στο οικονομικό επίπεδο. Σαφώς και θέλουμε να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό, αλλά αυτό δεν θα γίνει αν δεν ανατραπούν οι κοινωνικοί και πολιτικοί συσχετισμοί, αν δεν υπάρξουν συμμαχίες και εναλλακτικές πολιτικές που θα οδηγήσουν σε μια άλλη πολιτική εξουσία, προς όφελος του λαού! Το προγραμματικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, θέτει σημαντικές αλλαγές στο οικονομικό πεδίο και ρήξεις με το κυρίαρχο μοντέλο, θέτοντας στο κέντρο τις ανάγκες των ανθρώπων και της κοινωνίας και όχι το κέρδος και επιδιώκοντας συγχρόνως ευρύτερες μετατοπίσεις με ορίζοντα τον σοσιαλισμό. Ένα σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Μέχρι τότε όμως, δεν αδιαφορεί για το σήμερα και δεν γυρνά τις πλάτες στον κόσμο της εργασίας, που περιμένει στήριξη κι ελπίδα. Προτείνει λύσεις, από το σήμερα για το αύριο, λύσεις πραγματικές, τέτοιες που το όραμα του σοσιαλισμού να μην το αντιμετωπίζουν σαν μια ουτοπία, αλλά σαν μια ρεαλιστική προοπτική!
Κι επειδή πεδίο των ταξικών συγκρούσεων δεν είναι μόνο τα εθνικά σύνορα της χώρας μας, αλλά κι αυτά της Ευρώπης κι επομένως ο δρόμος της ανατροπής νομοτελειακά δεν θα αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες και φυσικά την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι προσχηματικό το επιχείρημα του ΚΚΕ «ότι δεν μπορούμε να τα βρούμε γιατί έχουμε άλλη αντίληψη για την ΕΕ».
Τόσο το ΚΚΕ όσο και η ΔΗΜΑΡ- από άλλη αφετηρία βέβαια αυτή και με άλλες σκοπιμότητες- με την άρνησή τους για συσπείρωση και κοινή συνεργασία της αριστεράς, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος και να πάρει πραγματικά ο λαός μας τις τύχες στα χέρια του, δεν κάνουν παρά μόνο και ένα πράγμα: Ρίχνουν νερό στο μύλο του συστήματος και επιτρέπουν τη συνέχιση της πολιτικής του μνημονίου, του τέλματος στο οποίο έχουν βυθιστεί οι εργαζόμενοι και την όξυνση της βαρβαρότητας με την οποία επιτίθεται το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές, σε βάρος του εισοδήματος και των δικαιωμάτων του λαού μας. Οι ευθύνες τους είναι ιστορικές και θέλουν δεν θέλουν θα τις αναλάβουν!
Ο Αντόνιο Γκράμσι – ένας σπουδαίος θεωρητικός του μαρξισμού- προπολεμικά ακόμα είχε πει : «Οι ιδέες είναι μεγάλες όταν είναι εφικτές. Και σήμερα μπορούν να γίνουν εφικτές, είναι μια ιστορική ευκαιρία που παρουσιάζεται σπάνια….».-
ΛΙΤΣΑ ΚΙΤΣΑΝΤΑ (υποψήφια βουλευτής Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου