Δήλωση της Ρένας Δούρου, υπεύθυνης για την Ευρωπαϊκή πολιτική, για τις βιαιότητες στο Κοσσυφοπέδιο

«Από το βράδυ της Πέμπτης το βόρειο τμήμα του Κοσσυφοπεδίου βρίσκεται υπό τον έλεγχο των νατοϊκών δυνάμεων (KFOR) ενώ παράλληλα η Ευρωπαϊκή Ένωση καλεί σε διάλογο το Βελιγράδι και την Πρίστινα, χαρακτηρίζοντας «απαράδεκτα» τα βίαια γεγονότα που ξέσπασαν στα σύνορα με τη Σερβία.
Οι ευθύνες της διεθνούς κοινότητας και κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τεράστιες: τα βίαια επεισόδια που ξεκίνησαν το βράδυ της Δευτέρας έχουν τη ρίζα τους στη βούληση της Πρίστινας να επιβάλλει, χωρίς να ενημερώσει την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δικούς της συνοριοφύλακες και αστυνομικούς σε φυλάκια στα σύνορα με τη Σερβία προκειμένου να ελέγξει την επιβολή του εμπάργκο που έχει επιβάλλει στην εισαγωγή σερβικών προϊόντων.
Από την πλευρά του το Βελιγράδι έχει επιβάλλει από το 2008, χρονιά ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, εμπάργκο στα προϊόντα του. Η πολιτική των εκατέρωθεν εμπάργκο όχι μόνο αποδεικνύεται στείρα αλλά αναβιώνει με μαθηματική ακρίβεια τα εθνικιστικά πάθη και τα αδιέξοδα που αυτά συνεπάγονται.
Πέρα από τις φραστικές εκκλήσεις, η Ε.Ε. και η εκπρόσωπός της, Κάθριν Άστον, οφείλει να εργαστεί, στο πλαίσιο μιας αμοιβαίας αποδεκτής λύσης στη βάση του διεθνούς δικαίου, κατοχυρώνοντας την ειρηνική συμβίωση, μέσα σε συνθήκες συνεννόησης και σεβασμού των δικαιωμάτων και εν τέλει της ίδιας της ανθρώπινης ζωής. Σήμερα, τρία χρόνια μετά από την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου όλα τα παραπάνω – με κύρια ευθύνη του διεθνούς παράγοντα – παραμένουν ζητούμενα, που, όπως φάνηκε τη Δευτέρα, μπορούν ανά πάσα στιγμή να οδηγήσουν σε ανάφλεξη την περιοχή».
To Γραφείο Τύπου

Θεματική Επιτροπή Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ Αθήνας - Τραγέλαφος με τις τοποθετήσεις διευθυντών και σχολικών συμβούλων

 Συζητείται αυτές τις μέρες στη Βουλή ρύθμιση που συμπεριέλαβε η ηγεσία του Υπ. Παιδείας στο νομοσχέδιο «για την ενέργεια, τους υδρογονάνθρακες και άλλες διατάξεις» η οποία έχει δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση στην εκπαιδευτική κοινότητα Με τη ρύθμιση αυτή, που κατέθεσε εσπευσμένα το Υπ. Παιδείας, αποκλείει από τη διαδικασία επιλογής σχολικών συμβούλων όσες/όσους τοποθετηθούν ως διευθυντές σχολείων.
Το  Υπ. Παιδείας καταστρατηγεί το νόμο 3848/2010 που ψήφισε πριν ένα χρόνο και ο οποίος προβλέπει (άρθρο 24 παρ. 4) ότι η διαδικασία επιλογής και τοποθέτησης σχολικών συμβούλων προηγείται της αντίστοιχης διαδικασίας για την επιλογή διευθυντών σχολικών μονάδων. Αγνόησε επίσης τις επισημάνσεις της εκπαιδευτικής κοινότητας που ζητούσε (βλ. ανακοίνωση της ΟΛΜΕ της 8/6/2011) να προηγηθεί η επιλογή των σχολικών συμβούλων εκείνης των διευθυντών σχολείων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταψηφίσει το θεσμικό πλαίσιο που ψήφισε η κυβέρνηση. Πρότεινε στη θέση του ένα πλαίσιο οργάνωσης και διοίκησης της εκπαίδευσης που θα στηρίζεται στη δημοκρατία, τη διαφάνεια, την αντικειμενικότητα και τη συλλογικότητα, και δεν θα αντιμετωπίζει τη διοίκηση της εκπαίδευσης ως λάφυρο του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.
Επιμένουμε σε αυτή τη θέση μας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ηγεσία του Υπ. Παιδείας δεν μπορεί να απαξιώνει και να εμπαίζει χιλιάδες εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν στην παραπάνω διαδικασία.
Η Θεματική Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ Αθήνας καλεί την υπουργό Παιδείας να αποσύρει την απαράδεκτη διάταξη και να δεχθεί το αυτονόητο: να ολοκληρωθεί πρώτα η διαδικασία επιλογής των σχολικών συμβούλων και στη συνέχεια να προωθηθεί η επιλογή και τοποθέτηση των νέων διευθυντών σχολικών μονάδων.
Θεματική Επιτροπή Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ

Αποσπάσματα από την ομιλία του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα στην Καλαμάτα

• Κάθε αποτυχία φέρνει μια καινούρια, πολύ χειρότερη κατάσταση. Κάθε χειρότερη κατάσταση, γίνεται δεκτή με τις ίδιες ακριβώς θριαμβολογίες από τον πρωθυπουργό.
• Αυτό που η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ως «πατριωτικό» καθήκον, είναι το καθήκον απέναντι στις αγορές, τους κερδοσκόπους και το ιδιωτικό κεφάλαιο.
• Οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν πιάνουν κανέναν τόπο. Γι αυτό, σε κάθε νέο γύρο αποτυχίας έρχονται να του ζητήσουν ακόμα περισσότερα από εκείνα που του έχουν απομείνει.
• Μίλησαν για ανάσα της χώρας απέναντι στην κρίση χρέους. Είναι ανάσα για τους δανειστές μας και τη διεθνή κερδοσκοπία, για την κυβέρνηση, για τις υπερχρεωμένες ιδιωτικές τράπεζες. Ανάσα για τον ελληνικό λαό όχι. Γιατί ο ελληνικός λαός καταδικάζεται πια επίσημα σε ισόβια κοινωνική εξαθλίωση, σε Μνημόνια και μέτρα λιτότητας διάρκειας μισού αιώνα.
• Η κυβέρνηση δεν πίεσε κανέναν, δεν έβαλε ούτε ένα όριο. Το μόνο που διακήρυξε ήταν η προθυμία της να συνεχίσει να στραγγαλίζει τον ελληνικό λαό και να ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο.
• Ο νέος όρος, κάτω από τον οποίο η κυβέρνηση έχει βάλει την υπογραφή της, είναι οι «εμπράγματες εγγυήσεις». Οι δανειστές μας εξασφαλίστηκαν όσο γινόταν καλύτερα. Και οι όροι της εξασφάλισής είναι εγγυημένοι με τον δημόσιο πλούτο, τις υποδομές, το φυσικό περιβάλλον, τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας της χώρας.
• Είναι μια πολιτική αδιέξοδη. Δεν μπορεί να οδηγήσει σε αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και το ξέρουν. Δεν τους ενδιαφέρει. Τους ενδιαφέρει να κατεδαφίσουν την κοινωνία, πριν από την ολοκληρωτική χρεωκοπία
• Η κα Διαμαντοπούλου ξηλώνει μέσα σε ένα μήνα το δημόσιο πανεπιστήμιο. Χωρίς διάλογο, χωρίς την περίφημα διαβούλευση που το ΠΑΣΟΚ την έχει κάνει σημαία.
• Το δημόσιο πανεπιστήμιο ακύρωσε με πρωτοφανείς κινητοποιήσεις την επίθεση της προηγούμενης κυβέρνηση, για την αναθεώρηση του άρθρου 16. Η πανεπιστημιακή κοινότητα, φοιτητές και δάσκαλοι, δεν θα παραδώσουν το δικαίωμα στην δημόσια παιδεία τόσο εύκολα, χωρίς μάχη.
• Έχει έρθει η ώρα να μιλήσει η κοινωνία. Να υπερασπιστεί την ζωή και την αξιοπρέπειά της, το μέλλον των επόμενων γενεών, το δικαίωμα να δουλεύει και να ζει από τη δουλειά της.  Οι κοινωνικοί αγώνες είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση στην κρίση. 
• Η Αριστερά οφείλει να βαδίσει στον δρόμο της κοινής δράσης και της ενότητας. Και να συσπειρώσει γύρω της όλες τις δυνάμεις που αντιδρούν στην πολιτική των Μνημονίων, της ύφεσης και της κοινωνικής κατεδάφισης.
Για τη Σύνοδο Κορυφής και την αδιέξοδη πολιτική της κυβέρνησης
Κάθε αποτυχία φέρνει μια καινούρια, πολύ χειρότερη κατάσταση. Κάθε χειρότερη κατάσταση, γίνεται δεκτή με τις ίδιες ακριβώς θριαμβολογίες από τον πρωθυπουργό.
Το τρίπτυχο είναι το εξής: «Πράξαμε το πατριωτικό μας καθήκον / Σώσαμε τη χώρα από τη χρεωκοπία/ Έπιασαν τόπο οι θυσίες του λαού».
Ακούγοντας τον πρωθυπουργό νομίζει κανείς ότι δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα από το κωμικοτραγικό τηλεοπτικό σόου στο Καστελόριζο. Τα ίδια ακριβώς. Μόνο που ο ελληνικός λαός ξέρει πια
-ότι αυτό που η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ως «πατριωτικό» καθήκον, είναι το καθήκον απέναντι στις αγορές, τους κερδοσκόπους και το ιδιωτικό κεφάλαιο.
-ότι η χώρα δεν σώθηκε από την χρεωκοπία. Αλλά ότι η χρεωκοπία είναι εδώ παρούσα και ότι ευρύτατα κοινωνικά στρώματα είναι ήδη σε κατάσταση χρεωκοπίας.
-και κυρίως ότι οι θυσίες του ελληνικού λαού δεν πιάνουν κανέναν τόπο. Γι αυτό, σε κάθε νέο γύρο αποτυχίας έρχονται να του ζητήσουν ακόμα περισσότερα από εκείνα που του έχουν απομείνει.
Ο πρωθυπουργός – αλλά και τα γνωστά «παπαγαλάκια», είτε στα Μέσα είτε στο πολιτικό σύστημα μίλησαν για ανάσα της χώρας απέναντι στην κρίση χρέους. Να συμφωνήσουμε. Είναι ανάσα. Είναι ανάσα για τους δανειστές μας και τη διεθνή κερδοσκοπία. Είναι ανάσα για την κυβέρνηση που μπορεί να παραμείνει – για πόσο ακόμα – γαντζωμένη στην εξουσία, παρά την ολέθρια πολιτική της, και την κοινωνική καταστροφή που έχει προκαλέσει. Είναι ανάσα για τις υπερχρεωμένες ιδιωτικές τράπεζες, που αφού βούλιαξαν τόσον καιρό στα κέρδη, τα μοίρασαν στους μετόχους, τα πήγαν στην Ελβετία, σήμερα ζουν εις βάρος του ελληνικού δημοσίου.
Ανάσα γι αυτούς, ναι. Ανάσα για τον ελληνικό λαό όχι. Γιατί ο ελληνικός λαός καταδικάζεται πια επίσημα σε ισόβια κοινωνική εξαθλίωση, σε Μνημόνια και μέτρα λιτότητας διάρκειας μισού αιώνα. Σε ζωή χωρίς προοπτική για τους νέους, χωρίς αξιοπρέπεια για τους ηλικιωμένους. Χρειάστηκαν εκατόν πενήντα χρόνια για να περάσουμε από την βιομηχανική επανάσταση στο κοινωνικό κράτος. Και σήμερα θέλουν να μας γυρίσουν πίσω, μέσα σε λίγα εξάμηνα, με πρόσχημα τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους δανειστές μας.  
Τι έχει να παρουσιάσει αυτή η κυβέρνηση; Δεν διαπραγματεύτηκε τίποτα. Περίμενε πειθήνια στους διαδρόμους των Βρυξελλών να της ανακοινωθούν οι αποφάσεις. Δεν πίεσε κανέναν, δεν έβαλε ούτε ένα όριο. Το μόνο που διακήρυξε ήταν η προθυμία της να συνεχίσει να στραγγαλίζει τον ελληνικό λαό και να ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο. Και βεβαίως να διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους την προθυμία της να εξυπηρετήσει το παρασιτικό κεφάλαιο. Και με την πολιτική αυτή, να εξασφαλίσει για τον ελληνικό λαό νέα ατελείωτα Μνημόνια. Νέες αισχρές και αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις. Νέες περικοπές σε μισθούς και εισοδήματα. Εκθεμελίωση του κοινωνικού κράτους. Και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Ο νέος όρος, κάτω από τον οποίο η κυβέρνηση έχει βάλει την υπογραφή της – και τώρα τρέμει, μήπως οι πολίτες καταλάβουν την ουσία του, είναι οι «εμπράγματες εγγυήσεις».

Η χώρα υποθηκεύεται. Το αστείο που λεγόταν παλιότερα – αυτοί είναι ικανοί να πουλήσουν και την Ακρόπολη – σήμερα δεν είναι καθόλου αστείο. Οι δανειστές μας εξασφαλίστηκαν όσο γινόταν καλύτερα. Και οι όροι της εξασφάλισής είναι εγγυημένοι με τον δημόσιο πλούτο, τις υποδομές, το φυσικό περιβάλλον, τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας της χώρας. Αυτός είναι ο εθνικός θρίαμβος της κυβέρνησης Παπανδρέου. Της κυβέρνησης των δακρυγόνων και της ασύλληπτης αστυνομικής καταστολής. Της κυβέρνησης που κλείνει σχολεία και νοσοκομεία, καταργεί το ασφαλιστικό σύστημα, διαλύει την δημόσια παιδεία και κλείνει το μάτι στις αγορές. Της κυβέρνησης των αποτυχημένων Μνημονίων.
Είναι μια πολιτική αδιέξοδη. Δεν μπορεί να οδηγήσει σε αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και το ξέρουν. Δεν τους ενδιαφέρει. Τους ενδιαφέρει να κατεδαφίσουν την κοινωνία, πριν από την ολοκληρωτική χρεωκοπία. Να καταργήσουν κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα. Και κατόπιν να διοχετεύσουν το αποτέλεσμα του ελληνικού πειράματος στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Για το νέο νόμο πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου
Η κα Διαμαντοπούλου ξηλώνει μέσα σε ένα μήνα το δημόσιο πανεπιστήμιο. Χωρίς διάλογο, χωρίς την περίφημα διαβούλευση που το ΠΑΣΟΚ την έχει κάνει σημαία.
Το πανεπιστήμιο έχει γίνει καρφί στο μάτι των Θατσερικών που σήμερα κυβερνούν την χώρα παριστάνοντας τους σοσιαλιστές. Το δημόσιο πανεπιστήμιο ακύρωσε με πρωτοφανείς κινητοποιήσεις την επίθεση της προηγούμενης κυβέρνηση, για την αναθεώρηση του άρθρου 16. Και είναι πολύ σκληρό καρύδι για τα δόντια τους. Γιατί παρά την βαθειά του κρίση, κρίση που οι κυβερνήσεις του δικομματισμού και οι πελατειακοί τους μηχανισμοί προκάλεσαν, επιμένει να υπερασπίζεται τον ρόλο του. Τον δημόσιο χαρακτήρα του, που σημαίνει ένα πολύ απλό πράγμα. Ότι κάθε νέος άνθρωπος μπορεί να σπουδάσει και να μορφωθεί, ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση και την οικονομική επιφάνεια της οικογένειά του.
Ο χώρος της τριτοβάθμιας παιδείας θεωρείται προνομιακός για τις αγορές. Πολλοί είναι εκείνοι που λαχταρούν να μπουν στο εμπόριο πτυχίων και στις πελατειακού τύπου σπουδές. Πολλοί επιχειρηματικοί όμιλοι περιμένουν να ανοίξουν τα δικά τους μαγαζιά, όπου νέοι θα εγγράφονται και θα πληρώνουν, ελπίζοντας ότι μετά θα βρουν και κάποια δουλειά στην μητέρα επιχείρηση. Για να προχωρήσουν αυτά τα σχέδια, και να λειτουργήσουν αυτά τα κερδοφόρα μαγαζάκια, πρέπει να καταργηθεί το σύνταγμα που προβλέπει ότι η πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι δημόσια. Και για να γίνει αυτό, πρέπει  να καμφθούν οι αντιστάσεις μέσα στο ίδιο το δημόσιο πανεπιστήμιο.
¨Έτσι έρχεται η κα Διαμαντοπούλου και καταργεί την αυτοδιοίκηση. Αναθέτει τα ιδρύματα σε εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες, ανθρώπους που θα συζητάνε κατ ευθείαν με πολιτικά και οικονομικά λόμπι, και σε αυτά θα λογοδοτούν. Η ουσιαστική κατάργηση της αυτοδιο0ικησηςε είναι το πρώτο και το πιο σημαντικό βήμα. Και το επόμενο βήμα είναι η κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης, όπως έγινε και με τα ασφαλιστικά ταμεία. Από εκεί και πέρα, κάθε κίνηση καταστροφής της δημόσια τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα είναι πολύ πιο εύκολη. Αυτό είναι σχέδιο τους.
Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Η πανεπιστημιακή κοινότητα, φοιτητές και δάσκαλοι δεν θα παραδώσουν το δικαίωμα στην δημόσια παιδεία τόσο εύκολα, χωρίς μάχη. ΟΙ αντιδράσεις είναι ήδη μεγάλες και πολύ σοβαρές. Η κυβερνητική φθορά αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο. Και η κοινωνική κατεδάφιση δεν θα τους είναι τόσο απλή όσο θα ήθελαν. Το δημόσιο πανεπιστήμια θα είναι αυτό που για μια φορά ακόμα θα έχει τον τελευταίο λόγο. Να είναι σίγουροι.
Και παράλληλα, προχωράει με εντατικούς ρυθμούς το ολοκληρωτικό ξεπούλημα. Το αφεντικό τρελάθηκε. Ελάτε να πάρετε, τιμές κάτω του κόστους. Ξεπουλιούνται τραίνα, λιμάνια, αεροδρόμια, μεταλλεύματα, το νερό, η ΔΕΗ, οι δρόμοι. Ξεπουλιούνται περιοχές ολόκληρες με διαδικασίες φαστ τρακ. Με στόχο τα περίφημα 50 δις τα οποία είναι αμφίβολο αν θα μειώσουν σε σοβαρό βαθμό το πρόβλημα του χρέους. Και με αντάλλαγμα την μετατροπή της Ελλάδας σε αποικιακή χώρα.     
Ήρθε η ώρα να μιλήσει η κοινωνία-Το εναλλακτικό σχέδιο της Αριστεράς
Είναι πια κοινό αίτημα ολόκληρης της κοινωνίας. Η κυβέρνηση πρέπει να φύγει.
Πριν από ένα χρόνο, η κυβέρνηση καμάρωνε ότι πέρασε την πολιτική του Μνημονίου χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις. «Ο ελληνικός λαός εγκρίνει την πολιτική μας» έλεγαν. Και ήξεραν ότι ο ελληνικός λαός τους παρακολουθούσε έντρομος και φοβισμένος από τους καναπέδες.
Μετά όμως ήρθαν οι μαζικές κινητοποιήσεις. Οι πλατείες και οι διαδηλώσεις, με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο στους δρόμους. Το κίνημα αυτό είναι εδώ και δυναμώνει. Θα το βρουν ξανά μπροστά τους πολύ πιο γρήγορα από όσο ήλπιζαν. Και θα λογαριαστούν μαζί του.
Έχει έρθει η ώρα να μιλήσει η κοινωνία. Να υπερασπιστεί την ζωή και την αξιοπρέπειά της, το μέλλον των επόμενων γενεών, το δικαίωμα να δουλεύει και να ζει από τη δουλειά της. Η κοινωνική απάθεια, πάνω στην οποία βάσισε η κυβέρνηση και η τρόικα το σχέδιό της, έχει τελειώσει. Το βλέπουν οι ίδιοι , όταν επιχειρούν να διασχίσουν μια οποιαδήποτε πλατεία, η να εμφανιστούν κάπου δημόσια. Δεν είναι ο καταχθόνιος ΣΥΡΙΖΑ που οργανώνει τρομοκρατικές επιχειρήσεις εναντίον του πολιτικού συστήματος. Είναι οι δικοί τους ψηφοφόροι, οι άνθρωποι που τους πίστεψαν και τους εμπιστεύτηκαν, που τους παίρνουν στο κατόπι και τους αποδοκιμάζουν .
Είναι η ώρα για μια μεγάλη αλλαγή, για μια μεγάλη ανατροπή.  Το πολιτικό σύστημα όπως το γνωρίσαμε τόσο χρόνια, καταρρέει. Ο δικομματισμός βουλιάζει μέσα στην κοινωνική απαξίωση.
Απέναντι σε αυτή την κρίση, είναι η ώρα για τν Αριστερά να προχωρήσει, διαμορφώνοντας και προωθώντας το δικό της εναλλακτικό σχέδιο. Όχι άλλη υποταγή στους κερδοσκόπους και τους τοκογλύφους. Επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Επιθετική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ανάπτυξη για τους ανθρώπους και την κοινωνία, όχι για το κεφάλαιο. Φορολογία του πλούτου και αναδιανομή. Στήριξη των ασθενέστερων εισοδημάτων. Σχέδιο ανάπτυξης που θα βασίζεται στην σταθερή και μόνιμη απασχόληση. Δημόσιες επενδύσεις και κοινωνικό κράτος. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για έξοδο από την κρίση.
Για να ανοίξει η προοπτική αυτή η Αριστερά οφείλει να βαδίσει στον δρόμο της κοινής δράσης και της ενότητας. Και να συσπειρώσει γύρω της όλες τις δυνάμεις που αντιδρούν στην πολιτική των Μνημονίων, της ύφεσης και της κοινωνικής κατεδάφισης. Έτσι ανατρέπονται οι συσχετισμοί. Έτσι διαμορφώνονται νέοι συνασπισμοί εξουσίας. Έτσι ανοίγουν οι εναλλακτικοί δρόμοι. Έτσι παίρνουμε το μέλλον στα χέρια μας, την ώρα που το σύστημα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας βουλιάζει στην αδυναμία και την ανικανότητά του.
Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Έχουμε ένα μεγάλο όπλο, μια μεγάλη δύναμη με το μέρος μας. Είναι ο κόσμος στους δρόμους. Είναι ο κόσμος που σπάει το κλίμα του φόβου, που αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, που κινητοποιείται σε δρόμους, πλατείες, χώρους δουλειάς, σχολεία, πανεπιστήμια. Αυτός ο κόσμος, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, είναι αυτό που οι αγορές, οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών, οι ψοφοδεείς πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης  συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας, φοβούνται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Γιατί ξέρουν ότι ο κόσμος αυτός, που αντέχει τα δακρυγόνα και την τρομοκρατία, που ενεργοποιεί μηχανισμούς αντίστασης και αλληλεγγύης, που βγαίνει στο προσκήνιο υπερασπιζόμενος αρχές και αξιοπρέπεια, μπορεί να αλλάξει το μέλλον. Μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους. Μπορεί να δώσει την μοναδική απάντηση, μπροστά στα αδιέξοδα του φθαρμένου και ανήμπορου νεοφιλελευθερισμού. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση στην κρίση.

Συνέντευξη του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στην πρωϊνή ενημερωτική εκπομπή της ΝΕΤ

 

• Η δημοκρατία να μην είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο θύμα αυτής της ζοφερής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης
• Τα σημαντικά αιτήματα των πλατειών ήταν δύο. Δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.
• Εδώ και ενάμισι χρόνο λέμε ότι δεν είναι μονόδρομος η λιτότητα και το μνημόνιο.
• Όταν εμείς λέγαμε αλλάξτε την πολιτική, αυτοί έλεγαν ότι εμείς θέλουμε τη χρεοκοπία. Αποδείχτηκε ότι στη χρεοκοπία οδηγεί η δική τους πολιτική.
• Οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ε. Ε. είναι προσκολλημένες στην ίδια αδιέξοδη λογική. Έχουμε ένα ευρωπαϊκό συστημικό πρόβλημα που για να το αντιμετωπίσεις θέλει δομικές συστημικές αλλαγές.
• Εχουμε μια κυβέρνηση, η οποία δεν έχει κάνει καμία διαπραγμάτευση ενάμισι χρόνο τώρα.
• Δεν είναι βιώσιμο το χρέος, ενώ έχουμε μετακύλιση του χρέους στις επόμενες γενιές.
• Οι κοινωνικές ανάγκες μπορούν να εξυπηρετούνται σε κάποιους τομείς μόνο από ένα δυνατό  και εξορθολογισμένο δημόσιο τομέα.
• Εμείς είμαστε με την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών.
• Για την κυβερνητική πολιτική στο θέμα με τα ταξί:
  Εδώ έχουμε όντως μια απίστευτη ενδοκυβερνητική αρρυθμία, αισθάνονται – και δικαίως αισθάνονται – ότι έχουν εξαπατηθεί, διότι άλλα τους έλεγε ο προηγούμενος υπουργός και άλλα ο σημερινός, αλλά αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι πολίτες είναι το εξής: η λύση, την οποία βλέπει το μνημόνιο και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση, είναι μια λύση που δεν θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Δε μιλάμε για τομές και μεταρρυθμίσεις, μιλάμε για μια πολιτική εγκληματική. Μιλάει για αριθμούς αλλά πίσω απ τους αριθμούς βρίσκονται άνθρωποι με ανάγκες που είναι ανελαστικές. Θα έχουμε μια καρτελοποίηση, δηλαδή θα πάνε μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες θα φτιάξουν στόλους ταξί και θα έχουν κάποιους οδηγούς με 20 ευρώ, ας πούμε, να κάνουν μεροκάματο της πείνας                                                                                                                                                                                                                                           
  
  - κ. Τσίπρα είστε Πρόεδρος ενός κόμματος που το τελευταίο διάστημα βρίσκεστε στο επίκεντρο όλης της πολιτικής αντιπαράθεσης, κυρίως από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος. Σας κατηγορούν για χίλια μύρια. Από τις επιθέσεις που δέχονται οι υπουργοί και οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ, μέχρι τις κινητοποιήσεις, δεν ξέρω εγώ γιατί….
  Είμαστε στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης γιατί κάνουμε σκληρή αντιπολίτευση. Αυτό είναι γεγονός.
  - Ακραία ίσως. Γιατί λένε άλλα κόμματα όμορα προς εσάς…
  Όχι δεν θα το έλεγα. Σκληρή αντιπολίτευση. Εξαρτάται τι εννοείτε όταν λέτε ακραία. Κάνουμε ουσιαστική και σκληρή αντιπολίτευση. Θα σας έλεγα ότι σκληρή είναι και η εποχή που ζούμε.
  - Λέω σκληρή αντιπολίτευση κυρίως από κόμματα φιλικά προς εσάς. Είχαμε χθες τον κ. Κουβέλη και τον ρωτήσαμε συγκεκριμένα για τη δήλωσή σας που κάνατε του ότι δεν παραστήκατε στη γιορτή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Και ο κ.Κουβέλης μάλιστα είπε πού ευθέως δεν βάζει σε συμψηφισμό τον αγώνα που έκαναν οι έλληνες τότε με το τι επικρατεί σήμερα στην δημοκρατία.
  Ο καθένας έχει την άποψή του, η οποία είναι σεβαστή, και η στάση όλων μας κρίνεται από τους πολίτες. Αυτό που θα σας έλεγα εγώ είναι ότι δεν θα μπορούσα εγώ προσωπικά και η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουμε φέτος σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Έχει περάσει από πάνω μας ένας χρόνος που τα έχει αλλάξει όλα, τα πάντα. Έχει αλλάξει την οικονομία, την κοινωνία, τη δημοκρατία, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον τρόπο που λειτουργούμε. Σαράντα ένα,  αν δεν κάνω λάθος, αγωνιστές, αντιστασιακοί, τον αντιδικτατορικό αγώνα, έπραξαν το ίδιο πριν από εμένα. Συνεπώς, εγώ δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω, θα αισθανόμουν ότι είμαι σε ένα πολύ άβολο κοστούμι, σα να μην είχε συμβεί ότι είχε συμβεί όλον αυτό τον χρόνο, απέναντι στην ίδια τη δημοκρατία. Διότι η δημοκρατία δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Έχει να κάνει με τη λαϊκή κυριαρχία, έχει να κάνει με το πώς λειτουργεί αν έχει βάθος, αν έχει ουσία η ίδια η δημοκρατία. Δεν είναι μόνο η ουσία της πολιτικής. Εγώ μιλάω για τον ίδιο το θεσμό της δημοκρατίας. Έχουμε αποφάσεις οι οποίες με εκβιαστικό τρόπο, θα έλεγα εγώ, επιβάλλονται σε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οι οποίες όμως βρίσκουν συντριπτικής αντίρρησης και αντίδρασης στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λένε οι δημοσκοπήσεις.
  - Αυτό, όμως, καταγράφεται δημοσκοπικά. Και ξέρετε τι γίνεται; Αποδεικνύεται  και θερινά, δηλαδή, έχουν πάει διακοπές. Το βάζω λίγο προκλητικά, αλλά έχουμε πάει διακοπές. Οι κινητοποιήσεις μας και οι αντιδράσεις μας πήγαν στις παραλίες.
  Κάποιοι έχουν πάει διακοπές, κάποιοι άλλοι δεν έχουν τη δυνατότητα φέτος να πάνε διακοπές.
  - Αυτό είναι αλήθεια.
  Είναι πολλοί συμπολίτες μας που δεν έχουν τη δυνατότητα διότι κόβουν, κόβουν, κόβουν, από το φροντιστήρια των παιδιών, από τις αναγκαίες δαπάνες που πρέπει να κάνουν, αλλάζουν σπίτι, φεύγουν σε μικρότερο. Έχουμε μια περίοδο, η οποία είναι βάρβαρη και βάναυση. Αλλά, θα σας έλεγα το εξής. Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε ώστε η δημοκρατία να μην είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο θύμα αυτής της ζοφερής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Το λέω αυτό διότι τα αιτήματα των πλατειών ήταν, κατά τη γνώμη μου, δύο τα σημαντικά αιτήματα. Οι πλατείες, οι οποίες έδωσαν τον τόνο επί ενάμισι μήνα σε όλες τις πόλεις της χώρας και ιδίως στο Σύνταγμα. Το ένα ήταν όχι άλλα άδικα, βάρβαρα και βάναυσα μέτρα. Το δεύτερο ήταν η δημοκρατία τώρα. Δηλαδή, ο κόσμος ζητάει να εμπιστευτούμε τους πολίτες, να εμπιστευτούμε τη κρίση τους και να αποφασίσουν αυτοί για το μέλλον τους. Αν είναι να έχουμε μια διεθνή επιτροπή για σαράντα χρόνια – και πανηγυρίζουμε μάλιστα γι’ αυτό, είδατε το Υπουργικό Συμβούλιο καταχειροκρότησε τον Πρωθυπουργό – και αν είναι να ξεπουλήσουμε τη μισή Ελλάδα, τότε αυτή την απόφαση δεν πρέπει να την πάρει ο ελληνικός λαός;
  - Αυτό πως μπορεί να γίνει; Να πάμε λέτε σε εκλογές. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι εσείς είστε υπέρ της λογικής να ψηφίζουμε στις πλατείες. Πως αλλιώς μπορεί να γίνει;
  Η δημοκρατία έχει κανόνες. Έχει όρους. Εμείς δεν ζητήσαμε ούτε να καταλάβουν οι συγκεντρωμένοι στην πλατεία Συντάγματος τα θερινά ανάκτορα, ούτε να καταλυθεί το σύνταγμα. Εμείς ζητάμε να εφαρμοστεί το σύνταγμα.
  - Κ. Πρόεδρε, επειδή ήδη έχουν αρχίσει να ακούγονται διάφορες συζητήσεις, είναι στη λογική σας, είναι στη σκέψη σας, αυτό το κίνημα στις πλατείες με τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί πέρα να πορευτείτε μαζί τους σε μια λογική εκλογών; Δηλαδή, είναι στη στρατηγική σας ένα πράγμα να ομογενοποιήσετε αυτούς τους ανθρώπους, να τους εντάξετε στο κόμμα σας και να πορευτείτε από κοινού σε ένα κοινό συνδυασμό εν’ όψει των εκλογών ….
  Όχι δεν είναι σωστό να κάνει κανείς τέτοιες σκέψεις. Διότι αυτό το κίνημα είναι αυθόρμητο, είναι μαζικό και ακηδεμόνευτο. Εμείς εκεί βρεθήκαμε για να ακούσουμε, βρεθήκαμε για να μάθουμε και όχι για να διδάξουμε και να κάνουμε καθοδήγηση. Και νομίζω ότι όλες οι μεγάλες εκρήξεις κοινωνικές ή εξεγέρσεις των λαών έχουν αυτό το στοιχείο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε εμείς από ένα αυθόρμητο μαζικό κίνημα να μας δώσει πολιτικές προτάσεις. Περιμένουμε να δείξει βασικούς κατευθυντήριους άξονες και έχει δείξει αυτός ο κόσμος. Σας είπα τους δύο βασικούς άξονες: δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Από εκεί και πέρα είναι δουλειά των πολιτικών δυνάμεων και των κομμάτων να έχουν πρόγραμμα, να έχουν στρατηγική και να πείσουν τους πολίτες ότι έχουν το ορθότερο πρόγραμμα και να εκλεγούν από μια εκλογική διαδικασία, από μια δημοκρατική διαδικασία.
  - Θέλω ξανά έρθω, για να το συζητήσουμε λίγο,  στο ζήτημα της δικής σας παρουσίας ή μη στο Προεδρικό Μέγαρο.
  Τόσο σημαντικό είναι κ. Τερζή αυτό;
  -  Νομίζω ναι. Γιατί όταν εγώ διάβασα την ανακοίνωση…..
  Νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία που μας παρακολουθούν, δεν πήρε καν χαμπάρι τι έγινε στο Προεδρικό Μέγαρο και δεν τους νοιάζει κιόλας.
  - Είναι ένα πρόβλημα που είναι και δικό μας και δικό σας και η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές αναφερόμαστε σε έναν πολιτικό μικρόκοσμο…
  Αυτή η απαξίωση της πολιτικής, η απαξίωση της δημοκρατίας, η απαξίωση των θεσμών, αυτό δε ζούμε;
  - Παίρνω, λοιπόν, αφορμή από αυτό που λέτε….
  Τέτοια απαξίωση ζούμε. Από τη μια του πολιτικού κόσμου και από την άλλη και των πολιτών απαξίωση.
  - Θα το πω ευθαρσώς. Μήπως ήταν μια επικοινωνιακή κίνηση και όχι ουσιαστική; Διότι στρεφόταν εναντίον ποίου; Του Κάρολου Παπούλια; Του Προεδρικού Μεγάρου; Του εορτασμού για την αποκατάσταση της δημοκρατίας μετά από επταετή δικτατορία που δεν υπήρχαν δημοκρατίες; Το λέω γιατί; Γιατί πριν από δύο χρόνια είχατε κάνει μια επιλογή….
  Τρία χρόνια..
  - …πριν από τρία χρόνια είχατε κάνει μια επιλογή, η οποία χειροκροτήθηκε και έγινε ευμενώς αποδεκτή από την κοινή γνώμη.
  Ναι.
  - Επιλέξατε να βάλετε μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο…. Από τους δημοσιογράφους, προσωπική άποψη. Χειροκρότησαν μια επιλογή  να βάλετε έναν μετανάστη δεύτερης γενιάς, που ζει δίπλα μας, είναι δίπλα μας καθημερινά,  μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο.
  Θα ήταν επικοινωνιακή αν αξιοποιούσα την παρουσία μου εκεί για να κάνω πάταγο. Δεν το έκανα αυτό. Δεν μπορούσα, όμως, να κάνω σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Στις 29 του μήνα του Ιούνη λιγότερο από 20 ημέρες πριν η Αθήνα πνίγηκε στα δακρυγόνα. 3000 χημικά είχαμε ένα απίστευτο πογκρόμ βίας και καταστολής από τις αστυνομικές δυνάμεις. Είχαμε αυτές τις φρικώδης σκηνές συνεργασίας αστυνομικών δυνάμεων με κουκουλοφόρους, παρακρατικές δυνάμεις, με στόχο να αδειάσει η πλατεία και να υπονομευτεί αυτό το αυθόρμητο κίνημα. Μου ζητάτε εμένα όλα αυτά να τα ξεχάσω και να βρεθώ σα να μην συμβαίνει τίποτα για να γιορτάσω τη δημοκρατία; Δεν μπορούσα να το κάνω αυτό.
  
  
  
  
  
  - Από την άλλη, όμως, υποστηρίζουν τα άλλα κόμματα ότι…..
  Ας υποστηρίζουν ότι θέλουν τα άλλα κόμματα. Δεν με αφορά. Καθένας κρίνεται. Αλλά νομίζω ότι αυτή τη στιγμή, αυτό το οποίο
  - …είναι υπαρκτό, όμως, αυτό το δίλημμα, ότι απειλείται ο κοινοβουλευτισμός, ας το πούμε έτσι..
  Από ποιόν;
  - Από όλους αυτούς τους ανθρώπους θα θέλανε να περικυκλώσουν το Σύνταγμα, να περικυκλώσουν τη Βουλή. Θυμάστε τι γινόταν εκείνες τις ημέρες, το ζούσαμε όλοι. Αναγκάστηκαν κάποιοι βουλευτές να φύγουν από τον Εθνικό Κήπο. Τα θυμόμαστε όλοι. Δηλαδή, η βία ενδεχομένως ή η απειλή μπορεί να έχει και δύο πρόσωπα.
  Βεβαίως, και τα θυμόμαστε όλοι. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που από απελπισία, από απόγνωση βρίσκονται στο δρόμο και διαδηλώνουν, θέλει να προστατεύσει τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Διότι κοινοβουλευτισμός σημαίνει ότι δίνω το λόγο στους πολίτες να κρίνουν και να εκλέξουν αυτούς που θέλουν να τους εκπροσωπήσουν.
  - Πάμε στο δια ταύτα.
  Αυτό είναι το  πιο κρίσιμο. Όταν πριν από δυο χρόνια …. Το ποιος πάει στο Μέγαρο, ποιος δεν πάει στο Μέγαρο…. Το πιο κρίσιμο ξέρετε ποιο είναι;  Ότι έχουμε μια κοινοβουλευτική σύνθεση, η οποία εξελέγη πριν από δυο χρόνια σε τελείως διαφορετικές συνθήκες με τον Παπανδρέου να λέει: «λεφτά υπάρχουν και θα δώσω αυξήσεις»…. «σοσιαλισμός ή βαρβαρότα» και άλλα πολύ ωραία πράγματα, όλους εμάς σε τελείως διαφορετικό κλίμα. Ο λαός επέλεξε με αυτά τα δεδομένα και εδώ και δύο χρόνια έχουν συμβεί αλλαγές που δεν έχουν συμβεί τα τελευταία τριάντα χρόνια στη χώρα. Άρα, λοιπόν, έχει αλλάξει το διακύβευμα, έχει αλλάξει το κλίμα και όταν έχει μπροστά σου το κρίσιμο διακύβευμα…..
  - Δεν έπρεπε να γίνουν αυτές οι αλλαγές κατά τη γνώμη σας, όταν η τσέπη του κράτους είναι άδεια;
  Αφήστε με, λοιπόν, να ολοκληρώσω. όταν έχει μπροστά σου το κρίσιμο διακύβευμα, που είναι ποιο; Θα οδηγηθούμε σε ένα μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο πρόγραμμα σκληρής λιτότητας και εκποίησης του δημόσιου πλούτου ή δεν θα οδηγηθούμε σε αυτό ή υπάρχουν άλλες λύσεις; Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να είναι οι πολίτες αυτοί που θα αποφασίσουν και θα επιλέξουν; Νομίζω ότι δεν λέω ούτε κάτι εξτρεμιστικό, ούτε κάτι περίεργο, κάτι απολύτως λογικό λέω. Τώρα το αν υπάρχουν ή όχι διαφορετικές λύσεις, νομίζω ότι εδώ είναι η ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων να καταθέσουν προτάσεις, να ανοίξουν δρόμους. Εγώ διαρκώς διαλαλώ εδώ και ενάμισι χρόνο ότι δεν είναι μονόδρομος η λιτότητα και το μνημόνιο. Το μνημόνιο μας οδηγεί στην ύφεση και η ύφεση στην αποτυχία των στόχων. Όταν τα έλεγα αυτά κ. Γιακουμή πριν από ενάμισι χρόνο σχεδόν οι περισσότεροι των συναδέλφων σας, όχι όλοι, μου έλεγαν ότι είμαι ουτοπικός, ότι είμαι τρελός, ότι είμαι από άλλον πλανήτη. Ε, λοιπόν αποδείχτηκε ότι είχα απόλυτο δίκιο. Και σήμερα δεν υπάρχει δημοσιολόγος, δημοσιογράφος ή πολιτικός που να μην ξεκινάει από τη διαπίστωση ότι δεν βγαίνουν τα νούμερα. Όταν εμείς λέγαμε αλλάξτε την πολιτική, εσείς λέγατε εμείς θέλουμε τη χρεοκοπία. Και αποδείχτηκε ότι στη χρεοκοπία οδηγεί αυτή η πολιτική. Τώρα εάν πανηγυρίζουν επειδή έσωσαν τις τράπεζες εντάξει. Κι εγώ δεν είμαι υπέρ της άποψης ότι πρέπει σώνει και καλά να βουλιάξουν οι τράπεζες, γιατί έχουμε τις λαϊκές αποταμιεύσεις εκεί. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε όταν έχουμε μείωση 30% του εισοδήματος, όταν κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία, όταν διαλύεται το κράτος πρόνοιας, όταν έχουμε μια προοπτική εκποίησης του δημόσιου πλούτου….
  - ….αυτές τις προτάσεις σας πως θα τις πείτε στον Πρωθυπουργό όταν δεν πηγαίνετε για παράδειγμα στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις που κάνει με τους πολιτικούς αρχηγούς;
  Παρακολουθείτε Βουλή φαντάζομαι. Είστε έγκριτος και έμπειρος δημοσιογράφος. Θα έχετε παρατηρήσει ότι αν κάποιος διαρκώς και με έντονο τρόπο βάζει αυτά τα ζητήματα κάθε Παρασκευή εδώ και ενάμισι χρόνο τώρα – διότι στην πολιτική αντιπαράθεση, ιδίως όταν είναι σκληρές οι συνθήκες, δεν είναι κακό να είναι και έντονη η πολιτική αντιπαράθεση  - είμαι εγώ. Όταν, λοιπόν, έλεγα Δεκέμβρη του 2010 στον Πρωθυπουργό σε Επίκαιρη Ερώτηση γιατί δεν διεκδικείς ευρωομόλογο, η απάντηση ξέρετε ποια ήταν; Ότι είναι κακό σήμα προς τις αγορές. Όταν ο Πρωθυπουργός έβγαινε και έλεγε ότι είμαστε Τιτανικός και θα σωθούμε …και θα βουλιάξουμε και μετά έβγαινε να ζητήσει δάνειο, εμείς λέγαμε ότι αυτό που κάνει είναι αδιέξοδη πολιτική, τότε εμάς μας έλεγαν ότι εσείς δεν ξέρετε και δεν έχετε πρόγραμμα. Σήμερα όμως, δυστυχώς, δικαιωθήκαμε σε πολλά όπως τα λέγαμε. Άρα γνωρίζουμε ότι οι πολίτες παρακολουθούν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον αυτά που λέμε. Στο από εδώ και πέρα, λοιπόν, γιατί αυτό είναι το κρίσιμο. Βγήκαμε από μια Σύνοδο Κορυφής. Σε αυτή τη Σύνοδο Κορυφής πράγματι, γιατί δεν θέλω να είμαι μηδενιστής, δεν αντιμετωπίσαμε τα χειρότερα. Δηλαδή, το άμεσο χρηματοπιστωτικό κραχ που θα προμήνυε μια …απόφαση. Όμως, δυστυχώς για άλλη μια φορά οι ηγέτες στις δυνάμεις της Ε. Ε. είναι προσκολλημένες στην ίδια αδιέξοδη λογική. Έχουμε ένα ευρωπαϊκό συστημικό πρόβλημα που για να το αντιμετωπίσεις θέλει δομικές συστημικές αλλαγές. Προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα αποσπασματικά αντιμετωπίζοντας μονάχα το θέμα της Ελλάδας, ενώ την ίδια στιγμή η κρίση χτυπά την πόρτα της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ιρλανδίας και αν αυτές οι χώρες παρασυρθούν αντίο και η Ελλάδα και η ευρωζώνη και έχουμε και μια κυβέρνηση…..
  - …το έχουμε πει αυτό, αλλά μια ανάσα δεν πήραμε….
  …..και έχουμε και μια κυβέρνηση, η οποία δεν έχει καμία διαπραγμάτευση ενάμισι χρόνο τώρα.  
  -  και πως πέτυχε αυτό που πέτυχε υποτίθεται, νέο δάνειο, μακροπρόθεσμη αποπληρωμή του δανείου, χαμηλότερο επιτόκιο, όλα αυτά ήρθαν από μόνα τους;
  Όλα  από αυτά που περιγράψατε είναι λύσεις που έδωσαν η κα Μέρκελ, ο κ. Σαρκοζί σε συνεννόηση με τις τράπεζες, με στόχο να αποφύγουν την επέκταση της κρίσης στην Ιταλία και στον χρηματοπιστωτικό τομέα που θα συμπαρασύρει όλη την ευρωζώνη.
  Η σύνοδος Κορυφής, εκτάκτως, έγινε διότι τα spreads και τα ομόλογα, τα ιταλικά πήγαν στο 6%. Δεν έγινε γιατί τώρα κατάλαβαν ότι η Ελλάδα βουλιάζει. Να σας πω τη μεγάλη αντίφαση. Η μεγάλη αντίφαση είναι ότι την ίδια στιγμή που λένε ότι αυτή τη πολιτική απέτυχε άρα πρέπει να κάνουμε αλλαγές και την ίδια στιγμή επικροτούν και επιβραβεύουν τη λιτότητα και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
  Λοιπόν, εμείς θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε εάν μπορούσαμε να βγούμε και να πούμε στον έλληνα φορολογούμενο, στον έλληνα πολίτη, ότι κάποια από αυτά τα βάρη που του έχουμε φορτώσει στην πλάτη θα τα ελαφρύνουμε. Μια στιγμή ειλικρίνειας που διάβασα στα παραπολιτικά των εφημερίδων και όχι βεβαίως, δεν την είδαμε, ήταν ότι ο πρωθυπουργός αναρωτήθηκε λίγο πριν βγει να μιλήσει στον ελληνικό λαό «κι εγώ τι θα πω τώρα στον έλληνα φορολογούμενο». Εάν αυτή τη στιγμή ειλικρίνειας τη βλέπαμε στο γυαλί θα ήταν πραγματικά μια ανθρώπινη στιγμή. Ομως, έβαλε το γνωστό χαμόγελο, και ξέρετε ο κόσμος πια δεν θα πιστεύει γιατί και θετικά να είναι τα αποτελέσματα διότι εφτά φορές έχει πάει πάνω, εφτά φορές έχει γυρίζει και μας έχει πει ότι κερδίσαμε.
  - Για να δούμε, όμως,  πως θα πορευτούμε από δω και πέρα μέχρι τον Οκτώβριο τον Δεκέμβριο, πείτε το όπως θέλετε είναι μια ανάσα όμως.
   Η ανάσα αφορά επαναλαμβάνω το γεγονός ότι δεν έχουμε άμεσο χρηματοπιστωτικό κράχ. Μισό λεπτό γιατί μου θυμίζετε ένα ανέκδοτο:  που έφυγε μια ομάδα στο εξωτερικό να παίξει πόλο, έχασε 9-0 και πανηγύριζε. Τους ρώτησαν γιατί πανηγυρίζετε βρε παιδιά , γιατί δεν πνίγηκε κανένας.
  Κοιτάξτε οι στόχοι που βάλαμε ποιο ήτανε. Ήταν η βιωσιμότητα του χρέους. Λοιπόν είναι βιώσιμο το χρέος; Όταν ξεκίνησε η ιστορία του μνημονίου το Μάιο του 2010, είχαμε ένα χρέος γύρω στα 300 δις. έχουμε φθάσει στα 350. Μας λένε ότι σε μια προοπτική 30ετίας η μείωση που θα γίνει είναι 25. Δηλαδή, δύο βήματα πίσω ένα βήμα μπροστά. Μετακύλιση του χρέους στις επόμενες γενιές, αυτό είναι η πραγματικότητα. Και το σημαντικότερο, επιμονή σε μια πολιτική λαθεμένη, εγώ εκεί θέλω να μείνω…
  - Αν δεν είχαμε την κρίση, η μετακύλιση του χρέους, η διαρκής ανανέωση των δανείων ήταν μια πραγματικότητα την οποία  όλοι δεν βλέπαμε. Αυτή η μετακύλιση του χρέους γινόταν στις πλάτες των επόμενων γενιών…
  Θέλετε να πείτε ότι γινόταν ούτως ή άλλως και χρεωνόταν οι επόμενες γενιές; Έχετε απόλυτο δίκιο. Χρεωνόταν οι επόμενες γενιές στην δεκαετία του  ‘90 για το 2000 και το 2010. Σήμερα, όμως, γνωρίζουμε ότι ο γιός σας που είναι 2 χρονών μέχρι τα 42 του θα αποπληρώνει αυτά τα δυσβάσταχτα χρέη που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Διότι, αυτά τα ομόλογα τα οποία δανειστήκαμε με άσχημους, επαχθείς όρους, τα πήραμε όχι για να κάνουμε ανάπτυξη, κοινωνικές υποδομές αλλά για να κάνουμε Ολυμπιάδες, για να παίρνουμε μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα για να έχουμε μια στρεβλή ανάπτυξη, αν θέλετε, η οποία δεν απέφερε κανένα κοινωνικό απόθεμα  στον ελληνικό λαό.
  - Βόλεψε λίγο ως πολύ τον κόσμο …  θυμάμαι ακόμη που λέγατε, δεν θυμάμαι πόσο πρόσφατα είναι, προσλήψεις στο Δημόσιο.
  Έχει στρεβλωθεί και αυτό. Εμείς μιλήσαμε για 100.000 θέσεις εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μέσα από επενδύσεις, Βέβαια απομονώθηκε αυτό και θεωρήθηκε ότι είναι μόνο για το δημόσιο.
  - Χάνει η Αριστερά τη δυνατότητα να έχει ένα δικό της στίγμα και καταγγέλλεται ότι είναι κρατικίστικη η προσέγγιση της, δημιοσιουπαλληλική, αν θέλετε. Ποιο είναι το στίγμα της Αριστεράς για την έξοδο από την κρίση;
  Κοιτάξτε εμείς δεν είμαστε με αυτή την έννοια του δημόσιου και του κράτους. Εμείς είμαστε με την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών. Εάν λοιπόν οι κοινωνικές ανάγκες μπορούν να εξυπηρετούνται σε κάποιους τομείς μόνο από ένα δυνατό  και εξορθολογισμένο δημόσιο τομέα, δεν θα ντραπούμε να το  πούμε. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι το νερό δεν ανήκει σε ιδιώτες. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι η υγεία δεν μπορεί να δοθεί όλη στους ιδιώτες. Διότι αυτές είναι άμεσες ανάγκες κοινωνικές που ο ιδιώτες θέλουν το κέρδος και μόνο το κέρδος, ενώ η κοινωνική ανταποδοτικότητα της υγείας ή της υγιεινής ή της δυνατότητας να έχει πρόσβαση στο νερό, στο ρεύμα, ο  κάθε έλληνας πολίτης αυτό το κράτος πρέπει να το δώσει.
  -  Με τα ταξί τώρα τι γίνεται, τι βλέπετε; Ήδη έχουμε και τα ενδοκυβερνητικά.
  Με τα ταξί, θα ήθελα να πω το εξής. Εδώ έχουμε όντως μια απίστευτη ενδοκυβερνητική αρρυθμία, αισθάνονται – και δικαίως αισθάνονται – ότι έχουν εξαπατηθεί, διότι άλλα τους έλεγε ο προηγούμενος υπουργός και άλλα ο σημερινός, αλλά αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι πολίτες είναι το εξής. Η λύση, την οποία βλέπει το μνημόνιο και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση, είναι μια λύση που δεν θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη.
  - Εννοείτε ότι με το άνοιγμα του επαγγέλματος δεν θα υπάρξει αυτός ο ανταγωνισμός…..
  Ο συγκεκριμένος δεν θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη, με την έννοια ότι θα  υπάρχουν περισσότερα ταξί – είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, ίσως και στον κόσμο, που έχει τόσα πολλά ταξί. Άρα πρώτον, θα γίνει πιο δύσκολη η ζωή μας στο κέντρο. Δεύτερο αυτό που θα έχουμε θα είναι μια καρτελοποίηση, δηλαδή θα πάνε μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες θα φτιάξουν στόλους ταξί και θα έχουν κάποιους οδηγούς με 20 ευρώ, ας πούμε, να κάνουν μεροκάματο της πείνας..
  - Και τώρα υπάρχουν υπάλληλοι….
  Βεβαίως, αλλά δεν υπάρχει τόσο μεγάλη εξαθλίωση και σε τόσο μεγάλο βαθμό. Εγώ δεν είμαι υπέρ του ότι όλα βαίνουν καλώς αυτή τη στιγμή και υπάρχουν και μεγάλες στρευλώσεις. Υπάρχουν ιδιοκτήτες με δέκα – δεκαπέντε άδειες, που τις νοικιάζουν και αυτό  δεν είναι καθόλου λογικό και καθόλου σωστό . Αλλά να δούμε ποια είναι η συνολική κατεύθυνση. Νομίζω λοιπόν ότι εδώ πρέπει να καταλάβουν οι πολίτες ότι η λογική του κοινωνικού αυτοματισμού πια δεν λειτουργεί, διότι δεν υπάρχει κοινωνική κατηγορία που να έμεινε αλώβητη από αυτήν την επίθεση.
  - Εννοείται ότι δεν πλήττεται ο τουρισμός για παράδειγμα;
  Όχι δεν λέω αυτό. Λέω ότι δεν μπορεί να στραφεί μια κοινωνική κατηγορία έναντι στην άλλη. Ο τουρισμός δεν είναι κοινωνική κατηγορία.
  - Είναι όμως ένα τεράστιο κεφάλαιο για την χώρα που αντανακλά στο σύνολο της χώρας των πολιτών.
  Βεβαίως και είναι και θα σας πω ότι βεβαίως και πλήττεται από αυτές τις κινητοποιήσεις. Θα έπρεπε, όμως, αυτό να το έχει στο μυαλό του κυρίως ο υπουργός ο αρμόδιος και η κυβέρνηση συνολικά που άνοιξε ένα τέτοιο ζήτημα με τους όρους που το άνοιξε μέσα στην καρδιά της τουριστικής περιόδου. Διότι αυτός που αγωνίζεται και διεκδικεί όταν του παίρνουν τα πάντα φτάνει στα άκρα. Και είναι λογικό να φτάνει στα άκρα.
  -  Δεν του παίρνει τα πάντα κ. Τσίπρα, με συγχωρείται αλλά δεν χάνει τη δουλειά του, δεν χάνει την άδεια του
  Δεν χάνει;
  - Το λέω αυτό για να γίνει συζήτηση, απαξιώνεται ένα κεφάλαιο.
  Κάνουμε τη συζήτηση και πολύ απλά θα σας πω ένα παράδειγμα. Έχω ένα γνωστό που είναι στην ηλικία μας  γιατί είμαστε νέοι άνθρωποι και νομίζω ότι έχει μια σημασία διότι αυτή η γενιά θα «φάει» όλο το μεγάλο βάρος. Έχει λοιπόν 12 χρόνια στο τιμόνι, είναι 34 χρονών, και έδωσε όλες του τις οικονομίες είναι υπερχρεωμένος , έχει το σπίτι του στην τράπεζα..
  - Ακριβώς..
  Και τώρα του λένε ότι αυτή η άδεια την οποία πήρε δίνοντας μια ολόκληρη ζωή και μια δεκαετία δεν αξίζει τίποτα. Αν την πουλήσει θα πάρει 50 ευρώ να πιει 2 καφέδες και να πάει ένα βράδυ να πιει ένα ποτό.
  - Συμφωνώ. Και πρέπει να βρεθεί μια μεταβατική περίοδος.
  Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν αισθάνεται ότι πέρασε από πάνω του μια δεκαετία κι ότι θα χάσει και το σπίτι του διότι δε θα χει να ξεπληρώσει την υποθήκη.
  - Και μπορεί να φτάσει στα άκρα ας το πούμε;
  Μα τι θα κάνατε εσείς, αν δεν είχατε όχι μονάχα δουλειά και ταμείο ανεργίας φυσικά αλλά αν σας πέρναν και το σπίτι και αν είχατε να ζήσετε δυο παιδιά; Δε θα φτάνατε στα άκρα;
  - Είναι πολλοί και αν μη τι άλλο εσείς το λέτε , είναι 700 χιλιάδες οι άνεργοι.
  Εδώ δεν μιλάμε για τομές και μεταρρυθμίσεις, μιλάμε για μια πολιτική εγκληματική που δεν λαμβάνει υπόψη της – μιλάει για αριθμούς αλλά πίσω απ τους αριθμούς βρίσκονται άνθρωποι με ανάγκες που είναι ανελαστικές. Μίλησα με δραματικούς  τόνους αλλά δεν είναι διότι είναι η πραγματικότητα.
  - Όχι είναι η πραγματικότητα.
  Και μιλάμε όχι για έναν και δύο ανθρώπους. Εγώ δε θα υπερασπιστώ το μεγαλοαυτοκινητιστή, που έχει να ανέβει σε κούρσα 10 – 15 χρόνια και έχει 3-4 ταξί. Όχι δεν υπερασπίζομαι αυτόν, αλλά αυτόν τον άνθρωπο που τυγχάνει να τον γνωρίζω και είναι εκατοντάδες στη θέση του, ναι θα τον υπερασπιστώ. Κι ας μου πει ο κ. Ραγκούσης κι όποιος θέλει ότι αυτό είναι λαϊκισμός. Αυτό δεν είναι λαϊκισμός, αυτό είναι αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης, την οποία αίσθηση την έχει απολέσει πλήρως αυτή η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα.
  - Ευχαριστούμε πάρα πολύ.
   

    
To Γραφείο Τύπου                                                                                                                                                                

Επίκαιρη ερώτηση του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα στον πρωθυπουργό για τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής

Επίκαιρη Ερώτηση στον Πρωθυπουργό κατέθεσε σήμερα ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, με θέμα: «Αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Επίκαιρης Ερώτησης:
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ Κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΘΗΝΑ 26-7-2011
Θέμα : «Αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής»
Η Σύνοδος Κορυφής της 21ης Ιούλη, ασχολήθηκε αποκλειστικά με την διαχείριση του ελληνικού δημόσιου χρέους, χωρίς να δοθεί καμία απολύτως σημασία στη συστημική κρίση που έχει προκαλέσει στην Ευρώπη η νεοφιλελεύθερη και βαθιά ταξική πολιτική. Η λύση-μπάλωμα που δόθηκε, με μετακύλιση του χρέους στις επόμενες γενεές, συνοδεύεται από νέα μνημόνια και δανειακές συμβάσεις και υποθήκευση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας. Επειδή η κυβέρνηση δεν έχει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση να αποδέχεται ερήμην του ελληνικού λαού, αποφάσεις που προβλέπουν σκληρή λιτότητα μέχρι το 2020 και επιπλέον θέτουν σε ομηρία τη χώρα από τους δανειστές και τις αγορές, για τα επόμενα 40 χρόνια,
Ερωτάται ο κ. Πρωθυπουργός
• Γιατί η Ελληνική κυβέρνηση ήταν απούσα από τις διαπραγματεύσεις για το Ελληνικό χρέος, δεν διεκδίκησε έκδοση ευρωομολόγου και φόρου στις τράπεζες και δεν ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του;
• Προτίθεται να φέρει προς έγκριση στο κοινοβούλιο, νέο μνημόνιο και δανειακή σύμβαση που θα περιλαμβάνει νέα σκληρά μέτρα λιτότητας και θα δεσμεύει ως «εμπράγματες εγγυήσεις» περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου;
• Έχει αποδεχτεί, η Ελληνική κυβέρνηση, να παραχωρήσει σε «εμπειρογνώμονες», τοποτηρητές των αγορών και των δανειστών μας, τον έλεγχο, τη διαχείριση και τη κατανομή των πόρων του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς;
Ο ΕΡΩΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

Η συμφωνία φέρνει λιτότητα μακράς διαρκείας

Τη δημιουργία μιας Ευρωζώνης πολλών ταχυτήτων και τον εξαναγκασμό της Ελλάδας σε μια λιτότητα με διάρκεια έως και 50 ετών, χωρίς την προοπτική ουσιαστικής μείωσης του χρέους βλέπει ως έκβαση της έκτακτης συνόδου κορυφής η Ρένα Δούρου, μέλος της Π.Γ του Συνασπισμού, που αναμένει την επιβολή νέων μέτρων από τον Σεπτέμβρη. Η λύση για την έξοδο από τη συστημική κρίση της Ευρωζώνης εκτιμά ότι βρίσκεται στις προτάσεις της Αριστεράς, μακριά από τον νεοφιλελευθερισμό.

Ρένα Δούρου, μέλος της Π.Γ. του Συνασπισμού
Τη δημιουργία μιας Ευρωζώνης πολλών ταχυτήτων και τον εξαναγκασμό της Ελλάδας σε μια λιτότητα με διάρκεια έως και 50 ετών, χωρίς την προοπτική ουσιαστικής μείωσης του χρέους βλέπει ως έκβαση της έκτακτης συνόδου κορυφής η Ρένα Δούρου, μέλος της Π.Γ του Συνασπισμού, που αναμένει την επιβολή νέων μέτρων από τον Σεπτέμβρη. Η λύση για την έξοδο από τη συστημική κρίση της Ευρωζώνης εκτιμά ότι βρίσκεται στις προτάσεις της Αριστεράς, μακριά από τον νεοφιλελευθερισμό.

Της Μαρίας Αδαμίδου
madam@pegasus.gr

Πώς κρίνετε τα αποτελέσματα της έκτακτης συνόδου κορυφής;
Σε ό,τι αφορά στα αποτελέσματα της έκτακτης συνόδου, ο πρωθυπουργός έσπευσε να εκφράσει την ικανοποίησή του, ο ελληνικός λαός όμως εξακολουθεί να είναι στην "πρέσα", στην οποία θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμη, υφιστάμενος την καλπάζουσα ανεργία, τη διογκούμενη ύφεση και τη δραματική εξαθλίωση του επιπέδου ζωής του. Για άλλη μια φορά, η Ελλάδα παίζει τον ρόλο του πειραματόζωου σε μια διαμορφούμενη ευρωζώνη πολλών ταχυτήτων, μπαίνοντας στην προκρούστεια κλίνη της θεσμοποιημένης -και με την ευρωπαϊκή "βούλα"- λιτότητας, με διάρκεια 30 ή και 50 ετών, χωρίς μάλιστα να διαφαίνεται η πιθανότητα κάποιας ουσιαστικής μείωσης του χρέους. Καλά, πιστεύει κανείς στα σοβαρά, είτε πολιτικός είναι είτε οικονομολόγος, ότι μπορούν να καθορίζουν με τέτοιο ασφυκτικό τρόπο το μέλλον ολόκληρων γενεών και λαών;
Πού οφείλεται η ασυνεννοησία στους κόλπους της ΕΕ, που επιδείνωσε την κρίση στη Ευρωζώνη;
Δεν πρόκειται απλά για ασυνεννοησία εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ορολογία αυτή μάλλον τους αθωώνει ως ανήμπορους. Το θέμα είναι ότι οι διαδοχικές πολιτικές των Μέρκελ, Σαρκοζί, Παπανδρέου, Θαπατέρο και λοιπών, που στοχεύουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος του δημόσιου χρέους μέσω δραστικής λιτότητας και άγριων περικοπών των δημόσιων δαπανών, αποτυγχάνουν: και οι λαοί ματώνουν και η ύφεση βαθαίνει και το χρέος διογκώνεται. Κι αν ξεπεράστηκε ο κίνδυνος για έναν δύο μήνες, και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών πάει διακοπές, το πρόβλημα παραμένει και από Σεπτέμβρη μάς περιμένει στη γωνία, με νέα μέτρα.
Εχετε μιλήσει για συστημική κρίση της Ευρωζώνης. Ποια είναι η συνταγή που προτείνει η Αριστερά για την αντιμετώπισή της;
Πράγματι. Ο Συνασπισμός, ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) είχαμε μιλήσει για συστημική κρίση, όταν εντός κι εκτός Ελλάδας γινόταν λόγος για τους "τεμπέληδες" Ελληνες. Το πρόβλημα της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη είναι σύνθετο και πηγαίνει πολύ πίσω, στον τρόπο που οικοδομήθηκε η περιβόητη νομισματική ένωση.
Εμείς από την αρχή υπογραμμίζαμε την ανάγκη επίλυσης της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε βάρος των κερδοσκόπων, διαγραφής μεγάλου τμήματος του χρέους, με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής καθώς και βελτίωση των τοκογλυφικών επιτοκίων του υπολοίπου, έκδοσης ευρωομολόγου, μεταφοράς μεγάλου κομματιού του χρέους, φορολόγησης των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, η σύσταση ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης σε αντίθεση με το τιμωρητικό ουσιαστικά EFSF και την αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ (προκειμένου να απορροφήσει μέρος του δημόσιου χρέους), θα λειτουργήσει στην κατεύθυνση ενός νέου μοντέλου της ευρωοικοδόμησης, μακριά από τον νεοφιλελευθερισμό, στη βάση της αλληλεγγύης και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Κρίνετε ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά κινήθηκε έγκαιρα για να πιέσει προς την κατεύθυνση της υιοθέτησης των προτάσεών της;
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά κινήθηκε απολύτως εγκαίρως, προτείνοντας ριζική αλλαγή κατεύθυνσης.
Σε αντίθεση με τη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά, που ήθελε επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, αλλά όχι του χρέους, που εσχάτως ανακάλυψε το ευρωομόλογο, ενώ εμμένει σε χρεοκοπημένες συνταγές, όπως αυτή της μείωσης της φορολογίας, και δεν απαντά στο γιατί, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή μείωσε τους φορολογικούς συντελεστές, ούτε ανάπτυξη είχαμε ούτε ελαττώθηκε η φοροδιαφυγή...


www.ethnos.gr    
26/07/2011

Συνέντευξη του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα στον Flash (Κ. Παρράς)

• Δεν συμμερίζομαι καθόλου τους πανηγυρισμούς όταν έχεις έναν ελληνικό λαό που τον τελευταίο ενάμισι χρόνο του έχεις φορτώσει τόσα πολλά βάρη
• Η ουσία είναι ότι για άλλη μια φορά οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρώπης δεν κατάφεραν  να δώσουν μια συνολική, ριζική, δομική λύση σ΄ ένα δομικό συστηματικό ευρωπαϊκό πρόβλημα.
• Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι επί μέρες διεξάγεται μια συζήτηση γύρω από τη βιωσιμότητα των τραπεζών και γύρω από την ταμειακή ρευστότητα για να μπορούν να αποπληρώνονται τα χρέη και όχι γύρω από τη βιωσιμότητα της κοινωνίας. Καμιά συζήτηση για το ζήτημα της ανεργίας, για το κοινωνικό κράτος που καταρρέει,
• Οι ηγέτες της Ε.Ε.  -κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα- συμπεριφέρονται περισσότερο ως λομπίστες συμφερόντων του χρηματοπιστωτικού τομέα και λιγότερο ως εκφραστές των συμφερόντων των λαών που εκπροσωπούν
• Στο πρώτο σχέδιο του κειμένου που παρουσιάστηκε το μεσημέρι υπήρχε μια αναφορά σ΄ ένα σχέδιο Μάρσαλ. Στο τελικό κείμενο φάνηκε ότι ήταν μια ευχή η οποία πνίγεται πίσω από τα δισεκατομμύρια των δανείων. Αν δεν υπάρξει ανάπτυξη, αν δεν χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη από την Ε.Ε., αν δεν υπάρξουν δημόσιες επενδύσεις, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της
***********************
- Θα ζητήσω το πρώτο σχόλιο που αφορά μια συμφωνία, που διαβάζω σήμερα στον Τύπο, ακούω πολιτικούς αλλά και οικονομικούς αναλυτές από τη μία να έχουν κάποιοι, και κυρίως στο κυβερνών κόμμα, μια πανηγυρική διάθεση, από την άλλη κάποιοι μπαίνουν σε μια λογική ότι αυτή τη συμφωνία μπορεί να την πάρει κανείς να την πετάξει και στα σκουπίδια. Η αλήθεια, έχω μάθει από μικρός, ότι συνήθως είναι κάπου στη μέση…
Σωστά έχετε μάθει από μικρός. Από την άλλη όμως έχω τον πειρασμό να κάνω το εξής σχόλιο. Η κυβέρνηση ακόμη και θετικά αποτελέσματα να είχε από μια σύνοδο κορυφής δεν θα μπορούσε να τα παρουσιάσει ως θετικά και να πείσει τον κόσμο, γιατί, αν δεν κάνω λάθος, έξι ή εφτά φορές έχει έρθει πανηγυρίζοντας από τις  Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός για αποφάσεις οι οποίες, όχι μόνο δεν έδωσαν καμία λύση, αλλά επέτειναν το πρόβλημα. Έτσι θα την πατήσει κάποια στιγμή σαν τον λύκο με τα πρόβατα, τη γνωστή παροιμία.
Δεν συμμερίζομαι καθόλου τους πανηγυρισμούς και αυτό θα ήθελα να κάνει και μια σοβαρή κυβέρνηση, γιατί δεν είναι σοβαρό να πανηγυρίζει κανείς όταν έχεις έναν ελληνικό λαό που τον τελευταίο ενάμισι χρόνο του έχεις φορτώσει τόσα πολλά βάρη, τόσες θυσίες, που το λιγότερο που θα μπορούσε κανείς να κάνει ήταν να βρίσκεται σε περίσκεψη και επί της ουσίας να συζητά για το πώς θα μπορούσε να βγούμε κάποια στιγμή απ΄ αυτόν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης, της λιτότητας, της κοινωνικής διάλυσης. Γιατί αυτή είναι η ουσία κι αυτό που θέλει να ακούσει ο κόσμος. Έχει κουραστεί να ακούει νούμερα και αριθμούς για το χρέος. Θέλει να ακούσει πώς αυτά τα νούμερα και οι αριθμοί μεταφράζονται στην πραγματική του ζωή.
Ποια είναι η ουσία; Η ουσία είναι ότι για άλλη μια φορά οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρώπης δεν κατάφεραν να δώσουν μια συνολική, ριζική, δομική λύση σ΄ ένα δομικό συστηματικό ευρωπαϊκό πρόβλημα. Το λέω αυτό γιατί νομίζω ότι η απάντηση -γιατί δεν είναι λύση- την οποία έδωσαν είναι μια απάντηση η οποία έχει τα εξής χαρακτηριστικά. Πρώτον, δεν θέλει να στεναχωρήσει τις αγορές. Δεν θέλει να στεναχωρήσει τις τράπεζες. Δεν θέλει να δημιουργήσει χασούρα στους πιστωτές. Όταν λοιπόν ξεκινάς απ΄ αυτό, νάμαστε σίγουροι ότι η απάντηση η οποία δίνεται δεν είναι η καλύτερη δυνατή για τους λαούς.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έχει το στοιχείο της συνολικότητας. Όλοι κατανοούμε ότι η επίσπευση της συνόδου κορυφής της προχθεσινής έγινε ακριβώς γιατί στο χορό μπήκε και η Ιταλία πριν μια βδομάδα. Δεν έγινε επειδή ξαφνικά είδαν το πρόβλημα της Ελλάδας. Το πρόβλημα της Ελλάδας το ήξεραν μήνες τώρα. Ο τρόμος και ο πανικός τους …
- Είναι να μην εκδηλωθεί το ντόμινο….
.. όταν είδαν ότι διευρύνεται η κρίση σε άλλες χώρες της περιφέρειας, με πολύ μεγαλύτερα μεγέθη από τα δικά μας. Το χρέος της Ιταλίας είναι κοντά στο 1,5 τρις και παραπάνω, το δικό μας είναι γύρω στα 350 δις. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι ο τρόμος ήταν δικαιολογημένος.
Όταν λοιπόν το πρόβλημα είναι συνολικό, δομικό, ευρωπαϊκό και η απάντηση που δίνεται είναι αποσπασματικά για την Ελλάδα, αντιλαμβάνεστε ότι κάποιο πρόβλημα υπάρχει στην απάντηση αυτή.
Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά θα ήθελα να εκτιμήσω ότι αυτή η σπουδή των «17» να επικεντρώσουν στην Ελλάδα και να μην κάνουν ούτε μία αναφορά στις υπόλοιπες χώρες, δηλαδή να μην κάνουν καμία αναφορά στη λύση που δίνουν ότι θάναι και λύση που θα μπορεί να εξυπηρετήσει και τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης οι οποίες βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού, στο χείλος της χρεοκοπίας και είναι έρμαιο των οίκων αξιολόγησης.

- Τι λέτε ότι κρύβει λοιπόν αυτή η σπουδή;….
..Αυτή η σπουδή είναι ένα ανεκτίμητο δώρο στους κερδοσκόπους. Πολύ φοβάμαι ότι σε δύο-τρεις μήνες θα ξαναχρειαστεί μια εσπευσμένη σύνοδος κορυφής για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της Ιρλανδίας -ελπίζω και όχι το πρόβλημα της Ιταλίας, το οποίο θα είναι μια μεγάλη καταστροφή.
Τώρα στην ουσία των αποτελεσμάτων..  Ο ελληνικός λαός έχει υποστεί απίστευτες θυσίες όλο αυτό το χρονικό διάστημα και η ελληνική οικονομία έχει ξεκινήσει εδώ και δυο χρόνια από ένα χρέος της τάξης του 110% του ΑΕΠ και έχει φτάσει κοντά στο 150% του ΑΕΠ. Και ταυτόχρονα όλο αυτό το χρονικό διάστημα έχει δανειοδοτηθεί η χώρα μας με περίπου τα 110 δις και τα προστιθέμενα τώρα.. συνολικά γύρω στα 174 δις €…
- Ξεχρεώνονται ποτέ αυτά τα λεφτά;….
Ακριβώς αυτό θέλω να πω. Δηλαδή την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός μιλάει για βιωσιμότητα του χρέους, εδώ και ενάμισι χρόνο η ελληνική οικονομία, ο ελληνικός λαός δηλαδή φορτώνεται με δάνεια από τους εταίρους, με σχετικά υψηλό επιτόκιο, φορτώνεται με δάνεια 174 δις. Δηλαδή τα 2/3 του αρχικού χρέους. Πώς μπορούμε να μιλάμε για βιωσιμότητα του χρέους;
Αν το χρέος μας, το οποίο μέσα σε ένα χρόνο, το 2010, ανέβηκε πάνω από 50 δις, αποχρεώνεται κατά 26 δις, την ίδια στιγμή που από τους εταίρους μας δεχόμαστε ένα δάνειο καινούργιο της τάξης των 109 δις, αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχουμε εδώ καμιά ουσιαστική βιωσιμότητα του χρέους ή αποχρέωση όπως λένε…
- Στα θετικά στοιχεία ωστόσο πολλοί λένε ότι είναι -δεν ξέρω αν συμφωνείτε, ότι μπορεί να δει κανείς το θέμα του μειωμένου επιτοκίου και το θέμα της επιμήκυνσης του χρόνου της πληρωμής που δίνουν μια ανάσα εν πάση περιπτώσει…
Το θέμα της επιμήκυνσης.. Γιατί η μείωση του επιτοκίου, το μεσοσταθμικό επιτόκιο θα είναι 5%. 5% δεν είναι μικρό επιτόκιο. Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής είναι μια ανάσα για μας τώρα, αλλά μεταφέρει αυτό το μεγάλο βάρος στις επόμενες γενιές. Εγώ έχω ένα γιο που είναι ενός έτους. Με τις αποφάσεις που λήφθηκαν προχθές μέχρι να γίνει 40 χρονών ο γιος μου θα πρέπει η χώρα να βρίσκεται υπό το διεθνή οικονομικό έλεγχο και θα πρέπει να ξεπληρώνει αυτά τα χρέη που δημιούργησαν μέσα σε λίγα χρόνια οι τελευταίες κυβερνήσεις. Κι αυτό δεν είναι καθόλου δίκαιο για τις επόμενες γενιές.
- Είναι αυτό που με άλλα λόγια ρώτησα χθες κάποιον καθηγητή… του είπα, φέρνοντας κι εγώ παράδειγμα το τρίτο από τα παιδιά μου, την κόρη μου και του είπα ότι αν υπολογίσουμε ότι θέλει 5 χρόνια δουλειά στο σχολείο, 4 χρόνια στο πανεπιστήμιο αν περάσει, να κάνει τα μεταπτυχιακά, να συνεχίσει τις σπουδές.. σε 15 χρόνια θα μπορεί να βρει μια δουλειά αυτό το παιδί χωρίς να κρεμάσει ό,τι πτυχίο έχει μαζέψει στον τοίχο, όπως κάνουν σήμερα τα νέα παιδιά….
Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα.. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι επί μέρες διεξάγεται μια συζήτηση, μπαίνουν και διάφορες κόκκινες γραμμές, συζητάνε οι αρχηγοί των κρατών και όλη η συζήτηση γίνεται γύρω από τη βιωσιμότητα των τραπεζών και γύρω από την ταμειακή ρευστότητα για να μπορούν να αποπληρώνονται τα χρέη και όχι γύρω από τη βιωσιμότητα της κοινωνίας. Καμιά συζήτηση για το ζήτημα της ανεργίας, για το κοινωνικό κράτος που καταρρέει, που εν πάση περιπτώσει η Ευρώπη είχε ένα κεκτημένο κοινωνικό μετά τον πόλεμο, ήταν πρωτοπόρος στη δημιουργία ενός κοινωνικού κράτους προστασίας το οποίο διαλύεται σήμερα. Καμιά συζήτηση για τη νέα φτώχεια, καμιά συζήτηση για την κοινωνική διάλυση. Και ακούμε σήμερα ότι αυτή η λύση, που εγώ λέω ότι δεν είναι λύση, κάποιοι μπορούν να πουν ότι είναι μια ανάσα, αυτό το πράγμα που αποφασίστηκε θα συνοδευτεί με νέα σκληρά μνημόνια από τον Σεπτέμβρη. Αυτό είναι το ζητούμενο. Γιατί οι ηγέτες της Ε.Ε.  -κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα- συμπεριφέρονται περισσότερο ως λομπίστες συμφερόντων του χρηματοπιστωτικού τομέα και λιγότερο ως εκφραστές των συμφερόντων των λαών που εκπροσωπούν. Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα των καιρών μας. Είναι κατώτερες των περιστάσεων.
- Θέλω να σας ρωτήσω αν τίθεται κι ένα θέμα πολιτικό απ΄ αυτή την ιστορία, όπως κάποιοι ήδη σπεύδουν να καταθέσουν ως άποψη, με την έννοια ότι αφορά πολλά χρόνια μπροστά το ότι συμφωνείται και υπογράφεται και ψηφίζεται. Τουτέστιν, μπορεί αυτή η κυβέρνηση, χωρίς να έχει κάνει εκλογές, λένε κάποιοι, να δεσμεύσει την επόμενη, την μεθεπόμενη;….
Θέσατε ένα καίριο ζήτημα. Το ζήτημα της δημοκρατικής νομιμοποίησης της σημερινής κυβέρνησης να προχωρά σ΄ αυτές τις επιλογές.. Και εγώ θα έλεγα όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και του Κοινοβουλίου. Το Κοινοβούλιο έχει μια σύνθεση η οποία δημιουργήθηκε από τις εκλογές του 2009. Το κλίμα στην ελληνική κοινωνία το 2009 και τα διακυβεύματα πάνω στα οποία ζητήθηκε η ψήφος του ελληνικού λαού ήταν τελείως διαφορετικά. Νομίζω ότι πρώτο μεγάλο θύμα αυτής της μεγάλης κρίσης που βιώνει ο ελληνικός λαός είναι η δημοκρατία. Και νομίζω ότι είναι και το πρώτο που θα έπρεπε να προστατεύσουμε.
Ο πρωθυπουργός, αντί να πανηγυρίζει για πολλοστή φορά , έχω χάσει τον αριθμό, κάθε φορά που πήγαινε στις Βρυξέλλες γύρναγε νικητής.. αλλά ο λαός έβγαινε νικημένος. Αντί να πανηγυρίζει, καλό θα ήταν να επισπεύσει μια διαδικασία προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία.
- Μπορεί να σας το επιφυλάσσει ως έκπληξη. Δεν το ξέρετε αυτό… Μπορεί να προκηρύξει τον Σεπτέμβριο εκλογές -λένε κάποιοι στην ανάλυσή τους, δεν ξέρω αν συμμερίζεστε αυτή την προσέγγιση- με διακύβευμα εκλογικό το νέο μνημόνιο και να αποφασίσει ο λαός…
Εάν το κάνει, θα το κάνει μα διακύβευμα ότι δήθεν έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία..
- Το δίλημμα θα είναι έτσι.. χρεοκοπία ή αυτό….
… .. και με διακύβευμα την περιβόητη επόμενη δόση, γιατί έχουμε γίνει σαν τους ναρκομανείς πια, περιμένουμε την επόμενη δόση πώς και πώς. Το ζήτημα είναι να αποτοξινωθούμε από τις δόσεις και όχι να παίρνουμε τις δόσεις μας. Το ζήτημα είναι να μπορέσει η ελληνική οικονομία να σταθεί στα πόδια της, να μπορέσει να έχει ανάπτυξη. Αυτή τη λέξη την ξεχάσαμε. Τα μέτρα αυτά τα οποία έχουμε πάρει είναι που μας οδηγούν στην ύφεση. Απ’  όλα όσα συζητήθηκαν το προηγούμενο διάστημα στις Βρυξέλλες, στο πρώτο σχέδιο του κειμένου που παρουσιάστηκε το μεσημέρι υπήρχε μια αναφορά σ΄ ένα σχέδιο Μάρσαλ. Στο τελικό κείμενο φάνηκε ότι ήταν μια ευχή η οποία πνίγεται πίσω από τα δισεκατομμύρια των δανείων. Αν δεν υπάρξει ανάπτυξη, αν δεν χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη από την Ε.Ε., αν δεν υπάρξουν δημόσιες επενδύσεις, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της. Αυτή είναι η μαγική λέξη. Η ανάπτυξη. Κι εγώ θα προσέθετα με κοινωνική δικαιοσύνη. Γιατί τα μέτρα δεν είναι μόνο αναποτελεσματικά. Είναι και άδικα και επιβαρύνονται τα συνήθη υποζύγια, δηλαδή οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι, την στιγμή που κάποιοι άλλοι βγάζουν τα ωραία τους δισεκατομμύρια στις τράπεζες της Ελβετίας.
To Γραφείο Τύπου

Δηλώσεις του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα για τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής

Οι αποφάσεις της χθεσινής Συνόδου Κορυφής αποτελούν παραδοχή της χρεοκοπίας της μέχρι σήμερα ακολουθούμενης πολιτικής για την αντιμετώπιση της κρίσης, από την Ε.Ε. και την Ελληνική κυβέρνηση.
Η ανάγκη για μια ριζική στροφή και για εξεύρεση δομικής ευρωπαϊκής λύσης στην ευρωπαϊκή συστημική κρίση, διαψεύστηκε για μία ακόμη φορά, αφού η ηγεσία της Ευρώπης απέδειξε ότι μένει δέσμια στη στρατηγική του αδιέξοδου και χρεοκοπημένου νεοφιλελευθερισμού.
Πριν από ένα χρόνο οι ευρωπαϊκές ηγεσίες έκαναν επιλογές που επέτειναν και βάθυναν την κρίση. Ένα χρόνο μετά, παρά το πανικό τους, συνεχίζουν στην ίδια λογική.
Με μεγάλη καθυστέρηση δίνουν μια ανεπαρκή και αποσπασματική απάντηση, αλλά όχι λύση στο πρόβλημα.
Μια απάντηση που δεν διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους.
Μια απάντηση που δεν παρακάμπτει τις αγορές, αλλά για άλλη μια φορά ματαίως προσπαθεί να τις κατευνάσει.
Μια απάντηση που δεν αποδεσμεύει την ελληνική οικονομία από την καταστροφική περιδίνηση της ύφεσης, ούτε ελαφρύνει τον ελληνικό λαό από τις οδυνηρές επιπτώσεις που επέφεραν τα καταστροφικά μέτρα των μνημονίων.
Η χθεσινή απόφαση δεν αποτελεί  αρχή  εξόδου από τη κρίση αλλά την επίσπευση της πρώτης πράξης ενός προαναγγελθέντος σχεδίου ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Μοναδικός στόχος αυτού του σχεδίου η διάσωση των τραπεζών και η διασφάλιση των πιστωτών, με οδυνηρό όμως αντίτιμο τη διαρκή ομηρία της οικονομίας και των λαών της Ευρώπης από τις αγορές.
Η σπουδή των «17», να επικεντρώσουν την απόφασή τους στην ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, αποφεύγοντας την οποιαδήποτε αναφορά στις άλλες χώρες της ευρωζώνης που βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας, φανερώνει την αδυναμία εξεύρεσης συνολικής ευρωπαϊκής λύσης. Συνιστά ανεκτίμητο δώρο στους κερδοσκόπους και επιβεβαιώνει, την εκτίμησή μας ότι η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός αποτέλεσαν το πειραματόζωο ενός αδιέξοδου νεοφιλελεύθερου πειράματος.
Μόνη ελπίδα για τη σωτηρία της οικονομίας και της κοινωνίας, να αντιδράσει το πειραματόζωο. Μόνη ελπίδα να α γενικευτεί ο ξεσηκωμός του ελληνικού αλλά και όλων των ευρωπαϊκών λαών στα σχέδια λεηλασίας της κοινωνίας και κοινωνικής διάλυσης.
Σε κάθε περίπτωση, εμείς θα συνεχίζουμε να λέμε ότι λύση σ΄ αυτό το μεγάλο πρόβλημα υπάρχει και είναι πολιτική.
Με παράκαμψη των αγορών, με άρνηση των δογμάτων του νεοφιλελευθερισμού. Με απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ, με μεταφορά μεγάλου μέρους των εθνικών χρεών στην ΕΚΤ, με διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Με ραγδαία αναδιανομή του εισοδήματος.
Και αυτές τις λύσεις οι μόνοι που μπορούν να τις διεκδικήσουν είναι οι λαοί της Ευρώπης,. Κυρίως ο ελληνικός λαός που θα αντισταθεί για να μην υλοποιηθεί αυτή η πολιτική της κοινωνικής λεηλασίας, αυτή η πολιτική της κοινωνικής διάλυσης.
To Γραφείο Τύπου

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ-Η Ε.Ε. είτε θα είναι δημοκρατική, κοινωνική και θα ενεργεί με αλληλεγγύη είτε δεν θα υπάρχει!

                               

          
Η Ε.Ε. διέρχεται σήμερα τη χειρότερη κρίση από την ίδρυσή της. Αυτή η κρίση είναι μέρος μιας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής, οικονομικής, κοινωνικής, οικολογικής και πολιτικής κρίσης, που πλήττει με πολύ σκληρό τρόπο τους ανθρώπους, ξεκινώντας με τις γυναίκες και τους νέους για τους οποίους το μέλλον φαίνεται ακόμη πιο σκοτεινό.
Μια νέα περίοδος έχει αρχίσει στην οποία οι καπιταλιστές είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και να μην πληρώσουν την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν σε σημείο που απειλούν τη δημοκρατία και γονατίζουν ολόκληρους λαού. Στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία οι κυβερνήσεις, σε συμφωνία με τις διαταγές της τρόικας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ), οργανώνουν τη λεηλασία και την επιβολή βάναυσων και αναποτελεσματικών μέτρων λιτότητας για το λαό, οργανώνουν τις ιδιωτικοποιήσεις και την καταστροφή των κοινωνικών δικαιωμάτων. Οι επιθέσεις ενάντια στις χώρες αυτές και οι ρατσιστικές εκστρατείες κατά των «τεμπέληδων από το νότο» είναι απαράδεκτες. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την ακλόνητη αλληλεγγύη της προς τους εν λόγω λαούς.
Αυτή η επίθεση επεκτείνεται τώρα σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. με το Σύμφωνο για το Ευρώ και τη «νέα οικονομική διακυβέρνηση», η οποία έχει ως στόχο να αποδομήσει ό,τι ελάχιστο έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος και τις δημόσιες υπηρεσίες, συμπιέζοντας παράλληλα μισθούς και κοινωνικά δικαιώματα. Οι χώρες θα κληθούν να εφαρμόσουν αυτές τις καταστροφικές πολιτικές και θα υποστούν αυτομάτως κυρώσεις εάν αρνηθούν να το πράξουν. Αυτή η  αναγκαστική εναρμόνιση σκοτώνει την ιδέα μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα στηρίζεται στην αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών της. Οδηγεί  την Ευρώπη σε αδιέξοδο που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον των νέων ανθρώπων.
Ενώπιον αυτής της κατάστασης, ισχυρές αντιστάσεις αναπτύσσονται σε ολόκληρη την ήπειρο. Μεγάλη ανάγκη για εναλλακτικές λύσεις εκφράζεται στην Ισπανία, την Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη στις κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων», οι οποίοι δικαίως απαιτούν πραγματική δημοκρατία και χρήματα για να ικανοποιούνται οι ανάγκες των λαών. Οι αλλεπάλληλες γενικές απεργίες και η μεγάλης κλίμακας κοινωνική αναταραχή που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, τη Βρετανία και άλλες χώρες, δείχνουν το αίτημα για άμεση αλλαγή πολιτικής.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά πάντα επέκρινε το παρόν μοντέλο δομής της ΕΕ, όπου θεσμοί και πολιτικές στρεβλώνονται εξαιτίας της υπεροχής των συμφερόντων των κυρίαρχων τάξεων στα κράτη-μέλη της ΕΕ, εξαιτίας της υπεροχής των συμφερόντων των χρηματοπιστωτικών αγορών και των τραπεζών έναντι των ανθρώπων. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά πάντα αγωνιζόταν ενάντια στις πολιτικές του κοινωνικού και φορολογικού ντάμπινγκ, της απορρύθμισης των αγορών και των κανόνων που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και που βρίσκονται στη ρίζα του δημόσιου χρέους.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι υπέρ ενός διαφορετικού είδους ευρωπαϊκής οικοδόμησης. Οι υπερεθνικιστές και ευρώ-σοβινιστικές εκκλήσεις οδηγούν σε αδιέξοδο. Οι συνεχείς εκκλήσεις για «εθνική ενότητα», από τους σοσιαλδημοκράτες, τους συντηρητικούς και τους φιλελεύθερους ηγέτες σε πολλές χώρες, έχουν ως στόχο να ενισχυθεί η συναίνεση σε νεοφιλελεύθερες λύσεις. Δεν είναι αυτή η λύση. Είναι καιρός για αλληλεγγύη και για την Επανίδρυση της ΕΕ, που είτε θα είναι δημοκρατική, κοινωνική, και θα λειτουργεί με αλληλεγγύη είτε δεν θα υπάρχει.
Φιλοδοξία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι να εργαστεί για τη σύγκλιση των κοινωνικών αγώνων στην Ευρώπη. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά καλεί όλες τις δυνάμεις που αντιστέκονται: συνδικαλιστές, διανοούμενους, ανθρώπους από το χώρο του πολιτισμού, φορείς των κοινωνικών κινημάτων, να χτίσουν παντού μέτωπα αντίστασης στις πολιτικές λιτότητας, προκειμένου να επιβάλουν την υπεροχή των ανθρώπινων αναγκών έναντι των απαιτήσεων των χρηματαγορών.
Φιλοδοξία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι να οικοδομήσει μια αριστερή εναλλακτική πρόταση που θα δίνει πολιτική προοπτική σε όλους τους αγώνες.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά προτείνει ως εκ τούτου τα ακόλουθα:
Παλεύουμε ενάντια στα μέτρα λιτότητας και τις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες είναι χρήσιμες μόνο για να δημιουργούν νέες αγορές και κέρδη για τους καπιταλιστές. Τα κόμματα-μέλη της Ευρωπαϊκής Αριστεράς καταψήφισαν τα διάφορα εθνικά προγράμματα λιτότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θέλουμε να υπερασπιστούμε  τις δημόσιες υπηρεσίες, θέλουμε αυτές να βελτιωθούν και να αναπτυχθούν με στόχο την καταπολέμηση των ανισοτήτων. Είμαστε απόλυτα αντίθετοι με το Σύμφωνο για το Ευρώ και τη Νέα Οικονομική Διακυβέρνηση που έχουν ως στόχο να θεσμοθετηθεί η λιτότητα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Ζητάμε δημόσιο έλεγχο του δημοσίου χρέους και την αναδιάρθρωση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μέσα από την επιλεκτική διαγραφή του δημόσιου χρέους, καθώς και την παράταση των προθεσμιών και διευκολύνσεις στις πληρωμές (για τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τις δημόσιες καταθέσεις) και ευρωομόλογα.
Παλεύουμε για μια νομισματική και οικονομική πολιτική στην υπηρεσία του λαού. Για να ανταποκριθούμε στον επείγοντα χαρακτήρα της κατάστασης, αλλά και για να αποφευχθούν νέες κρίσεις και για να οικοδομήσουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης στην Ευρώπη, προτείνουμε να αλλάξει ο ρόλος και η αποστολή της ΕΚΤ. Η ΕΚΤ θα πρέπει να απορροφήσει επειγόντως ένα μέρος του εθνικού δημόσιου χρέους. Θα πρέπει, επίσης, να χρησιμοποιήσει την ισχύ της ως διαχειρίστρια του νομίσματος  προκειμένου να χρηματοδοτηθούν προγράμματα για τη δημιουργία αξιοπρεπών θέσεων εργασίας (στους τομείς της βιομηχανίας, της έρευνας, των νέων μοντέλων παραγωγής κλπ) και έργα για εθνικές και ευρωπαϊκές δημόσιες υπηρεσίες.
Υπό αυτό το πρίσμα, η Ευρωπαϊκή Αριστερά θα αξιοποιήσει τη διαδικασία της πρωτοβουλίας ευρωπαίων πολιτών προκειμένου να συζητηθεί και να προταθεί στους ευρωπαίους πολίτες η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου για την κοινωνική ανάπτυξη και την αλληλεγγύη. Σε αντίθεση με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας, το ταμείο αυτό θα πρέπει να διανέμει τη χρηματοδότηση των έργων με βάση κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Θα χρηματοδοτείται από την ΕΚΤ, από τμήμα του προϋπολογισμού της ΕΕ και από τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και εσόδων. Θα απελευθερώσει τις δημόσιες επενδύσεις από τις χρηματαγορές και θα αφοπλίσει τους κερδοσκόπους.
Ο δημόσιος και δημοκρατικός έλεγχος των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού τομέα αποτελεί εργαλείο για την επιβολή λαϊκού έλεγχου στην οικονομία. Αυτό περιλαμβάνει και την προοπτική της εθνικοποίησης τραπεζών που από την καταστροφή βγάζουν κέρδη, όπως η Deutsch Bank. Οι τράπεζες, οι επενδυτικές επιλογές, οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές δεν πρέπει να υπηρετούν την κερδοσκοπία, αλλά έργα που δημιουργούν θέσεις εργασίας, που διασφαλίζουν τις δημόσιες υπηρεσίες και που είναι οικολογικά βιώσιμα. Ένας δημόσιος πόλος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα συνιστά βασικό εργαλείο για το σκοπό αυτό.
Παλεύουμε για τη ριζική αναδιανομή του πλούτου, για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα στα κράτη-μέλη και στην ΕΕ συνολικά, παλεύουμε για μέτρα αποφυγής του ντάμπινγκ. Σε αντίθεση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που αυξάνουν τον φόρο για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, εμείς θέλουμε πλούσιους λαούς, θέλουμε τα κεφαλαιακά έσοδα να συνεισφέρουν περισσότερο και οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές να φορολογούνται. Με βάση τις αρχές αυτές θα πρέπει να υπάρξει εναρμόνιση στην ΕΕ για να αποφευχθούν τα προβλήματα φορολογικού ανταγωνισμού εις βάρος των λαών. Αυτοί οι νέοι πόροι θα επιτρέψουν να αυξηθούν ο προϋπολογισμός της ΕΕ και οι εθνικοί προϋπολογισμοί, και να μετατραπούν επειγόντως σε εργαλείο για τη μείωση των ανισοτήτων ανάμεσα στις διαφορετικές χώρες και τους λαούς της ΕΕ.
Από κοινού με τα συνδικάτα, και –προφανώς- με την Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, ζητάμε ισότητα κοινωνικών δικαιωμάτων και συνθηκών ζωής. Αρκετά πια με τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανταγωνισμός που μειώνει μισθούς και δικαιώματα! Εμείς θέλουμε αύξηση μισθών σε όλη την Ευρώπη, ισότητα αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών και θέσπιση ενός ευρωπαϊκού ελάχιστου μισθού, είτε με νόμο ή με συλλογική σύμβαση, αιτήματα που θα δρομολογούνται σταδιακά, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη την ιδιαίτερη κατάσταση των διαφόρων χωρών. Θέλουμε νέες εξουσίες για τους εργαζομένους μέσα στις επιχειρήσεις, εξουσίες που  θα τους επιτρέπουν να επηρεάζουν τον προσανατολισμό και την οργάνωση της εργασίας τους, περιλαμβανομένου του δικαιώματος αρνησικυρίας (veto) απέναντι σε σχέδια που αφορούν κερδοσκοπία, αναδιάρθρωση ή μετεγκατάσταση. Θέλουμε εργαλεία που θα επιτρέπουν στους εργαζόμενους να αγωνίζονται ενάντια στην επισφάλεια, που την απασχόληση και την κατάρτιση σε καθεστώς ασφάλειας θα τις καθιστούν θεμελιώδεις αρχές της εργατικής νομοθεσίας ή των συλλογικών συμβάσεων σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Μια εναρμόνιση «προς τα πάνω» του εργατικού δικαίου θα μπορούσε να βοηθήσει στην αποφυγή του κοινωνικού ντάμπινγκ. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αρχίζοντας με μια «ρήτρα του πλέον ευνοούμενου Ευρωπαίου», όπως η φεμινίστριες υποστηρίζουν σε σχέση με τα δικαιώματα των γυναικών.
Θέλουμε πραγματική δημοκρατία στην Ευρώπη. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον αυταρχισμό και τις κατασταλτικές πολιτικές μιας σειράς εθνικών κυβερνήσεων και της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η καταστολή και η επικράτηση των μη εκλεγμένων οργάνων, όπως το ΔΝΤ και άλλων που δεν υπόκεινται σε δημοκρατικό έλεγχο, όπως η ΕΚΤ, πρέπει να σταματήσει. Λαϊκή συμμετοχή σε όλες τις μορφές της (δημόσιες συζητήσεις, η πρωτοβουλία των ευρωπαίων πολιτών, δημοψηφίσματα ...) πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών θεσμικών μηχανισμών. Οι εξουσίες όλων των αιρετών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών, εθνικών και ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, πρέπει να ενισχυθούν.
Η πραγματική δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα είναι σε θέση να εγγυηθεί την χρηματοπιστωτική  υπευθυνότητα, τη διαφάνεια και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, διατηρώντας τα κοινωνικά δικαιώματα, την ισότητα ανδρών και γυναικών, τη μείωση της φτώχειας και της ανασφάλειας και το σεβασμό των δικαιωμάτων των μεταναστών. Η δημοκρατία μπορεί να ανοίξει το δρόμο για όλες τις κοινωνικές αλλαγές που χρειάζονται σήμερα οι ευρωπαϊκές κοινωνίες. Για να συμβεί αυτό, οι Συνθήκες της ΕΕ θα πρέπει να μεταρρυθμιστούν ριζικά, με βάση τις ανάγκες των λαών και τη δημοκρατία, με αποφάσεις που επικυρώνονται μέσω δημοψηφισμάτων, με πρωταρχικό στόχο την απαλλαγή  από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο και την διασφάλιση της δημοκρατίας.
Σύμφωνα με αυτές τις βασικές αρχές και αυτούς τους πολιτικούς στόχους, η Ευρωπαϊκή Αριστερά επαναβεβαιώνει την αφοσίωσή της στη διαμόρφωση ενός ευρωπαϊκού μετώπου αντίστασης και εναλλακτικών λύσεων οι οποίες είναι σε θέση να αλλάζουν ριζικά τις υφιστάμενες σχέσεις εξουσίας. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά από σήμερα θα είναι στην υπηρεσία των δυνάμεων που αγωνίζονται, ιδιαίτερα των συνδικάτων και του κινήματος των  «αγανακτισμένων», δικτυωμένη με αυτούς με κάθε δυνατό τρόπο, μεταξύ άλλων μέσω της πληροφορικής και των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά στηρίζει και θα συμμετάσχει στις ευρωπαϊκές  κινητοποιήσεις εθνικών και ευρωπαϊκών συνδικάτων και στις κινητοποιήσεις του  κινήματος των «αγανακτισμένων» στις 15 Οκτωβρίου, καθώς και στην αντι-G20 διαδήλωση στη Γαλλία την 1η Νοεμβρίου.Εκτελεστική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς

Trevi, 16, Ιουλίου 2011
                                                           

Συνέντευξη του Γραμματέα της ΚΠΕ του ΣΥΝ, Δημήτρη Βίτσα στο ρ/σ «105,5 Στο Κόκκινο»

- Να ξεκινήσουμε λίγο από το κλίμα του διημέρου, πως ήταν ο κόσμος, η διάθεση, υπήρχε αισιοδοξία ή απαισιοδοξία και το λέω γιατί σε προηγούμενες ανάλογες συγκεντρώσεις οι συνθήκες δεν ήταν πάντα οι καλύτερες.
Νομίζω ότι ήταν μια διαφορετική συνδιάσκεψη, με την έννοια ότι είχε διαμορφωθεί ένα σώμα αντιπροσώπων μέσα  από 107 τοπικές συνελεύσεις  του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα. Άλλωστε,  η απόφαση της συνδιάσκεψης πια είναι και οι συνελεύσεις να γίνουν  πολύ περισσότερες και συγχρόνως αυτές οι συνελεύσεις να είναι η βάση της συγκρότησης των τοπικών επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πραγματικά παντού.
- Αναζωογόνηση δηλαδή από τη βάση…
Ακριβώς . Εγώ θα έλεγα να κάνουμε ένα βήμα και βγαίνω από τη συνδιάσκεψη κατανοώντας ότι έχουμε κάνει πολλά βήματα μαζί. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια πολιτική συμφωνία, μια πολιτική απόφαση, η οποία δείχνει το δρόμο και έχει τα βασικά στοιχεία της πρότασής του και συγχρόνως συγκροτεί ένα όργανο διαβούλευσης, σύνθεσης και τελικής πολιτικής απόφασης. Αλλά το βασικότερο που μπορεί να κάνει είναι  άλλα δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να εντάξει αριστερούς μέσα στη διαδικασία της πολιτικής και κοινωνικής δράσης  και το δεύτερο να λειτουργήσει ώστε να ζυμωθεί με την κοινωνία και να διαμορφώσει νέες αριστερές και νέους αριστερούς τους οποίους έχει ανάγκη η αριστερά. Θέλουμε ένα καινούριο αέρα ζωογόνο που θα έρθει από την κοινωνία που αρχίζει και μας βλέπει, να μας ακούει , γιατί βλέπει ότι αυτά που λέγαμε τόσο καιρό όχι απλά δικαιώνονται  αλλά έχουμε και πρόταση συγκεκριμένη η οποία είναι η μοναδική που μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις.
- Και ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας κ. Τσίπρας αλλά και οι περισσότεροι ομιλητές μίλησαν για μια νέα ευκαιρία για το σχήμα και το χώρο η οποία αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις.Τι είναι αυτή η νέα ευκαιρία και πως μπορεί να γίνει;
Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια κακή οικονομική και κοινωνική κατάσταση, η οποία με βάση την πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικα γίνεται ακόμα χειρότερη. Εγώ παρακολουθώ αυτό το διήμερο και θα παρακολουθούμε  με προσοχή ως και την Πέμπτη τουλάχιστον, τα σενάρια που παίζονται. Στην ΚΠΕ του ΣΥΝ, αλλά και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, τονίσαμε ότι όταν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεδριάζουν για να βρουν δήθεν λύσεις, στην ουσία συνεδριάζουν για να βρουν τρόπους να εξυπηρετήσουν το κεφάλαιο και να επιτεθούν ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Και οι λύσεις που προτείνονται μέχρι τώρα κάνουν το εξής: και μεγαλώνουν το χρέος- ακόμα και στο καλύτερο σενάριο- και χτυπάνε τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα,  κατεδαφίζουν την ίδια την κοινωνία  και αποδεικνύουν  ότι ήταν, όχι απλώς ψευδείς, αλλά μια εγκληματική επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης, η οποία έλεγε ψηφίζουμε το μεσοπρόθεσμο για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Αυτό έχει κατανοηθεί από τον κόσμο και την κοινωνία. Το λέει το 90% του κόσμου και μου κάνει εντύπωση ότι υπάρχει ένα 8% του κόσμου ο οποίος θεωρεί ότι πάμε καλά. Άρα κάποιοι κερδίζουν και μέσα από την κρίση. Αυτό στην ουσία βγαίνει ή έχουνε κάποια εμμονή.
Ποια είναι τώρα η «ευκαιρία» με βάση αυτή τη συγκυρία; Να διαμορφωθεί  ένας νέος συνασπισμός εξουσίας, μέσα από αγώνες, μέσα από τις πλατείες που θα δείξουν τη μεγάλη δύναμή τους στο επόμενο διάστημα, μέσα από τις συνδικαλιστικές συγκρούσεις και τις κοινωνικές συγκρούσεις,  με καταλύτη όπως είπε και ο Αλέξης Τσίπρας τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς,  που θα περιλαμβάνει από την άποψη των κοινωνικών ομάδων και κοινωνικών κατηγοριών όλες τις δυνάμεις που θίγονται, από την άποψη  του πολιτικού αυτοπροσδιορισμού από δυνάμεις που μπορεί να ψήφισαν και ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και συγχρόνως απ τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις από ένα  ευρύ τόξο που το χουμε ονομάσει από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ  στα αριστερά της αριστεράς.
- Πάνω σε τι θα γίνει αυτό; Θα υπάρξει ένα μίνι πρόγραμμα διακυβέρνησης;
Πάνω σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα, που κατά τη γνώμη μου είναι ριζοσπαστικό και προωθητικό γιατί είναι κοινό.

- Αυτό σημαίνει και υποχωρήσεις και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ;
Εγώ θα έλεγα συνθέσεις. Πάντοτε σε τέτοιες διαδικασίες πρέπει να βρεις τον ελάχιστο κοινό  πολλαπλασιαστή, δηλαδή εκείνο το κοινό πρόγραμμα που θα σου πολλαπλασιάσει τις δυνάμεις. Και εμείς είπαμε πέντε βασικούς άξονες:
 Ο ένας άξονας είναι η απεμπλοκή από την πολιτική των μνημονίων των μεσοπρόθεσμων κλπ για μονομερείς καταγγελίες. Δεν θα τιμήσουμε την υπογραφή αυτής της κυβέρνησης. Ο δεύτερος είναι η αναδιανομή του πλούτου και η ενδυνάμωση του κόσμου της εργασίας για να επιστρέψουν ο 13ος και 14ος μισθός, να υπάρχει φροντίδα για τους άνεργους . Ο τρίτος άξονας είναι ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα με στόχο: την αύξηση της απασχόλησης, το κοινωνικό κράτος, την κοινωνική φροντίδα με στόχο τον οικολογικό μετασχηματισμό της ίδιας της οικονομίας. Ο τέταρτος άξονας είναι ότι πρέπει να έχουμε διεθνείς συμμαχίες, οι οποίες να επιχειρήσουν την ανατροπή της σημερινής αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βεβαίως να είναι σταθερά αντίθετες  ενάντια στο σύμφωνο για το ευρώ  που επιδιώκει λιτότητα για τις επόμενες δεκαετίες για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Και το πέμπτο ζήτημα που βάλαμε είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε, το δημόσιο χρέος. Δηλαδή, ότι μια τέτοια κυβέρνηση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων πρώτο και βασικό της μέλημα πρέπει να είναι να πληρώνει μισθούς, συντάξεις, να δημιουργεί δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία και όχι να βάζει σαν πρώτο και βασικό της μέλημα το πώς θα ξεπληρώσει τους τοκογλύφους.
Και σας λέω τα σενάρια που επεξεργάζονται, στην καλή τους περίπτωση, το 2015 θα έχουνε φτάσει το χρέος στα 400δις, δηλαδή θα είναι αυξημένο κατά 70 δις περίπου σαν χρέος, με κατεδάφιση των κοινωνικών δικαιωμάτων, αδυναμία παρέμβασης τους κράτους σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή διαδικασία, διότι θα έχει ξεπουλήσει όλη τη δημόσια περιουσία και πάλι θα μιλάμε για χρεοκοπία.
- Θα γίνει αυτός ο εναλλακτικός πόλος χωρίς το ΚΚΕ;
Υπάρχει η ηγεσία του ΚΚΕ και η ανθενωτική πολιτική της και υπάρχει και ο κόσμος ο οποίος  είχε προσανατολιστεί προς το  ΚΚΕ. Εμείς λέμε ότι πρέπει να συμμετάσχει το ΚΚΕ  σε αυτή τη διαδικασία. Το θέμα όμως είναι ότι αυτή η ηγεσία του ΚΚΕ  πρέπει να κατανοήσει  και τις δικές της ιστορικές ευθύνες. Να μην παραπέμπει τα πάντα στο μέλλον. Αυτός ο πόλος μπορεί να διαμορφώσει και ένα μαξιλάρι παροχών και εγγυήσεων για κάθε πολίτη αυτής της χώρας που μπορεί να εκφραστεί και να αναζωογονήσει και την ελληνική οικονομία και την κοινωνία.
- Για να πάμε λίγο στα οργανωτικά. Διαβάζω ότι η συνδιάσκεψη με απόφαση συγκροτεί με συναίνεση τη νέα Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή, η οποία είναι το όργανο που θα αποφασίζει του ΣΥΡΙΖΑ και θα λειτουργεί με την αρχή της συναίνεσης και θα ορίσει την Εκτελεστική Γραμματεία. Τι ακριβώς είναι αυτό το νέο όργανο; Εξηγείστε μας διότι είναι κάτι το οποίο δεν υπήρχε μέχρι τώρα.
Σε όλες τις προηγούμενες συνδιασκέψεις δεν υπήρχε διαδικασία αντιπροσώπων. Όποιος ήθελε έπαιρνε μέρος στη συνδιάσκεψη μαζί με κάποιες αντιπροσωπείες των συνιστωσών. Αυτή τη φορά  είχαμε και  αντιπροσώπευση. Συνήθως δια της συναινέσεως αντιπροσώπευση από τις 107 τοπικές επιτροπές. Στις συνδιασκέψεις οριζόταν ένας τρόπος ενός Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου. Αυτή τη στιγμή το συγκεκριμενοποιούμε  και το ονοματοποιούμε. Αυτή η Συντονιστική Επιτροπή θα αποτελείται από την κοινοβουλευτική ομάδα και τον ευρωβουλευτή. Δεύτερον, από εκπροσώπους των συνιστωσών. Τρίτον από εκπροσώπους των περιφερειών. Τέταρτον από εκπροσώπους των θεματικών επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ με ισχυρή παρουσία της νεολαίας και ισχυρή παρουσία των γυναικών. Είπαμε ότι θα πάρουμε κάθε πρόνοια ώστε σε αυτή τη Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή να είναι τουλάχιστον το 35% των μελών της γυναίκες  στην κατεύθυνση του 50%.  Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή αυτό που θα επιδιώκει είναι με συναίνεση και ομοφωνία να παίρνονται αποφάσεις. Όπου αυτό δεν είναι δυνατόν και αφού εξαντληθεί  η διαδικασία να μπορούν να παρθούν αποφάσεις με τουλάχιστον τα 2/3 ή σε ζητήματα τα οποία άλλες φορές μας είχαν ταλαιπωρήσει και νομίζω ότι πια δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα.
- Με τα 2/3 ακόμα κι αν διαφωνούν εκπρόσωποι των συνιστωσών που είναι παραπάνω από το 1/3;
Ας πάμε πρώτα να δοκιμάσουμε και νομίζω ότι αυτό που θα επιτευχθεί είναι η συναίνεση. Άλλωστε για ζητήματα που έχουν και τοπικό χαρακτήρα, οι τοπικές επιτροπές μπορεί να αποφασίζουν και με απλή πλειοψηφία. Άρα, αυτό εισάγει ένα κανόνα δημοκρατίας και άμεσης δημοκρατίας για τα τοπικά ζητήματα  ή τα κλαδικά ζητήματα τις επιτροπές. Μ αυτό τον τρόπο πάμε να κατακτήσουμε ένα μοντέλο λειτουργίας που να εκφράζει την πολιτική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ  και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι και μια διαδικασία ένταξης των αριστερών στην πολιτική μάχη.
- Ένας ανένταχτος που δε συμμετέχει σε συνιστώσα πως μπορεί εφεξής να συμμετέχει στη διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάποια από τις τοπικές φαντάζομαι.
Στις τοπικές επιτροπές εγγράφεται ως μέλος και έχει όλα τα δικαιώματα. Μπορεί να οριστεί με διάφορους τρόπους  ως αντιπρόσωπος σε μια πανελλαδική συνδιάσκεψη και μέσα από αυτή τη διαδικασία ή και με νέες διαδικασίες μπορεί να είναι και μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής
- Σημαντικό είναι αυτό γιατί ανοίγει το δρόμο, όπως είπατε και στην αρχή  και νομίζω ότι αυτός είναι και ο στόχος να έρθει κόσμος.
Η επόμενη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη την οποία ορίσαμε μέχρι το τέλος του χρόνου θέλουμε να είναι ένα ακόμα βήμα και σε αυτή τη διαδικασία. Να πάρουν μέρος χιλιάδες.  Αυτό θα γίνει βεβαίως αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αντιπολιτευτικής δράσης ενάντια στην κυβερνητική πολιτική και στο δικομματισμό και της δημιουργικής δράσης για μια άλλη κατάσταση στην κοινωνία. Σήμερα ανοίγονται  δυο μεγάλα μέτωπα, το μέτωπο της παιδείας και το μέτωπο της υγείας  μαζί με το μεσοπρόθεσμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βγει όχι μόνο με διαδικασίες αντίστασης στα νομοσχέδια ή στις δράσεις που πλήττουν αυτούς τους δυο τομείς αλλά και με συγκεκριμένες και οργανωμένες προτάσεις  που δεν θα είναι προς την κυβέρνηση.  Δε συζητάμε με την κυβέρνηση, συζητάμε με τη κοινωνία.
To Γραφείο Τύπου