31/10/2011 Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα μετά τη συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική καμπή για τη χώρα. Οι αποφάσεις της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου έχουν αποδειχθεί εγκληματικές καθώς διαλύουν την κοινωνική συνοχή, συρρικνώνουν την εθνική και λαϊκή κυριαρχία και εκφυλίζουν την ίδια τη δημοκρατία.

Ήρθα σήμερα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον κατά το Σύνταγμα ρυθμιστή του πολιτεύματος, προκειμένου να του καταθέσω τη διαπίστωσή μας, ότι υπάρχει μια πρωτοφανής δυσαρμονία της ασκούμενης πολιτικής με τη λαϊκή βούληση.

Εξήγησα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη θέση μας, καθώς και του κατέθεσα και ένα υπόμνημα σκέψεων, ότι αυτή τη στιγμή η άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, καθώς επίσης και η άμεση αλλαγή της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής προϋπόθεση για την κοινωνική ομαλότητα.

Έχω την αίσθηση ότι όλοι μας, από τον τελευταίο εκλεγμένο εκπρόσωπο ως τον πρώτο πολίτη της χώρας οφείλουμε, στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων μας και των όσων το Σύνταγμα επιτάσσει, να πάρουμε πρωτοβουλίες ώστε να διαφυλάξουμε την κοινωνική συνοχή και την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας.

- Συνιστούν άμεση προτροπή προς παραίτηση τα όσα λέτε; …

Το Σύνταγμα της χώρας ορίζει σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαφυλάττει το Σύνταγμα και τους νόμους, προστατεύει την εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα της πατρίδας μας και προφυλάσσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων πολιτών.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει την απόλυτη ευχέρεια αλλά και την ευθύνη ο ίδιος να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα προφυλάξει το Σύνταγμα και τους νόμους και την εθνική ακεραιότητα της πατρίδας μας.

Επισυνάπτονται:

Α) Το υπόμνημα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Β) Η «κοινή έκκληση σωτηρίας των λαών της Ευρώπης»
ΥΠΟΜΝΗΜΑ

«Αξιότιμε κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας.

Η χώρα μας βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή. Η οικονομική κρίση μετατρέπεται σταδιακά σε μια γενικευμένη κρίση που απειλεί να διαλύσει την κοινωνική συνοχή και να συρρικνώσει την εθνική και λαϊκή μας κυριαρχία.

Στο λαό μας κυριαρχούν αισθήματα αδικίας, ταπείνωσης και λεηλασίας. Η δυσαρμονία της εφαρμοζόμενης πολιτικής της κυβέρνησης με τη λαϊκή βούληση είναι πρωτοφανής.

Η χώρα δεν αντιμετωπίζει μόνο μεγάλο πρόβλημα χρέους και δημοσιονομικού ελλείμματος. Έχει να αντιμετωπίσει και ένα τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας.

Οι κρισιμότερες πολιτικές αποφάσεις που αφορούν τις επόμενες δεκαετίες, δηλαδή το παρόν και το μέλλον του τόπου, ελήφθησαν ερήμην του Ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, εξελέγη σε άλλες συνθήκες, τον Οκτώβρη του 2009, και με εντελώς αντίθετες εξαγγελίες προς τον λαό από όσα εδώ και δύο χρόνια αποφασίζει.

Οι επιλογές της αποδεικνύονται εγκληματικές γιατί καταστρέφουν την παραγωγική και κοινωνική συνοχή, τη συλλογική απαίτηση για δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, τη δημοκρατική αυτονομία διακυβέρνησης και κυριαρχίας, τον εσωτερικό πυρήνα των συνταγματικών εγγυήσεων για τη λειτουργία του πολιτεύματος και την κοινωνική αποστολή του κράτους.

Πρώτο θύμα αυτών των επιλογών είναι η ίδια η κοινοβουλευτική δημοκρατία και η μετατροπή της Βουλής σε επικυρωτικό όργανο αποφάσεων που λαμβάνονται από την τρόικα και υπερεθνικούς οργανισμούς.

Η δανειακή σύμβαση, βάση της οποίας εκπονήθηκαν τόσο το μνημόνιο όσο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, δεν έχει έρθει ακόμη στη βουλή για κύρωση ενώ, ο υπουργός Οικονομικών έχει εξουσιοδοτηθεί να υπογράφει και να κυρώνει οποιαδήποτε νέα σύμβαση.

Τα τελευταία δύο χρόνια από επιστημονικούς φορείς, ακόμα και από την Επιστημονική Διεύθυνση της Βουλής, έχει διατυπωθεί η γνώμη ότι πολλά σχέδια νόμων, που απορρέουν από το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, ελέγχονται ως αντισυνταγματικά ή είναι στα όρια της νομιμότητας. Παρόλα αυτά, αυτά τα σχέδια νόμου, έγιναν νόμοι του κράτους.

Ενδεικτικά σας αναφέρω :

Αντισυνταγματικός ο «Καλλικράτης».

Αντισυνταγματική η κατάργηση του αυτοδιοίκητου και της αυτοτέλειας των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

Αντισυνταγματική η κατάργηση της διαιτησίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Αντισυνταγματικοί φόροι και περικοπές μισθών και συντάξεων.

Αντισυνταγματική η εργασιακή εφεδρεία και οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.

Ταυτόχρονα, τα τελευταία δύο χρόνια είμαστε μάρτυρες πρωτοφανών ενεργειών εκ μέρους της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, που όμοιές τους δεν έχουν παρατηρηθεί ξανά στην κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου.

Ενδεικτικά σας αναφέρω :

Ο πρωθυπουργός της χώρας, αφενός απορεί γιατί το Ελληνικό Σύνταγμα τον εμποδίζει να πραγματοποιήσει αυτά που μπορούν να γίνουν σε άλλες χώρες και αφετέρου, μιλώντας ενώπιον των Γερμανών Βιομηχάνων, δήλωσε ότι δεν είναι πρόβλημά του αν έχει τη λαϊκή υποστήριξη, παραδεχόμενος έτσι την πασιφανή αναντιστοιχία αυτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας με τη λαϊκή βούληση.

Ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών στέλνουν επιστολές στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στις οποίες δεσμεύονται για θέματα που αγνοεί ακόμα και το υπουργικό συμβούλιο.

Τέτοιες ενέργειες ακυρώνουν το ρόλο της Βουλής Ελλήνων ακόμα και το ρόλο των κυβερνητικών βουλευτών, οι οποίοι ομολογούν ότι ψηφίζουν υπό το καθεστώς εκβιασμών.

Ταυτόχρονα, παράγοντες του δημόσιου βίου εκτοξεύουν απειλές εκτροπής και διατυπώνουν δημόσια την άποψη ότι πρέπει να περιοριστούν συνταγματικές ελευθερίες καθώς η Ελλάδα «δεν αντέχει να είναι δημοκρατία».

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας.

Από όσα σας περίγραψα παραπάνω είναι φανερό πως οι θεσμοί της χώρας έχουν υποστεί τεράστιο πλήγμα και βρισκόμαστε σε κατάσταση εκτροπής από όσα υπαγορεύει το Σύνταγμα και το πολίτευμα της χώρας.

Οι πολίτες αναμένουν από όλους να υπερασπιστούν τη δημοκρατία και να συμβάλλουν στη δημοκρατική διέξοδο.

Από τη στιγμή που στην πατρίδα μας γίνεται κοινωνικός και πολιτικός σεισμός, όλοι όσοι μπορούμε, από τον τελευταίο εκλεγμένο εκπρόσωπο μέχρι την εξοχότητά σας, έχουμε εθνικό χρέος, να ασκήσουμε τη δυναμική της άμεσης παρέμβασης, για να διαμορφώσουμε μια νέα αντίληψη συλλογικής πολιτικής αποστολής και προοπτικής, έξω από τις αιχμαλωσίες και δουλείες κομματικών συσχετισμών και παρασκηνίων.

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας.

Πιστεύουμε ότι οι εκλογές είναι η μοναδική δημοκρατική διέξοδος. Οι λόγοι που συντρέχουν για τη διεξαγωγή τους πριν το πέρας της τετραετίας είναι πολύ σοβαρότεροι από αυτούς που πρόωρα επικαλέστηκαν οι κυβερνώντες κατά το πρόσφατο παρελθόν.

Γνωρίζω τις προτροπές που διατυπώνονται είτε από εκδότες είτε από πολιτικές δυνάμεις, που σας ζητούν να πάρετε πρωτοβουλίες για συγκρότηση άλλης κυβέρνησης από την παρούσα βουλή. Η άποψή μας είναι ότι οποιαδήποτε κυβερνητική αλλαγή ερήμην της λαϊκής ετυμηγορίας θα συνιστά εκτροπή και απαράδεκτη παράκαμψη της λαϊκής βούλησης.

Γνωρίζω επίσης ότι το Σύνταγμα δεν σας δίνει αποφασιστικές αρμοδιότητες, αλλά σας παρέχει, ως ρυθμιστή του πολιτεύματος, την ευχέρεια της παρέμβασης.

Σας δίνει τη δυνατότητα να συγκαλέσετε εκτάκτως τη Βουλή, όπως έχετε δικαίωμα με βάση το άρθρο 40 παρ.1, ώστε να συζητηθούν παρουσία σας οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις και αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής.

Σας δίνει την ευχέρεια να παρέμβετε με το κύρος που αντλεί ο θεσμός του ΠτΔ έτσι ώστε να αποκατασταθεί κοινωνική ηρεμία, να προστατευτεί η λαϊκή κυριαρχία και να μην ισχύσουν και να μη ληφθούν άλλες αποφάσεις που δεσμεύουν τις επόμενες γενιές, ερήμην της λαϊκής βούλησης.

Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε

Η απώλεια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, η εκχώρηση του δημόσιου πλούτου της χώρας, η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και η φτωχοποίηση των εργαζομένων είναι καταστάσεις τις οποίες όλοι μας έχουμε χρέος να αποτρέψουμε.

Με τιμή, εκ μέρους της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ
Αλέξης Τσίπρας.»
ΚΟΙΝΗ ΈΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Εξήντα πέντε χρόνια μετά την ήττα του ναζισμού και του φασισμού, οι λαοί της Ευρώπης αντιμετωπίζουν σήμερα μια δραματική απειλή, όχι στρατιωτική αυτή τη φορά, αλλά οικονομική, κοινωνική και πολιτική.

Mια νέα «Αυτοκρατορία του Χρήματος» επιτίθεται εδώ και 18 μήνες, συστηματικά, στη μία ευρωπαϊκή χώρα μετά την άλλη, χωρίς να αντιμετωπίζει ουσιαστική αντίσταση.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν οργανώνουν τη συλλογική άμυνα των ευρωπαϊκών εθνών απέναντι στις «αγορές», αλλά προσπαθούν να τις καθησυχάσουν, επιβάλλοντας πολιτικές «κατευνασμού», που θυμίζουν έντονα τον τρόπο που αντιμετώπισαν τον φασισμό, στη δεκαετία του 1930. Και οργανώνουν πολέμους χρέους μεταξύ των λαών της Ευρώπης, με την ίδια ελαφρότητα που οδηγήθηκαν από τη belle époque στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η επίθεση των «αγορών» άρχισε με έναν πόλεμο κατά της Ελλάδας, χώρας-μέλους της ΕΕ, της οποίας ο λαός έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην αντίσταση κατά της βαρβαρότητας και την απελευθέρωση της Ευρώπης κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικά, ο πόλεμος αυτός ήταν επικοινωνιακός και θύμισε τις καμπάνιες εναντίον εχθρικών “χωρών-παριών”, όπως το Ιράκ ή η Γιουγκοσλαβία. Αυτή η καμπάνια παρουσίασε διεθνώς την Ελλάδα ως μια χώρα διεφθαρμένων τεμπέληδων, επιχειρώντας να αποδώσει στα «γουρούνια» της Ευρώπης και όχι στις διεθνείς τράπεζες την ευθύνη για την κρίση χρέους.

Σύντομα, η επίθεση αυτή εξελίχθηκε σε χρηματοπιστωτική κρίση, που κατέληξε στην υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας και την επέμβαση του ΔΝΤ στα εσωτερικά της ευρωζώνης.

Όταν πήραν αυτό που ήθελαν από την Ελλάδα, οι “αγορές” στράφηκαν εναντίον των υπολοίπων, μικρότερων ή μεγαλύτερων χωρών της ευρωπεριφέρειας. Παντού, η επιδίωξη είναι μία: η πλήρης κατοχύρωση των αξιώσεων των τραπεζών έναντι των κρατών, η κατεδάφιση του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, θεμέλιου της ευρωπαϊκής δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η διάλυση των ευρωπαϊκών κρατών και η υποταγή όσων κρατικών δομών απομένουν στη νέα “Διεθνή του Χρήματος”.

H Eυρωπαϊκή Ένωση, που παρουσιάστηκε στους λαούς της ως μέσο για την συλλογική προκοπή και δημοκρατία τείνει να μετατραπεί σε μέσο κατάργησης της ευημερίας και της δημοκρατίας. Παρουσιάστηκε ως μέσο αντίστασης στην «παγκοσμιοποίηση», οι αγορές όμως τη θέλουν εργαλείο αυτής της «παγκοσμιοποίησης».

Παρουσιάστηκε στους Γερμανούς και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς ως μέσο ειρηνικής αύξησης της ισχύος και της ευημερίας τους, ο τρόπος όμως με τον οποίο αφήνεται κάθε λαός έρμαιο των χρηματοπιστωτικών αγορών, καταστρέφει την εικόνα της Ευρώπης και καθιστά τις «αγορές» φορείς ενός νέου χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού, αφεντικά της Ευρώπης.

Κινδυνεύουμε να επαναλάβουμε, στην ήπειρό μας, το χρηματιστικό ισοδύναμο του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να διαλυθούμε μέσα στο χάος και την αποσύνθεση, προς μεγάλη χαρά μιας διεθνούς Αυτοκρατορίας του Χρήματος και των Όπλων, στο οικονομικό κέντρο της οποίας βρίσκεται η δύναμη των «Αγορών».

Οι λαοί της Ευρώπης και όλου του κόσμου αντιμετωπίζουν μια ιστορικά πρωτοφανή συγκέντρωση οικονομικής, αλλά επίσης πολιτικής και εκδοτικής ισχύος, του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, μιας χούφτας δηλαδή χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και οίκων αξιολόγησης και μιας πολιτικής και εκδοτικής τάξης εξαγορασμένης από αυτά, με κέντρα περισσότερο εκτός, παρά εντός Ευρώπης. Αυτές είναι οι «αγορές», που επιτίθενται σήμερα στο ένα ευρωπαϊκό κράτος μετά το άλλο, χρησιμοποιώντας τον μοχλό του χρέους για να κατεδαφίσουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος και τη δημοκρατία.

Η «Αυτοκρατορία του Χρήματος» επιβάλλει σήμερα τη γρήγορη, βίαιη, βάρβαρη μετατροπή μιας χώρας της ευρωζώνης, της Ελλάδας, σε χώρα του τρίτου κόσμου, με ένα πρόγραμμα δήθεν «σωτηρίας» της, στην πραγματικότητα “σωτηρίας” των τραπεζών που τη δάνεισαν. Στην Ελλάδα, η συμμαχία των τραπεζών και των πολιτικών ηγεσιών επέβαλε, δια της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, ένα πρόγραμμα που ισοδυναμεί με “οικονομική-κοινωνική δολοφονία” της χώρας και της δημοκρατίας της, οργανώνει τη λεηλασία της πριν από τη χρεωκοπία στην οποία οδηγεί, θέλοντας να τη καταστήσει αποδιοπομπαίο τράγο για την παγκόσμια οικονομική κρίση και να την χρησιμοποιήσει για να «παραδειγματίσει» και να τρομοκρατήσει όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Η πολιτική που ασκείται σήμερα στην Ελλάδα και επιχειρείται σταδιακά να γενικευθεί είναι η ίδια που εφαρμόστηκε στη Χιλή του Πινοτσέτ, στη Ρωσία του Γιέλτσιν ή στην Αργεντινή και θα έχει τα ίδια αποτελέσματα αν δεν διακοπεί άμεσα. Ως αποτέλεσμα ενός προγράμματος που υποτίθεται σκόπευε να τη βοηθήσει, η Ελλάδα είναι σήμερα στο χείλος της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο, για να μελετηθούν οι λαϊκές αντιδράσεις στον κοινωνικό δαρβινισμό και να τρομοκρατηθεί όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση με αυτό που μπορεί να συμβεί σε ένα μέλος της.

Ίσως μάλιστα, οι αγορές σπρώχνουν και χρησιμοποιούν την ίδια την ηγεσία της Γερμανίας σε μια πράξη ουσιαστικής καταστροφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνιστά όμως πράξη ακραίας πολιτικής, ιστορικής τύφλωσης να νομίζουν οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ και, πρώτη από όλες, η Γερμανία, ότι θα υπάρξει οποιοδήποτε σχέδιο ευρωπαϊκής ενοποίησης ή και απλής συνεργασίας, στα ερείπια ενός ή περισσοτέρων μελών της ευρωζώνης.

Η προγραμματιζόμενη κατεδάφιση των κυριότερων, παγκόσμιας σημασίας, πολιτικών και κοινωνικών επιτευγμάτων των ευρωπαϊκών λαών δεν μπορεί να θεμελιώσει καμιά Ευρωπαϊκή ‘Ένωση. Θα οδηγήσει στο χάος και την αποσύνθεση και θα ευνοήσει την ανάδειξη φασιστικών λύσεων στην ήπειρό μας.

Οι ιδιωτικές τράπεζες-γίγαντες της Wall Street υποχρέωσαν το 2008 τα κράτη και τις κρατικές τράπεζες να τις σώσουν από την κρίση που οι ίδιες προκάλεσαν, πληρώνοντας με τα λεφτά των φορολογουμένων το κόστος των τεράστιων απατών τους, όπως τα ενυπόθηκα δάνεια, αλλά και το κόστος της λειτουργίας ενός αρρύθμιστου καπιταλισμού-καζίνο, που επέβαλαν τα τελευταία είκοσι χρόνια. Μετέτρεψαν την δική τους κρίση σε κρίση δημόσιου χρέους.

Τώρα, χρησιμοποιούν την κρίση και το χρέος, που οι ίδιες δημιούργησαν, για να πάρουν από τα κράτη και από τους πολίτες τις λιγοστές εξουσίες που ακόμα διαθέτουν.

Αυτό είναι μονάχα το ένα μέρος της κρίσης χρέους. Το άλλο είναι, ότι το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, μαζί με τις πολιτικές δυνάμεις που το στηρίζουν παγκοσμίως, επέβαλε την ατζέντα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία οδηγεί αναπόφευκτα στη μεταφορά της παραγωγής εκτός Ευρώπης και την προς τα κάτω σύγκλιση των κοινωνικών και οικολογικών κεκτημένων της Ευρώπης με αυτά του Τρίτου Κόσμου. Για πολλά χρόνια έκρυψαν αυτή τη διαδικασία πίσω από δάνεια, όμως τώρα χρησιμοποιούν τα δάνεια για να την ολοκληρώσουν.

Η «Διεθνής του Χρήματος» που θέλει να καταργήσει κάθε έννοια κράτους στην Ευρώπη, απειλεί σήμερα την Ελλάδα με χρεωκοπία, αύριο την Ιταλία ή την Πορτογαλία, ενθαρρύνει την αντιπαράθεση του ενός ευρωπαϊκού λαού στον άλλο, θέτει την Ευρωπαϊκή Ένωση προ του διλήμματος είτε να μετατραπεί σε δικτατορία των αγορών, είτε να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη. Επιδιώκει να γυρίσει την Ευρώπη, και όλο τον κόσμο μαζί της, σε μια κατάσταση σαν αυτή προ του 1945, αν όχι πριν από τη Γαλλική Επανάσταση και τον Διαφωτισμό.

Στα αρχαία χρόνια, η διαγραφή από τον Σόλωνα, των χρεών που κράταγαν τους φτωχούς δούλους των πλουσίων, η περίφημη μεταρρύθμιση της Σεισάχθειας, έβαλε τα θεμέλια για την γέννηση, στην Αρχαία Ελλάδα, των ιδεών της Δημοκρατίας, του Πολίτη, της Πολιτικής και της Ευρώπης, των θεμελίων του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πολιτισμού.

Αγωνιζόμενοι εναντίον της τάξης του πλούτου, οι πολίτες της Αθήνας άνοιξαν τον δρόμο στο πολίτευμα του Περικλή και την πολιτική φιλοσοφία του Πρωταγόρα που διακήρυξε «Πάντων χρημάτων μέτρων άνθρωπος».

Σήμερα, η τάξη του πλούτου επιχειρεί να εκδικηθεί το πνεύμα του Ανθρώπου: «Πάντων ανθρώπων μέτρον αγορές» είναι το σύνθημα που πρόθυμα ασπάζονται οι πολιτικές μας ηγεσίες, συμμαχώντας με τον διάβολο του Χρήματος, όπως έκανε ο Φάουστ.

Μια χούφτα διεθνών τραπεζών, οίκων αξιολόγησης, επενδυτικών funds, μια παγκόσμια συγκέντρωση χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου χωρίς ιστορικό προηγούμενο, διεκδικεί την εξουσία στην Ευρώπη και τον κόσμο, διαλύει τη μεσαία τάξη και τη μισθωτή εργασία, ετοιμάζεται να καταργήσει τα κράτη και τη δημοκρατία μας, χρησιμοποιώντας το όπλο του χρέους για να υποδουλώσει τους λαούς της Ευρώπης, να βάλει στη θέση της όποιας, όσης Δημοκρατίας διαθέτουμε, τη Δικτατορία του Χρήματος και των Τραπεζών, την εξουσία μιας ολοκληρωτικής Αυτοκρατορίας της Παγκοσμιοποίησης, το πολιτικό κέντρο της οποίας βρίσκεται εκτός της ηπειρωτικής Ευρώπης, παρά την παρουσία πανίσχυρων ευρωπαϊκών τραπεζών στην καρδιά της Αυτοκρατορίας.

Άρχισαν από την Ελλάδα, που χρησιμοποιούν έκτοτε ως πειραματόζωο, για να προχωρήσουν στη συνέχεια στις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και, σταδιακά, του κέντρου. Η ελπίδα ορισμένων ευρωπαϊκών κρατών ότι θα γλυτώσουν τελικά, δεν αποδεικνύει παρά το ότι οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες αντιμετωπίζουν την απειλή του νέου, “χρηματοπιστωτικού φασισμού”, όχι λιγότερο αψήφιστα από όσο αντιμετώπισαν στον μεσοπόλεμο την απειλή του Χίτλερ.

Και δεν πρέπει ασφαλώς να θεωρηθεί τυχαίο, ότι ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ, ελεγχόμενο από τους τραπεζίτες, επέλεξε να επιτεθεί εναντίον της ευρωπαϊκής περιφέρειας, ονομάζοντας αυτές τις χώρες “γουρούνια” (PIGS) και στράφηκε σε μια περιφρονητική, σαδιστική, ρατσιστική καμπάνια, όχι μόνο εναντίον των Ελλήνων, αλλά και εναντίον της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς και του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Αυτή η επιλογή δείχνει τους βαθύτερους στόχους της ιδεολογίας και των αξιών του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που προωθεί τον καπιταλισμό της καταστροφής.

Η προσπάθεια μερίδας των γερμανικών ΜΜΕ να χρησιμοποιήσει κατά τρόπο εξευτελιστικό σύμβολα όπως η Ακρόπολη ή η Αφροδίτη της Μήλου, μνημεία απέναντι στα οποία στάθηκαν προσοχή ακόμα και οι αξιωματικοί του Χίτλερ, δεν είναι παρά η έκφραση της βαθειάς περιφρόνησης των τραπεζιτών, που ελέγχουν αυτά τα ΜΜΕ, όχι τόσο ή μόνο προς τους Έλληνες, όσο κυρίως προς τις ιδέες της ελευθερίας και της δημοκρατίας που γεννήθηκαν στον τόπο τους.

Το χρηματοπιστωτικό τέρας παρήγαγαν τέσσερις δεκαετίες αποφορολόγησης του κεφαλαίου, κάθε είδους “απελευθέρωσης των αγορών”, γενικευμένης απορρύθμισης, κατάργησης οποιωνδήποτε φραγμών στην κυκλοφορία κεφαλαίων και εμπορευμάτων, διαρκούς επίθεσης στο κράτος, μαζικής εξαγοράς των πολιτικών κομμάτων και των ΜΜΕ, οικειοποίησης του παγκόσμιου πλεονάσματος από μια χούφτα τράπεζες-βαμπίρ της Wall Street. Τώρα, αυτό το τέρας, αληθινό “Κράτος πίσω από τα Κράτη”, αποκαλύπτεται διεκδικώντας την ολοκλήρωση του οικονομικού και πολιτικού “διαρκούς πραξικοπήματος” που διεξάγει εδώ και τέσσερις δεκαετίες.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση, οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας μοιάζουν συμβιβασμένες, μετά από δεκαετίες “εισοδισμού” του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, τα πιο σημαντικά κέντρα του οποίου βρίσκονται εκτός Ευρώπης. Από την άλλη πλευρά, τα συνδικαλιστικά και τα κοινωνικά κινήματα δεν είναι ακόμη ικανά να αποτρέψουν αποφασιστικά αυτή την επίθεση, όπως επανειλημμένα έκαναν στο παρελθόν. Αυτή την κατάσταση επιδιώκει να εκμεταλλευθεί ο νέος χρηματοπιστωτικός ολοκληρωτισμός, για να επιβάλλει τετελεσμένες, μη αντιστρέψιμες καταστάσεις σε όλη την Ευρώπη.

Είναι επιτακτική η ανάγκη για τον άμεσο συντονισμό δράσης πάνω από τα σύνορα των ευρωπαϊκών κρατών, μεταξύ των ανθρώπων των τεχνών και των γραμμάτων, των διανοούμενων, των αυτόβουλων κινημάτων, των κοινωνικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων που αντιλαμβάνονται τη σημασία του διακυβεύματος. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης στην επελαύνουσα “Ολοκληρωτική Αυτοκρατορία της Παγκοσμιοποίησης”, προτού είναι αργά.

Η Ευρώπη μπορεί να επιβιώσει μόνο αν προτάξει μια ενωμένη απάντηση ενάντια στις Αγορές, μια πρόκληση μεγαλύτερη από αυτή που αυτές της απευθύνουν, ένα καινούριο, πανευρωπαϊκό «New Deal».

- Πρέπει να σταματήσουμε άμεσα την επίθεση κατά της Ελλάδας και των άλλων χωρών της περιφέρειας της Ε.Ε. Πρέπει να διακοπεί άμεσα η ανεύθυνη και εγκληματική πολιτική λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων, που οδηγεί κατευθείαν σε μια κρίση βαθύτερη από αυτή του 1929.

- Πρέπει να αναδιαρθρωθεί ριζικά το δημόσιο χρέος όλης της Ευρωζώνης και ειδικά σε βάρος των ιδιωτικών τραπεζικών γιγάντων. Οι τράπεζες πρέπει να επανελεγχθούν και η χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής οικονομίας να τεθεί υπό εθνικό και ευρωπαϊκό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο. Δεν είναι δυνατόν να κρατάνε τα οικονομικά κλειδιά της Ευρώπης τράπεζες όπως η Goldman Sachs, η JPMorgan, η UBS, η Deutsche Bank κ.α. Πρέπει να απαγορευθούν τα ανεξέλεγκτα χρηματοπιστωτικά παράγωγα, αιχμή του δόρατος του καταστροφικού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και να δημιουργηθεί πραγματική οικονομική και παραγωγική ανάπτυξη, αντί της κερδοσκοπικής κερδοφορίας.

- Η παρούσα αρχιτεκτονική, βασισμένη στους κανόνες του Μάαστριχτ και του ΠΟΕ, έχει εγκαθιδρύσει ένα μηχανισμό παραγωγής χρέους στην Ευρώπη. Χρειάζεται ριζική αλλαγή όλων των συνθηκών, η υπαγωγή της ΕΚΤ στον πολιτικό έλεγχο των ευρωπαϊκών λαών, ένας χρυσούς κανών για ένα μίνιμουμ κοινωνικών, φορολογικών, οικολογικών στάνταρτ στην Ευρώπη. Να επιτραπεί ο απ’ ευθείας δανεισμός χωρών από την ΕΚΤ. Χρειαζόμαστε επειγόντως αλλαγή υποδείγματος. Την επιστροφή στην τόνωση της ανάπτυξης μέσω της τόνωσης της ζήτησης, μέσω νέων ευρωπαϊκών προγραμμάτων επενδύσεων, μια νέα ρύθμιση, επαναφορολόγηση, επανέλεγχο της διεθνούς ροής κεφαλαίου και εμπορευμάτων. Μια νέα μορφή έξυπνου και λογικού προστατευτισμού, στο πλαίσιο μιας ανεξάρτητης Ευρώπης, πρωταγωνίστριας στον αγώνα για έναν πολυπολικό, δημοκρατικό, οικολογικό, κοινωνικό πλανήτη.

Απευθύνουμε έκκληση στις δυνάμεις και στα άτομα που συμμερίζονται αυτές τις ιδέες, να συμπτύξουμε το ταχύτερο δυνατό ένα ευρύ, πανευρωπαϊκό μέτωπο δράσης. Να εκπονήσουμε ένα μεταβατικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα, να συντονίσουμε την απαραίτητη όσο ποτέ διεθνή δράση μας, ώστε να κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος, για να ανατρέψουμε τους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης, τις σημερινές ιστορικά ανεύθυνες ηγεσίες των χωρών μας, για να σώσουμε τους λαούς μας και τις κοινωνίες μας. Να προστατέψουμε τη δημοκρατία πριν να είναι πολύ αργά για την Ευρώπη.

Αθήνα, Οκτώβριος 2011

Αλέξης Τσίπρας

Γιάννης Μυλόπουλος

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Θεοδόσης Πελεγρίνης

Κωνσταντίνος Τσουκαλάς

Κώστας Δουζίνας

Κώστας Βεργόπουλος

Κυριάκος Κατζουράκης

Κάτια Γέρου

Μίκης Θεοδωράκης

Μανώλης Γλέζος
Την έκκληση συνυπογράφουν:
ΙΤΑΛΙΑ

Paolo Ferrero, Εθνικός Γραμματέας του Κόμματος Κομμουνιστικής Επανίδρυσης
ΙΣΠΑΝΙΑ

Jose Luis Centella, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας

Willy Meyer, Ευρωβουλευτής της Ενωμένης Αριστεράς Ισπανίας

Maite Mola, Αντιπρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος Ισπανίας.
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

Eero Ojanen, συνθέτης, πιανίστας

Monna Kamu, τραγουδιστής

Niko Saarela, ηθοποιός

Juha-Pekka Väisänen, εννοιολογικός καλλιτέχνης, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Φινλανδίας

Erkki Susi, Αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας εφημερίδας Tiedonantaja
ΓΑΛΛΙΑ

Pierre Laurent, Πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Εθνικός Γραμματέας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος

Jean-Luc Melenchon, Ευρωβουλευτής, Συμπρόεδρος του Κόμματος της Αριστεράς (Parti de Gauche), υποψήφιος του Μετώπου της Αριστεράς (Front de Gauche) στις γαλλικές Προεδρικές Εκλογές 2012.

Martine Billard, Συμπρόεδρος του Κόμματος της Αριστεράς (Parti de Gauche)

Francis Wurtz, τ. Ευρωβουλευτής, τ. Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς-Βορειοευρωπαϊκής Πράσινης Αριστεράς (GUE/NGL) στο Ευρωκοινοβούλιο

Samir Amin, Πρόεδρος του Παγκόσμιου Φόρουμ Alternatives

Gerard Filoche, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος

Jean-Pierre Page, συνδικαλιστής, στέλεχος CGT

Bernard Cassen, επίτιμος πρόεδρος της ATTAC Γαλλίας
ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΕΛΒΕΤΙΑ

Klaus Ernst, Συμπρόεδρος της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke), Βουλευτής στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο

Dr. Gesine Loetzsch, Συμπρόεδρος της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke), Βουλευτής στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο

Oskar Lafontaine, Βουλευτής της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στο Κοινοβούλιο του Ζααρ, τ. πρωθυπουργός του Κρατιδίου του Ζάαρ (1985-1998).

Prof. Dr. Lothar Bisky, καθηγητής ΜΜΕ και πολιτισμού, Ευρωβουλευτής της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke)

Dr. Gregor Gysi, Πρόδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο

Dr. Diether Dehm, τραγουδιστής, στιχουργός, Βουλευτής της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο

Wolfgang Gehrcke, Βουλευτής της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο

Sahra Wagenknecht, Βουλευτής της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο

Ulrich Maurer, Βουλευτής της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο

Stefan Liebich, Βουλευτής της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο

Renate Harcke, μέλος του Συμβουλίου της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke)

Prof. Dr. Wolfgang Methling, τ. Υπουργός περιβάλλοντος του Κρατιδίου Μακλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας (1998-2006)

Angelica Domröse, ηθοποιός, σκηνοθέτης στο θέατρο και την τηλεόραση

Heidrun Hegewald, ζωγράφος, συγγραφέας

Gina Pietsch, τραγουδίστρια, ηθοποιός

Renate Richter, ηθοποιός

Peter Sodann, ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση

Hilmar Thate, ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση

Hannes Wader, τραγουδιστής, στιχουργός

Konstantin Wecker, τραγουδιστής, στιχουργός

Prof. Dr. Manfred Wekwerth, σκηνοθέτης, συνεργάτης του Bertolt Brecht

Prof. Dr. Jean Ziegler, συγγραφέας, μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Συμβουλίου του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

Klaus Höpcke, δημοσιογράφος

Barbara und Winfried Junge, κινηματογραφιστές, βραβευμένοι για την ταινία “Die Kinder von Golzow”/”The Golzow-Children”

Asteris Koutoulas, συγγραφέας

Takis Mitsidis, πολιτιστικός διευθυντής

Kostas Papanastasiou, αρχιτέκτονας, ηθοποιός, τραγουδιστής

Eckart Spoo, δημοσιογράφος, συντάκτης της πολιτικής-πολιτιστικής επιθεώρησης Ossietzky

Prof. Gunter Reisch, σκηνοθέτης

Dr. Beate Reisch, λογοτέχνης

Katja Ebstein, τραγουδίστρια, ηθοποιός

Prof. Dr. Heinrich Fink, θεολόγος, τ. Πρύτανης του πανεπιστημίου Humboldt του Βερολίνου

Daniela Dahn, συγγραφέας

Rolf Becker, ηθοποιός

Νίκος Χουντής:«Φωνή λαού οργή Θεού, οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του ελληνικού λαού». - Συνέντευξη του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στο ρ/σ "Στο Κόκκινο" (Μιχαλοπούλου

Με αφορμή τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του ελληνικού λαού στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής,  σε συνέντευξή του στο ρ/σ  «Στο Κόκκινο 105.5»,  είπε μεταξύ άλλων:

«Η θριαμβολογία της κυβέρνησης  για τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής κράτησε λίγες  ημέρες. Ο ελληνικός λαός ξέρει ότι σε λίγο θα έρθει και πάλι ο λογαριασμός. Η απάντηση του ελληνικού λαού δόθηκε με  δυναμικό τρόπο, και δείχνει ότι το θέμα έχει γίνει άκρως πολιτικό και πρέπει να δοθεί πολιτική λύση. Αυτή κυβέρνηση έχει απολέσει  τη νομιμοποίησή της.

Αυτό που έγινε με τις παρελάσεις, είναι συνέχεια της μεγάλης συμμετοχής στις διαδηλώσεις και στην 48ωρη πανελλαδική απεργία. Είναι αυτό που λέει ο λαός μας «Φωνή Λαού, οργή Θεού» και επιβεβαιώνει την ορθότητα της άποψης του ΣΥΡΙΖΑ ότι μόνη διέξοδος είναι να μιλήσει ο λαός.

Όπου θα μαζεύεται κόσμος με οποιαδήποτε ευκαιρία, όπως στις διαδηλώσεις ακόμα και στα γήπεδα, θα εκφράζεται η οργή και η αγανάκτηση, η απαίτηση να αντιμετωπιστεί η λιτότητα, η φτώχεια και η ανεργία.

Ο λαός είπε το ΟΧΙ το 1940 και ο λαός σήμερα με τις μαχητικές, μαζικές διαδηλώσεις λέει το ΟΧΙ στην πολιτική του μνημονίου, της Τρόικας, της κυβέρνησης, λέει ΟΧΙ στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και απαιτεί λύσεις, απαιτεί να ακουστεί. Με τους αγώνες και την ψήφο του ο λαός πρέπει να δώσει απάντηση στα προβλήματα».

To Γραφείο Τύπου

Στραβελάκης προς Μ. Γλέζο : ''Άν σας έλεγαν προδότη, δεν θα εκνευριζόσασταν;'' ΜΑΝΟΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ : ''Λυπούμαι που θα αναφερθώ στο πρόσωπο μου, αλλά εμένα με καταδίκασαν ως προδότη, ως κατάσκοπο και δεν εκνευρίστηκα...''

Αλέξης Τσίπρας: Μας οδήγησαν στη χρεωκοπία

Σε επικοινωνία που είχε ο Αλ. Τσίπρας με τον Ευάγγελο Βενιζέλο του ζήτησε να μεταφέρει το αίτημα για άμεση ενημέρωση της Βουλής. Παράλληλα ο Αλ. Τσίπρας θα επισκεφθεί τη Δευτέρα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε αρνητικές τις εξελίξεις για την κοινωνία μετά τη συμφωνία για το “κούρεμα” του χρέους κατά 50%. Η διαγραφή του χρέους για να γίνει βιώσιμο - τόνισε - είναι αναγκαία, αλλά είναι δώρον άδωρον αν πρόκειται να συνεχιστεί η πολιτική ύφεσης και κοινωνικής κατεδάφισης.

Μεγάλη για τα δεδομένα του Αγρινίου ήταν η συγκέντρωση (την Πέμπτη) για την ομιλία το Αλ. Τσίπρα, ενώ παρευρέθηκε Π. Κουρουμπλής, που χαιρέτισε τις προσπάθειες ενότητας των ευρύτερων αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Αποσπάσματα ομιλίας του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στο Αγρίνιο

Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Θέλω να ξεκινήσω με ένα θερμό χαιρετισμό σε όλους και όλες που βρίσκονται σήμερα εδώ.  Τους πολίτες που εξεγείρονται, που αντιστέκονται στον φόβο και την αγωνία, που κοιτάνε το μέλλον στα μάτια με αποφασιστικότητα και πείσμα. Το μήνυμα της Αριστεράς είναι αυτό: η ώρα της εναλλακτικής λύσης είναι τώρα. Οι ζωές μας και το μέλλον αυτού του τόπου, δεν μπορούν άλλο να μένουν στα χέρια των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων. Ούτε στα χέρια ενός τελειωμένου πολιτικού συστήματος. Είναι ώρα να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Όσοι παρακολούθησαν τις τελευταίες ημέρες αυτό το θέατρο που παίχτηκε στην Ευρώπη, δεν ξέρουν αν πρέπει να κλάψουν ή να γελάσουν. Είδαμε τραπεζίτες να τσακώνονται με τα κομπιουτεράκια, και ισχυρούς ηγέτες να βάζουν τρικλοποδιές ο ένας στον άλλον. Και αυτό την ώρα που η ευρωπαϊκή οικονομία απειλείται πλέον στο σύνολό της από την κρίση χρέους.
Να ποιο είναι το παράλογο σε αυτή την υπόθεση:
Η πολιτική που επιβλήθηκε καταναγκαστικά στην Ελλάδα με την ενθουσιώδη συνέργεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ,   οδηγεί από την μία εκκωφαντική αποτυχία στην άλλη. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το πρόβλημα του ελληνικού χρέους, που αποδόθηκε με εξοργιστική υποκρισία και θράσος στην υποτιθέμενη τεμπελιά μας, κινδυνεύει πια να τινάξει στον αέρα την παγκόσμια οικονομία. Και αυτό, όχι βέβαια γιατί ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι τόσο ευάλωτος στην υποτιθέμενη τεμπελιά ενός λαού 10 εκατομμυρίων, αλλά επειδή η κρίση χρέους είναι κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτό κανείς δεν θέλει να το δει. Και κανείς δεν τολμά να εισηγηθεί το αυτονόητο. Δηλαδή το να μπει ένα γερό φρένο στην απληστία των αγορών και να θωρακιστεί μια και καλή η ευρωπαϊκή οικονομία από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις.
Αντ' αυτού προσπάθησαν για μια φορά ακόμα να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Να κουρέψουν όσο γίνεται το ελληνικό χρέος, αλλά να μην χάσουν τα λεφτά τους οι δανειστές. Να διασφαλίσουν τους εαυτούς τους από την ελληνική χρεωκοπία, αλλά παράλληλα να διατηρούν την Ελλάδα μέσα στον φαύλο κύκλο μιας βαθύτατης ύφεσης. Και έτσι, μέσα στην ανελέητη φαγωμάρα τους, βρήκαν τον κοινό παρονομαστή Να μεταφέρουν το κόστος του κουρέματος στα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Οι αποφάσεις για το κούρεμα αφορούν ένα μικρό κομμάτι του χρέους. Το χρέος αυτό βρίσκεται κατά κύριο λόγο στα χέρια ελληνικών τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων. Αλλά οι τράπεζες είναι σε μεγάλο βαθμό διασφαλισμένες. Έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια ενίσχυση και εγγυήσεις όσο περίπου ήταν το δάνειο που πήραμε με το Μνημόνιο. Έχουν βουλιάξει στα κέρδη όλο το διάστημα πριν την κρίση. Το κράτος σπεύδει να βοηθήσει ακόμα και όταν τράπεζες – λαμόγια βαράνε κανόνι. Και τώρα το τραπεζικό σύστημα θα διασφαλιστεί ακόμα μια φορά με τις διαδικασίες επανακεφαλαιοποίησης.
Τι απομένει; Ο αδύναμος κρίκος. Τα ασφαλιστικά ταμεία.    Το κόστος για την αντιμετώπιση της κρίσης λοιπόν, μεταφέρεται στα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή στην μέση ελληνική σύνταξη των πεντακοσίων ευρώ. Όσο τραγικό είναι για τους ανθρώπους που θα υποστούν ακόμα μεγαλύτερες περικοπές, ή για τους ανθρώπους που δεν θα πάρουν σύνταξη ποτέ στο μέλλον, τόσο αβέβαιο ακούγεται ως απάντηση σε μια κρίση, η οποία από την ώρα που μας βούλιαξαν μέσα στη ύφεση, διαρκώς επιδεινώνεται.
Και άλλο τόσο ανεπαρκές ακούγεται όταν η κρίση αυτή έχει ξεφύγει πια από το ελληνικό πλαίσιο,  πλήττει ήδη την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, και που ακουμπάει την Ιταλία, την Ισπανία και ένα σωρό άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Μην ψάχνετε ορθολογική απάντηση. Αλήθεια σας λέω. Δεν ξέρουν τι κάνουν.
Σήμερα, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα πατώντας σε δύο βάρκες. Και στη βάρκα των αγορών και στη βάρκα των ευρωπαϊκών οικονομιών. Μετά το 2008 οι βάρκες αυτές απομακρύνονται μεταξύ τους. Και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες θα βρεθούν πολύ σύντομα μέσα στο νερό.
Το θέμα είναι να προλάβουμε τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Γιατί μέσα στην αγωνία και την ανεπάρκειά τους, έχουν αποφασίσει να τις πνίξουν, ξεκινώντας πρώτα από όλα από την Ελλάδα.
Το παράλογο των αποφάσεων της συνόδου κορυφής, το βλέπει ακόμα και ένα μικρό παιδί. Ο στόχος της κας Μέρκελ και των φίλων της, είναι στο τέλος του 2010 το ελληνικό χρέος να έχει φτάσει στο 120% του ΑΕΠ.
Μα, τόσο ήταν και όταν μπήκαμε στο Μνημόνιο! Γιατί λοιπόν έγινε αυτή η φασαρία;
Μόνο για να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία στο σύνολό της;
Για να οδηγηθούν ευρύτατα κοινωνικά στρώματα στη φτώχεια και την εξαθλίωση;
Για να κοπούν οι συλλογικές συμβάσεις; Για να διαλυθεί το ασφαλιστικό σύστημα;
Και ακόμα ρωτάμε; Ποιοι είναι αυτοί που για μια φορά ακόμα έρχονται να μας σώσουν για το καλό μας;
Αυτοί που μέσα σε ενάμιση χρόνο έπεσαν ούτε μια, ούτε δύο αλλά πέντε φορές έξω στις εκτιμήσεις τους;
Και πως θα μας σώσουν όταν το μόνο που ξέρουν και μπορούν είναι να μας βουλιάξουν ακόμα περισσότερο στην ύφεση;
Όταν το πρόβλημα που υποτίθεται ότι προσπαθούν να επιλύσουν, είναι το πρόβλημα που οι ίδιοι δημιουργούν με την πολιτική που θέλουν να μας επιβάλλουν;

Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Μέσα σε όλα αυτά, είδαμε για μια ακόμα φορά την ελληνική κυβέρνηση να κάθεται στη γωνία της, περιμένοντας να της ανακοινωθούν οι αποφάσεις. Χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς κόκκινες γραμμές, χωρίς στόχους. Και τώρα παριστάνουν ότι πανηγυρίζουν. Ότι κατάφεραν να μην εξευτελίζονται εντελώς στις διατυπώσεις για την μόνιμη επιτήρηση που μας επιβάλλεται. Και ότι πέτυχαν μετά από σκληρή διαπραγμάτευση την μόνιμη παρουσία της τρόικας στην Αθήνα.
Δεν υπάρχει όριο στην απελπισία τους. Δεν υπάρχει όριο στην υποκρισία τους.  Προσήλθαν στην διάσκεψη κορυφής φέρνοντας ως δώρο την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.  Γιατί η τρόικα ισχυρίζεται ότι δεν τη ζήτησε. Και στις περίφημες επιστολές που ο κ. Βενιζέλος έκρυβε μέχρι να μαντρώσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, τέτοια δέσμευση δεν αναφέρεται.
Απλά οι άνθρωποι εκτελούν συμβόλαια. Και περιμένουνε εύνοια και οίκτο σε αντάλλαγμα της υπερβολικής προθυμίας και του ζήλου τους. Είναι η ίδια αναίσχυντη πολιτική που μας οδήγησε στο Μνημόνιο, με τις δηλώσεις ότι είμαστε διεφθαρμένη χώρα και Τιτανικός.
Με την μόνιμη έγνοια να μην διαπραγματευτούμε το παραμικρό για να μην πάρουν λάθος μήνυμα οι αγορές. Με την παράλογη βεβαιότητα ότι διαλύοντας το κοινωνικό κράτος, λεηλατώντας τα εισοδήματα και ξεπουλώντας το σύνολο του δημόσιου πλούτου για ένα κομμάτι ψωμί, θα μας έπαιρναν με καλύτερο μάτι.  
Δεν συμβαίνει όμως έτσι στην πραγματικότητα. Αυτά συμβαίνουν μόνο στα ιερά κείμενα του νεοφιλελευθερισμού.
Και η κυβέρνηση, που πούλαγε σοσιαλδημοκρατία για να κερδίσει τις εκλογές, βρέθηκε μετά θύμα των νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών της. Γράφει την πιο εξοργιστική σελίδα στην πολιτική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών. Και σήμερα δέχονται αδιαμαρτύρητα την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, με την ανάθεση της διακυβέρνησης σε τεχνοκράτες από τις Βρυξέλλες.
Ας θυμόμαστε πόσο προκλητικοί και αλαζόνες ήταν απέναντι στην αριστερά από την αρχή αυτής της υπόθεσης. Όταν τους λέγαμε να διαπραγματευτούν με τους δανειστές, την εποχή που το σύνολο του χρέους ήταν σε ιδιώτες. Όταν τους λέγαμε ότι η πολιτική της ύφεσης και των περικοπών δεν μπορεί να οδηγήσει σε ανάπτυξη. Όταν τους λέγαμε ότι του χρόνου τέτοιον καιρό, δηλαδή περίπου σήμερα, όχι μόνο δεν θα μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές, αλλά θα είμαστε σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Ας θυμόμαστε με πόση άνεση επιτέθηκαν στον κόσμο, όταν τους θύμιζε τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις.  
Έχουν τελειώσει. Δεν τους σώζει ούτε η συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, ούτε τα δημοψηφίσματα με σικέ ερώτημα, ούτε τίποτα. Η μόνη επιλογή που έχουν, είναι να τα παρατήσουν και να κάνουν εκλογές.
Η Δημοκρατία είναι πιο ισχυρή από αυτούς. Είναι πιο ισχυρή από τις ίντριγκές τους, από την διαπλοκή τους, από τις παρασκηνιακές τους συνεννοήσεις, από τα δακρυγόνα τους. Δεν μπορούν να την βραχυκυκλώσουν, δεν μπορούν να την αφοπλίσουν, αν και πολύ θα το ήθελαν για να παραμείνουν στην εξουσία. Δεν μπορούν καν να βασιστούν στους βουλευτές τους.
Για να μην μιλήσουμε για έναν ολόκληρο κόσμο που τους εμπιστεύτηκε και τους ψήφισε. Και ο οποίος σήμερα πυκνώνει πρωτοφανώς τις τάξεις των αγανακτισμένων σε κάθε γωνιά της χώρας.
Αλλά να πούμε και αυτό. Η κατάρρευση της κυβερνητικής πλειοψηφίας συμπαρασύρει ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο. Πολύ θα ήθελε ο κ. Σαμαράς να καρπωθεί την τρομακτική φθορά της κυβέρνησης. Αλλά δεν θα του βγει. Γιατί ο κόσμος παρακολουθεί και θυμάται. Θυμάται ότι η εργασιακή εφεδρεία – δηλαδή η έμμεση απόλυση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων από το δημόσιο ήταν δική του πρόταση. Θυμάται ότι η σημαία του είναι η μείωση τις φορολογίας για το κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις. Δηλαδή η ενίσχυση εντός από τους βασικούς παράγοντες εκ αιτίας των οποίων οδηγηθήκαμε στην κρίση χρέους. Θυμάται ότι ο κ. Σαμαράς επενδύει την προσήλωσή του στις αγορές κα στον νεοφιλελευθερισμό με άφθονο λαϊκίστικο συντηρητισμό. Και του αποδίδει τα ανάλογα, όπως τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι.
Είναι ώρα να κάνουμε τον δικομματισμό παρελθόν. Είναι ώρα να κάνουμε τον νεοφιλελευθερισμό παρελθόν. Στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Οι κοινωνίες σε ολόκληρο τον κόσμο ξεσηκώνονται. Ακόμα και στην καρδιά του καπιταλισμού. Το κίνημα διαμαρτυρίας και αγανάκτησης εκδηλώνεται μαζικά τόσο στις Ηνωμένων Πολιτείες και την Ευρώπη, όσο κα στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Στην Ελλάδα, το κύμα αγανάκτησης γέμισε τις πλατείες. Συγκέντρωσε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο στις μεγάλες απεργίες της προηγούμενης εβδομάδας. Και τώρα η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας απαιτεί πολιτική λύση και εναλλακτική διέξοδο. Μέχρι τώρα, προσπαθούσαν να χειραγωγήσουν τον κόσμο με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Η τακτική αυτή έχει καταρρεύσει. Έχει σαρωθεί ολοκληρωτικά μπροστά στην εκδήλωση των κοινωνικών αντιστάσεων.
Εναλλακτική λύση υπάρχει. Και οι εργαζόμενοι, η νεολαία αυτού του τόπου, όλοι αυτοί που διεκδικούν το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια από τη δουλειά τους, το ξέρουν πια πολύ καλά. Και ξέρουν επίσης ότι η λύση αυτή, εξαρτάται από την δική τους διάθεση και την δική τους αποφασιστικότητα.
Ο εναλλακτικός δρόμος μπορεί να ανοίξει με την οριστική απαλλαγή από τα Μνημόνια και από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Με την  επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους, όχι για την διασφάλιση των δανειστών, αλλά για να μπορέσουμε να στραφούμε σε μια άλλου τύπου αναπτυξιακή πολιτική. 
Με την άμεση κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα, ο οποίος σήμερα χρηματοδοτείται και ενισχύεται από το κοινωνικό σύνολο.
Με την προοδευτική αναδιανομή του πλούτου, την διασφάλιση των δημόσιων αγαθών, την διεύρυνση του κοινωνικού κράτους και την στήριξη των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
Και το σημαντικότερο, ο εναλλακτικός δρόμος είναι συνδεδεμένος με μια  νέα στρατηγική για την ανάπτυξη, βασισμένη στις πραγματικές παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας. Μια ανάπτυξη με επίκεντρο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι τις διαθέσεις και τις κερδοσκοπικές προτεραιότητες του κεφαλαίου. Μια ανάπτυξη με ανασυγκρότηση των παραγωγικών κλάδων, επένδυση στην σταθερή και μόνιμη απασχόληση, και ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας.
Προφανώς, το καταρρέον πολιτικό κατεστημένο δεν μπορεί ούτε θέλει να προωθήσει τέτοιου είδους εναλλακτική στρατηγική. Είναι λοιπόν σημαντικό μέσα από την σημερινή πολιτική ρευστότητα να αναδειχτεί ένας Νέος Συνασπισμός Εξουσίας, ο οποίος με την δύναμη μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας θα ανοίξει τους εναλλακτικούς δρόμους.
Στην συγκρότηση ενός τέτοιου Συνασπισμού Εξουσίας πρέπει να παίξει ενεργό ρόλο η δική μας αριστερά. Βάζοντας μπροστά αυτά που μας ενώνουν και όχι αυτά που μας χωρίζουν. Δεν είναι εποχές για ηγεμονισμούς και για φτηνούς ανταγωνισμούς. Δεν ταιριάζει στις απαιτήσεις των καιρών η απλή καταγραφή αυξημένων εκλογικών ποσοστών. Αυτό το έχουμε. Και λοιπόν; Αλλάζει κάτι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ, ή οποιοδήποτε άλλο αριστερό σχήμα διπλασιάσουν τα εκλογικά τους ποσοστά; Ενώ παράλληλα εξαντλούνται σε αλληλοκατηγορίες και φαγωμάρα σε ξύλινη γλώσσα;
Η εμπειρία του ΕΑΜ είναι διαφορετική. Η ενότητα αυτές τις στιγμές έχει μια δυναμική  απίστευτη. Και είναι τεράστιο λάθος να κλείσουμε την προοπτική του εναλλακτικού δρόμου, επιμένοντας με δογματικά προσχήματα στην άνεση και την ασφάλεια του σεχταρισμού και του απομονωτισμού. Θέλω να είμαι ειλικρινής. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το ΚΚΕ δεν θα αλλάξει γραμμή, μόνο και μόνο επειδή εμείς μιλάμε για ενότητα. Άλλωστε, ο κόσμος του και η βάση του μιλάει πλέον ανοιχτά για το ίδιο ακριβώς πράγμα.
Αλλά θέλω να επισημάνω κατηγορηματικά το εξής. Για μας η ενότητα δεν είναι κόλπο. Ούτε την διακηρύσσουμε για να πιστωθούμε την πρωτοβουλία. Το κάνουμε γιατί είμαστε πεισμένοι, όπως και η μεγάλη μάζα των εργαζομένων ότι αυτό είναι το σωστό αυτή τη στιγμή . Ότι αυτό είναι που πρέπει να γίνει. Ότι αυτό είναι που απαιτείται από ολόκληρη την Αριστερά ,αν θέλουμε να είμαστε αντίστοιχοι με τις περιστάσεις. Υπάρχουν και άλλες δυνάμεις με τις οποίες μπορούμε να βρεθούμε σε αυτό τον δρόμο.
Είναι οι δυνάμεις της Οικολογίας, που έχουν κρατήσει μια εξαιρετικά συνεπή στάση απέναντι στην πολιτική των μνημονίων. Είναι οι δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον παραδοσιακό δικομματισμό, ιδιαίτερα και κυρίως από το ΠΑΣΟΚ. Και που αναζητούν την πολιτική τους έκφραση με όρους έντιμους και πολιτικά καθαρούς.
Κυρίως όμως, η σημαντική δύναμη σε αυτή την υπόθεση είναι το τεράστιο κοινωνικό ρεύμα των ανένταχτων. Των «δεν ξέρω – δεν απαντώ». Των αγανακτισμένων, των εξοργισμένων, που με την ενεργή τους στάση διαμορφώνουν νέους όρους για τις πολιτικές εξελίξεις. Σε συνθήκες κατάρρευσης του παραδοσιακού πολιτικού σκηνικού, η ενότητα των δυνάμεων αυτών μπορεί να έχει σαρωτικό αποτέλεσμα.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Ας είμαστε μαχητικοί και αισιόδοξοι. Σε περιόδους τέτοιας αβεβαιότητας, η ανάγκη να υπερασπιστούμε την κοινωνία, την εργασία και την δημοκρατία, δεν μπορεί ούτε πρέπει να μείνει στην διαμαρτυρία. Ας το φωνάξουμε δυνατά. Η κρίση δεν είναι το μέλλον μας. Η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο κόσμος, μπορούν να αλλάξουν. Και θα αλλάξουν με τη δυναμική είσοδο των λαών και των κοινωνιών στο πολιτικό προσκήνιο. Η ώρα έχει φτάσει και είναι τώρα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ για την κάλυψη των λαϊκών εκδηλώσεων κατά τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου από μερίδα των τηλεοπτικ

Η παλλαϊκή έκρηξη σε όλες τις πόλεις της χώρας μας κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, ήταν αναμενόμενο να ανησυχήσει το καταρρέον σύστημα διαπλοκής της πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής εξουσίας του τόπου μας.

Η απόπειρα διαστρέβλωσης της αλήθειας, όμως, όταν έρχεται σε τόσο μεγάλη σύγκρουση με τη πραγματικότητα που ζει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, μοιάζει με φαιδρή και κωμική . 

Στα χθεσινά δελτία ειδήσεων, των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών ΜEGA, STAR και ΣKAΪ, επιχειρήθηκε, με τρόπο που εξοργίζει, να εμφανίσουν την αυθόρμητη και δίκαιη οργή του λαού και της νεολαίας μας απέναντι στην κυβερνητική πολιτική που καταδικάζει την κοινωνία στη φτώχεια και στην απελπισία, ως οργανωμένο σχέδιο μειοψηφιών με στόχο την κατάλυση της δημοκρατίας. Έφτασαν δε στο σημείο είτε ευθέως, είτε μέσω φιλοξενούμενων δηλώσεων κυβερνητικών στελεχών, να κατηγορούν  τον ΣΥΡΙΖΑ ότι υιοθετεί τις αποδοκιμασίες προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ότι προσχεδίασε και προέτρεψε επιθέσεις κατά πολιτικών προσώπων.

Και σα να μη φτάνει αυτό δεν επέτρεψαν ούτε καν να ακουστεί η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ στις συκοφαντικές αυτές επιθέσεις.

 Ειδικά, δε, στον τηλεοπτικό σταθμό ΜEGA, αρνήθηκαν, τόσο στον εκπρόσωπο Tύπου Πάνο Σκουρλέτη, όσο όμως και στο σύμβολο της εθνικής μας αντίστασης, Μανώλη Γλέζο, να παρέμβουν για να αποκαταστήσουν την αλήθεια κατά τη διάρκεια του κεντρικού δελτίου του σταθμού .

Η απόπειρα συκοφάντησης αλλά και φίμωσης του ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΜΕ της διαπλοκής δεν μας εκπλήσσει.

Αυτό που θα εκπλήξει τους εμπνευστές αυτής της ενορχηστρωμένης επίθεσης είναι η ταχύτητα με την οποία θα τους απαξιώσει ο λαός μας. Γιατί την εποχή του διαδικτύου και της ταχύτητας της ενημέρωσης η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί και το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Το σχέδιο της γκρίζας προπαγάνδας-ενημέρωσης κυβερνητικής έμπνευσης θα πέσει στο κενό.

Ενημερώνουμε λοιπόν και τους τηλεθεατές του ΜΕGA, που φιλοξένησε τη συκοφαντική επίθεση του κ. Μαγκούφη εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν καταδέχτηκε την απάντηση μας , ότι ο πολίτης που επιτέθηκε εναντίον του ήταν μέχρι πρότινος συνεργάτης του πολιτικού του γραφείου και μέλος της Ν.Ε. της Ν. ΠΑΣΟΚ κι όχι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. 

Θέλουμε επίσης να καταστήσουμε απολύτως σαφές πως δεν μας εκφράζουν και δεν υιοθετούμε τις αποδοκιμασίες απέναντι στο πρόσωπο και το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας ο οποίος πρέπει να αποτελεί σύμβολο ενότητας του λαού και εγγυητή της πιστής εφαρμογής του Συντάγματος και της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος .

Η κυβέρνηση ωθεί την κοινωνία στα άκρα , την εξοντώνει καθημερινά , την αγνοεί προκλητικά . Η συνέχιση της παραμονής της καθίσταται επικίνδυνη και η δημοκρατική ανατροπή της, όρος για την σωτηρία των εργαζομένων , της νεολαίας και της μεγάλης πλειοψηφίας κοινωνίας αλλά και για τον ίδιο τον τόπο μας .

29/10/2011

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Συνέντευξη Α. Τσίπρα 26/10/2011 στο Alter, στην εκπομπή του Γ. Αυτιά.

Aπαγορευμένο spot της Μπιενάλε

Το τηλεοπτικό σποτ που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Ζώης για την Athens Biennale 2011, η προβολή του οποίου απαγορεύτηκε από την ΕΡΤ. Φαίνεται κατά την κυβέρνηση ο ρόλος της τέχνης είναι η εξιδανίκευση και όχι η παρουσίαση της πραγματικής ζωής. Άλλωστε το ίδιο ζητά ακόμα και από τα μέσα ενημέρωσης. Στην τέχνη θα έκανε εκπτώσεις;

ΣΥΝ: Δεν νομιμοποιείται η παρούσα Βουλή να αποφασίζει για τη νέα συμφωνία

Σε θέση μάχης για παν ενδεχόμενο βρίσκονται οι δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες θεωρούν πολύ πιθανό το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών και προετοιμάζονται γι' αυτό. Παράλληλα, τα στελέχη του ΣΥΝ υπογραμμίζουν σε όλους τους τόνους ότι η παρούσα Βουλή δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση για να αποφανθεί για τη νέα συμφωνία και ζητάνε άμεσα προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.
Χθες συνεδρίασε η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ με θέμα τις διεργασίες και τις εξελίξεις των Βρυξελλών, σημειώνοντας πως στόχος των αντιδραστικών πολιτικών των ηγετών της Ε.Ε. δεν είναι, όπως θέλουν να λένε, η χαλιναγώγηση του δημόσιου χρέους, αλλά η καθυπόταξη των εργαζομένων και της κοινωνίας στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Παράλληλα, σημειώθηκε ο ανύπαρκτος ρόλος, στις όλες εξελίξεις, της ελληνικής κυβέρνησης, ενώ σήμερα, οπότε και αναμένονται τα επίσημα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής, πρόκειται να συνεδριάσει η Γρμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.

"Υποταγμένη κυβέρνηση"
Δριμεία κριτική κατά της κυβέρνησης εξαπέλυσαν χθες στελέχη του ΣΥΝ με αφορμή την ανυπαρξία της ελληνικής κυβέρνησης στις διεργασίες μεταξύ των ισχυρών της Ε.Ε.
"Ανύπαρκτη, υποταγμένη και ταυτισμένη με τα συμφέροντα των κυρίαρχων ευρωπαϊκών κέντρων", χαρακτήρισε την κυβέρνηση ο Π. Σκουρλέτης. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ διερωτήθηκε: Πότε η κυβέρνηση διατύπωσε την άποψή της για το ύψος του «κουρέματος» του χρέους; Ποια ήταν η κόκκινη γραμμή με βάση την οποία συμμετείχε στις συζητήσεις της Συνόδου Κορυφής; Γιατί δεν απαίτησε την εξαίρεση των ασφαλιστικών ταμείων από το επερχόμενο κούρεμα; Ο ίδιος τόνισε ότι "η ελληνική κυβέρνηση, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα ξόρκιζε το 'κούρεμα', σήμερα και ύστερα από μια καθολική και παταγώδη πορεία αποτυχίας της μνημονιακής της πολιτικής ετοιμάζεται να το παρουσιάσει ως ευλογία", ενώ πρόσθεσε πως  η παρούσα Βουλή "δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση να αποφανθεί για τη νέα συμφωνία".
Ο Γ. Μηλιός επισήμανε πως "η κυβέρνηση δεν είναι ανίκανη. Είναι επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό". Παράλληλα, υπογράμμισε πως "στην εξελισσόμενη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., με την 'απραξία' της, άφησε να εμφανίζεται ως μοναδική ελληνική θέση αυτή των Ελλήνων τραπεζιτών, ότι η μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους δεν έπρεπε να υπερβεί σε ποσοστό το 21%, όπως προέβλεπε η προηγούμενη Σύνοδος Κορυφής της 21/7. Σήμερα, ετοιμάζεται να 'πανηγυρίσει' τη διαγραφή του δημόσιου χρέους που κατέχουν ιδιώτες κατά 50%, μέσα από την οποία εξαγγέλλεται ο 'περιορισμός' του συνολικού δημόσιου χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020". Ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΝ σημείωσε πως "αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι στόχος των αντιδραστικών πολιτικών δεν ήταν η χαλιναγώγηση του δημόσιου χρέους, αλλά η καθυπόταξη των εργαζομένων και της κοινωνίας στα συμφέροντα του κεφαλαίου και των τραπεζών".
Τέλος, ο Δ. Στρατούλης, αναφερόμενος στις διαβεβαιώσεις Βενιζέλου ότι δεν θα θιγούν τα ασφαλιστικά ταμεία από το «κούρεμα» του χρέους, υπογράμμισε πως "οι όποιες διαβεβαιώσεις δεν έχουν καμία πρακτική αξία, εάν δεν υπάρξει ρητή εξαίρεσή τους απ' αυτή τη διαδικασία". Επίσης είπε ότι "είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση και η τρόικα θα φέρουν νέο ασφαλιστικό νόμο, με τον οποίο, με πρόσχημα την απώλεια της μισής σχεδόν περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, θα μετατρέπουν συντάξεις στη χώρα μας σε μικρά φιλοδωρήματα".

Ανακοίνωση τoυ Αθλητικού Τμήματος του Συνασπισμού για τις αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες στα ποδοσφαιρικά γήπεδα

 24-10-2011

Η γενικευμένη οργή των πολιτών ενάντια στα μέτρα Κυβέρνησης – ΕΕ και ΔΝΤ διαπερνά κι ενώνει κοινωνικές ομάδες και χώρους. Ο φίλαθλος κόσμος δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Οι πολύμορφες διαμαρτυρίες κατά τη διάρκεια των χθεσινών ποδοσφαιρικών αγώνων για το κοινό αίτημα προς την κυβέρνηση «δεν σας θέλει ο λαός, πάρτε την τρόικα και μπρος», είναι μια απολύτως φυσιολογική και θεμιτή πράξη.

Κάποιοι επιθυμούν έναν αθλητισμό ξεκομμένο από τα κοινωνικά δρώμενα, ένα αθλητισμό που να ευνουχίζει συνειδήσεις, να αποχαυνώνει και να δημιουργεί ψευδεπίγραφες οπαδικές διαχωριστικές γραμμές. Η ομοθυμία των φιλάθλων ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές ταράζει τα νερά.

Ωστόσο, ματαιοπονούν όσοι νομίζουν ότι μπορούν να εμποδίσουν την ελεύθερη έκφραση και βούληση των φιλάθλων κατά τη διάρκεια των αθλητικών εκδηλώσεων. Καμιά κατασταλτική ενέργεια όπως συλλήψεις φιλάθλων για πανό διαμαρτυρίας, κανένας κανονισμός της UEFA και της Σούπερ Λιγκ, καμιά απαγόρευση δεν θα μπορέσει να κάμψει την αντίσταση των φιλάθλων και των εργαζόμενων. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Τμήμα Αθλητισμού

Σκίτσο του Τάσου Αναστασίου στην ΑΥΓΗ της Κυριακής

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ

 

Να τα αλλάξουμε όλα

*Περιορισμένη η δυνατότητα υπέρβασης της κρίσης μέσα στο υπάρχον συστημικό πλαίσιο
*Κόκκινη γραμμή στις επαφές μας η συνέπεια της αντιμνημονιακής κριτικής και βέβαια από ποια πλευρά την ασκείς.
Η πρωτοβουλία μας έχει σαφές αριστερό στίγμα, σαφή κατεύθυνση και είναι βαθειά συγκρουσιακή και αντισυστημική
*Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι ο καταλύτης της ενότητας. Το τελευταίο διάστημα ανέκτησε το χαμένο έδαφος.
Η επανεκκίνηση είναι ένα βήμα σταθερό και θα γίνει σταθερότερο στο βαθμό που θα στηριχθεί
στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και τις δημοκρατικές διαδικασίες

Τη συνέντευξη πήρε
ο Θοδωρής Μιχόπουλος

Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν εκλογές;
Η κάλπη δεν είναι επιλογή του Γ. Παπανδρέου. Σε αυτή τη φάση, όμως, δεν μπορεί να επιλέγει ο ίδιος τις κινήσεις του. Οι κάλπες δεν είναι επιλογή του διότι αντιλαμβάνεται ότι αντιμετωπίζει ένα μεγάλο κίνδυνο: το διασυρμό. Ως εκ τούτου θα κάνει ότι μπορεί να καθυστερήσει την εκλογική αναμέτρηση, ελπίζοντας ότι στην πορεία θα έχει κάτι να παρουσιάσει. Τώρα το μόνο που μπορεί να παρουσιάσει είναι την κοινωνική χρεοκοπία.

Υπάρχει περίπτωση μετά τη σύνοδο κορυφής να γυρίσει ο Γ. Παπανδρέου ως τροπαιούχος και να προκηρύξει εκλογές;
Δεν θα είναι η πρώτη φορά, που γυρνάει τροπαιούχος με ψεύτικα τρόπαια. Μπορεί να το επιχειρήσει, αλλά τα τρόπαια, που ενδεχομένως φέρει, θα είναι για άλλη μια φορά, τρόπαια διάλυσης της κοινωνίας. Γιατί οποιαδήποτε συζήτηση για ένα πολύ μεγάλο “κούρεμα” αυτή τη στιγμή, είναι βέβαιο ότι θα συνοδεύεται με πολύ σκληρά και επώδυνα μέτρα, με επί της ουσίας εκχώρηση κυριαρχίας και με την τοποθέτηση επιτηρητών σε κρίσιμα υπουργεία. Η συζήτηση για το “κούρεμα” διεξάγεται ερήμην της Ελλάδας. Η διαπραγμάτευση γίνεται ανάμεσα στην Μέρκελ και τις γαλλογερμανικές τράπεζες. Δεν υπάρχει η ελληνική πλευρά στη διαπραγμάτευση. Άρα, θα πάει στη Σύνοδο ο Γ. Παπανδρέου, αλλά δεν θα μπορεί να επηρεάσει τίποτα. Το “κούρεμα” θα μπορούσε να ήταν μια επιλογή εάν γινόταν πριν το μνημόνιο. Και μνημόνιο και “κούρεμα”, νομίζω ότι θα είναι τόσο επώδυνο για τον κόσμο, που θα φέρει καταλυτικές συνέπειες για το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία, την οικονομία. Επειδή ο Παπανδρέου το γνωρίζει, ενδεχομένως να έχει στο μυαλό του να προλάβει την αποσαφήνιση των συνεπειών του “κουρέματος”, των αποφάσεων, δηλαδή της συνόδου κορυφής, και να πάει σε εκλογές πριν αυτές γίνουν συνείδηση στην πλειοψηφία του κόσμου.

Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο για το ΠΑΣΟΚ να αναστρέψει την εικόνα κατάρρευσης του πολιτικού του χώρου. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πτώση του ΠΑΣΟΚ πάνω από 20 μονάδας και μάλιστα χωρίς να έχει η ΝΔ κέρδη.
Ναι, είναι μια πραγματικότητα μη αναστρέψιμη. Γι αυτό οι πρώτες σκέψεις ήταν να μην προχωρήσουν σε “πειραματισμούς” -έτσι ονομάζουν τη δημοκρατία-, αλλά να προχωρήσουν σε ένα διάδοχο κυβερνητικό σχήμα, ενδεχομένως και χωρίς τον Παπανδρέου, που θα στηρίζεται και από τα δύο κόμματα εξουσίας με τις ευλογίες του ΔΝΤ, της τρόικας, αλλά και της εγχώριας διαπλοκής.

Σ’ αυτά εντάσσεται και η επιστολή των τριών υπουργών;
Η τρόικα εσωτερικού ενεργοποιείται και μάλιστα κόντρα στον Παπανδρέου. Η κίνησή τους ήταν εχθρική προς αυτόν. Το σχέδιο, που το συνδράμουν και οι δυνάμεις της διαπλοκής, είναι να τον παραμερίσουν, ώστε να προχωρήσει πιο εύκολα το σενάριο της κυβέρνησης των δύο κομμάτων.

Συντάσσεται και ο Βενιζέλος σε αυτό το σχέδιο;
Ο Ε. Βενιζέλος έχει μειώσει γρήγορα το πολιτικό του βάρος. Στην πραγματικότητα ο Ε. Βενιζέλος δέχτηκε τη θέση του υπουργού των Οικονομικών από βουλιμία. Από αδυναμία, δηλαδή, να παραμένει άλλο εκτός προσκηνίου, το οποίο έβλεπε ότι τον καθιστά όχι δεύτερο, αλλά τρίτο και τέταρτο μετά τον κ. Λοβέρδο και την κ. Διαμαντοπούλου. Υπερτίμησε τις δυνάμεις του, πίστεψε ότι το πρόβλημα ήταν η αδυναμία πολιτικής εμπειρίας του προκατόχου του και όχι ένα δομικό – συστημικό πρόβλημα. Το οποίο δεν λύνεται προφανώς με επιλογές συστημικές.

Να υπερβούμε το υπάρχον

Είπατε ότι ένα συστημικό πρόβλημα δεν λύνεται με συστημικές επιλογές. Οι μη συστημικές προτάσεις της αριστεράς ποιες είναι; Το ρωτώ γιατί ακούγονται φωνές ότι η αριστερά δεν προτείνει κάτι.
Η αριστερά φαίνεται να μην έχει προτάσεις, εξαιτίας των δυσμενών συσχετισμών δύναμης^ όχι γιατί δεν τις καταθέτει. Αυτά που λέει η αριστερά δημόσια, επειδή τα λέει μόνο αυτή, φαντάζουν μη ρεαλιστικά, διότι δεν έχει τους συσχετισμούς για να κυβερνήσει και να τα εφαρμόσει. Επί της ουσίας τώρα. Η δυνατότητα υπέρβασης της κρίσης μέσα από το υπάρχον συστημικό πλαίσιο, είναι περιορισμένη. Υπάρχουν κάποιοι που μας κατηγορούν ότι στηρίζουμε το υπάρχον μοντέλο παραγωγής, το υπάρχον μοντέλο ανάπτυξης, την υπάρχουσα αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ εμείς κάνουμε το αντίθετο. Εμείς από νωρίς λέγαμε να υπερβούμε το υπάρχον, διότι αυτό μας οδηγεί σε καταστροφή. Συνεπώς, αν εμείς ζητάμε έξοδο από το μνημόνιο, ανατροπή, αλλαγή πορείας, επανίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διάλυση της σημερινής αρχιτεκτονικής και τη δημιουργία μιας άλλης, τα λέμε όχι για να υπερασπιστούμε το υπάρχον, αλλά για να τα αλλάξουμε όλα. Για να πάμε σε ένα μοντέλο που δεν θα στηρίζεται στην κοινωνικά άδικη διανομή του πλούτου, που δεν θα έχει μια νομισματική ένωση χωρίς τη δυνατότητα κοινωνικού ελέγχου των βασικών αποφάσεων που παίρνονται για εκατομμύρια πολίτες. Ένα μοντέλο πιο δημοκρατικό, πιο κοινωνικό, πιο παραγωγικό. Άλλοι πάλι λένε ότι υποστηρίζουμε το κράτος, τον κρατισμό... Κάθε άλλο. Αυτό το πελατειακό κράτος, είναι της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ. Εμείς είμαστε με τις κοινωνικές ανάγκες, με την οικονομία των αναγκών. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει από τους ιδιώτες. Αλλά δεν μπορεί να γίνει και από ένα δημόσιο, έτσι όπως είναι σήμερα.

Γαντζωμένοι σε τρόικα και εγχώρια διαπλοκή

Τι να περιμένουμε από τη Σύνοδο Κορυφής;
Όταν καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι ως χώρα ένα αντιπαράδειγμα, προκειμένου να μην ζητήσουν και οι άλλες χώρες τις διευκολύνσεις, που τυχόν δοθούν σε σένα -όχι για να σε σώσουν, αλλά για να σώσουν την ευρωζώνη-, έχεις ένα σημαντικό όπλο που δεν του κάνεις χρήση. Ποιο είναι αυτό; Να πας σε μια σύνοδο κορυφής και να τους πεις ότι εγώ δεν μπορώ να εφαρμόσω αυτά που ζητάτε και τη Δευτέρα ανακοινώνω χρεοκοπία και στάση πληρωμών. Βρείτε λύση. Αν δεν βρείτε, θα χάσω και εγώ, αλλά θα χάσετε και εσείς. Δεν το έκανε αυτό η κυβέρνηση. Και όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά μπήκε σε μια ψυχολογία εξάρτησης. Από εκεί και πέρα, μπήκαν σε λογική υποτέλειας, έχασε και ως ΠΑΣΟΚ όλες τις κοινωνικές του συμμαχίες, έμειναν μόνοι τους και πορεύονται γαντζωμένοι στην τρόικα και την εγχώρια διαπλοκή. Στη Βουλή ζήσαμε το εξής κωμικοτραγικό. Να μας λέει ο υπουργός των Οικονομικών ότι αν δεν περάσει στο σύνολό του το πολυνομοσχέδιο, δεν θα πάει η κυβέρνηση στη σύνοδο κορυφής. Μας είπε δηλαδή ότι την ίδια στιγμή που οι γερμανοί τρέμουν μην περάσει η κρίση στην Ιταλία και οι γάλλοι μην χρεοκοπήσουν οι γαλλικές τράπεζες, ότι αν δεν περνούσε το άρθρο 37, θα τα τίναζε όλα. Ένα άρθρο, το οποίο δεν το ζήτησαν οι τροικανοί, αλλά το έβαλαν στην ατζέντα οι έλληνες συνεργάτες των τροικανών. Πάει η κ. Παπανδρέου στον πρωθυπουργό και της λέει ότι αν δεν ψηφίσεις στο σύνολό του τη σφαγή, με όλες τις λεπτομέρειες, δεν θα πάμε στη σύνοδο κορυφής. Αλλά μήπως, τελικά, αν δεν πήγαινε η κυβέρνηση στη σύνοδο θα ήταν καλύτερα;

Πράγματι, αν δεν πήγαινε τι θα γινόταν;
Νομίζω ότι η κ. Μέρκελ θα έπαιρνε τον πρωθυπουργό και θα τον παρακαλούσε να πάρει το πρώτο αεροπλάνο και να πάει στη σύνοδο για να προχωρήσει η διαδικασία.