Αφιερωμένο από σους κατοίκους αυτής της χώρας στον........

http://www.youtube.com/watch?v=S3HS8Yko1Jo

Δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, στη συγκέντρωση εργαζόμενων του Τ.Τ.

Ήρθα σήμερα εδώ γιατί πληροφορήθηκα ότι ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Σαμαράς ετοιμάζονται να κάνουν άλλη μία συνάντηση γιατί, λέει, στα θέματα των αποκρατικοποιήσεων συμφώνησαν και πρέπει να κάνουν άλλη μια συνάντηση για να βρουν τον τρόπο με τον οποίον θα ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία. Και ήρθα εδώ για να τους προτείνω δημόσια να κάνουν τη συνάντηση εδώ στο υπό κατάληψη Τ.Τ. για να δουν όλους εσάς που αγωνίζεστε για να υπερασπιστούμε όλοι μαζί το δημόσιο πλούτο.
Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που είναι μια κερδοφόρος τράπεζα, γιατί θέλουν να τΟ ξεπουλήσουν; Γιατί θέλουν να δώσουν και το τελευταίο αποκούμπι του μικροαποταμιευτή;  Για ποιο λόγο έδωσαν τρία χρόνια τώρα 100 δις σε ρευστό και σε εγγυήσεις στους μεγαλοτραπεζίτες, οι οποίοι δεν έβαλαν ούτε ένα ευρώ από την τσέπη τους για να αντιμετωπίσουν αυτή την κρίση;
Και τώρα, τι μας λένε τώρα; Ότι απέναντι στην κρίση δεν έχουμε άλλη δυνατότητα από το να ξεπουλήσουμε τα πάντα.
Και σαν να μην φτάνει αυτό, μας λένε κι από πάνω να βάλουμε στις επόμενες κυβερνήσεις  τους τραπεζίτες που φαλίρισαν τις δικές τους τράπεζες και οδήγησαν την ελληνική οικονομία στα τάρταρα.
Τους δώσαμε την οικονομία και το δημόσιο πλούτο. Δεν θα τους δώσουμε και την κυβέρνηση.
Ας ξέρουν ότι ο ελληνικός λαός βρίσκεται στους δρόμους και τους εμποδίζει πια να υλοποιήσουν αυτά τα σχέδια. Και το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στους δανειστές και τις Βρυξέλλες δεν είναι η κυβέρνηση, δεν είναι η αξιωματική αντιπολίτευση που είναι έτοιμη να συναινέσει. Είναι ο λαός που βρίσκεται στους δρόμους. Είστε εσείς που λέτε no passaran, δεν θα περάσουν.
Θα κερδίσουμε. Νάστε καλά. Καλή δύναμη…
To Γραφείο Τύπου

Σοβαρή αδικία εις βάρος των μαθητών των Επαγγελματικών Λυκείων - Ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ προς την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

Στο Δελτίο Τύπου της 05-04-2011 του Υπουργείου ανακοινώνονται οι επαναληπτικές Πανελλήνιες Εξετάσεις μόνο για τους μαθητές των Ημερησίων και Εσπερινών ΓΕΛ, αποκλείοντας τους μαθητές των Επαγγελματικών Λυκείων, παραβιάζοντας την αρχή της ισονομίας και ίσων ευκαιριών για όλους τους μαθητές, αρχή συνταγματικά κατοχυρωμένη. Αυτό το γεγονός έχει τεράστια σημασία αν λάβουμε υπόψη μας, πως στην επαγγελματική εκπαίδευση οι μαθητές που διεκδικούν μια θέση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, συνήθως φοιτούν με μεγάλο προσωπικό κόστος και με πενιχρά μέσα, αντιμετωπίζοντας και μια συνεχώς υποβαθμιζόμενη από την πολιτεία ΤΕΕ.
Την Παρασκευή, 13 Μαίου 2011, μαθητές της Γ΄ τάξης του ΕΠΑΛ Κέας ενεπλάκησαν σε τροχαίο δυστύχημα με αποτέλεσμα ο ένας να νοσηλεύεται σήμερα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Ευαγγελισμού. Ο εν λόγω μαθητής είναι τελειόφοιτος και υποψήφιος για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις Ομάδα Α, οι οποίες άρχισαν την Πέμπτη 19 Μαΐου. Εξαιτίας της μη προκήρυξης επαναληπτικών Πανελληνίων εξετάσεων για τους τελειόφοιτους και αποφοίτους ΕΠΑΛ, ο μαθητής πρόκειται να χάσει μία ολόκληρη ακαδημαϊκή χρονιά.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως το γεγονός καταγγέλλει με το υπ. αρ. 347/ 16 Μαΐου 2011 έγγραφό της προς το γραφείο της Υπουργού και των αρμόδιων Υφυπουργών η Διευθύντρια του ΕΠΑΛ Κέας, όπως και η ΕΛΜΕ Α΄ Κυκλάδων με το υπ. αρ. 14/16 Μαΐου 2011 έγγραφό της. Το γεγονός αναφέρει και η ΟΛΜΕ με ανακοίνωσή της στις 20 Μαΐου 2011,
Επειδή γίνεται παραβίαση της αρχής της ισονομίας και ίσων ευκαιριών για όλους τους μαθητές, αρχή συνταγματικά κατοχυρωμένη, σε σχέση με τους τελειόφοιτους και απόφοιτους ΓΕΛ, στους οποίους παραχωρείται το δικαίωμα συμμετοχής σε επαναληπτικές εξετάσεις για σοβαρούς λόγους υγείας και ανωτέρας βίας,
Επειδή είτε πρόκειται για παράλειψη της διοικητικής αρχής είτε για νομοθετικό κενό, είναι σαφές ότι οι καθημερινές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι αυτές που οφείλουν να υπαγορεύουν την βελτίωση και αναδιαμόρφωση τόσο του νομοθετικού πλαισίου όσο και της διοικητικής πρακτικής της εκπαίδευσης,
Επειδή τα ΕΠΑΛ δίνουν απολυτήριο Λυκείου, σε αντίθεση με τα παλαιότερα ΤΕΕ, και επειδή για τους απόφοιτούς του επιτρέπεται η πρόσβαση στο σύνολο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, σε ΑΕΙ και ΤΕΙ,
Επειδή η σύνθεση του μαθητικού δυναμικού του ΕΠΑΛ (παιδιά προερχόμενα από χαμηλά κοινωνικο-οικονομικά στρώματα) συνιστά έναν επιπλέον λόγο για τον οποίο δεν επιτρέπεται με τέτοιου είδους αποφάσεις να επιτείνονται, αντί να αμβλύνονται, οι κοινωνικές ανισότητες,
Ερωτάται η κ. Υπουργός,
Προτίθεται να προχωρήσει στον άμεσο προγραμματισμό των Επαναληπτικών Πανελληνίων Εξετάσεων για τους μαθητές των ΕΠΑΛ; 
Οι ερωτώντες βουλευτές
Τάσος Κουράκης
Θοδωρής Δρίτσας

ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΚΠΕ

• Τη μία  εμφανίζονται ως κινδυνολόγοι, την άλλη διαψεύδουν και εμφανίζονται ως καθησυχαστές της κοινής γνώμης

• Πρόκειται για ανεύθυνους τυχοδιωκτισμούς και δεν πρέπει να αναρωτιούνται αυτοί που σπέρνουν ανέμους γιατί θερίζουν θύελλες.

• To καινούργιο στοιχείο είναι ότι ο λαός, ο κόσμος, η κοινωνία νικάει το φόβο.

• Ανάστημα σηκώνει ο κόσμος στις πλατείες. Η αυθόρμητη και ειρηνική παρουσία του κόσμου στις πλατείες, στις μεγάλες πλατείες της χώρας  είναι το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί

• Η κυβέρνηση των προθύμων- το είπαμε και στη σύνοδο των πολιτικών αρχηγών- θα αποτελεί, εάν συμβεί, μια εξέλιξη ευθείας αλλοίωσης της λαϊκής εντολής

• Αν ο Πρωθυπουργός προχωρήσει σε έναν ανασχηματισμό σαν αυτόν που του προτείνει ή τον πιέζει  μερίδα των ΜΜΕ και του συστήματος της διαπλοκής, θα πρόκειται για μια κυβέρνηση της κρατικοδίαιτης τραπεζοκρατίας. Δεν φτάνει δηλαδή που παράδωσαν την οικονομία στους τραπεζίτες,  ετοιμάζονται να παραδώσουν και τη λαϊκή εντολή στους τραπεζίτες

• Αριστερό σήμερα σ΄ αυτές τις συνθήκες είναι αυτό που ενώνει

• Όταν ανοίξαμε το ζήτημα του χρέους, είπαμε ότι, παρά το γεγονός ότι είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα που δεν λύνεται με άλλον τρόπο παρά μονάχα μέσα από μια πολιτική λύση δίκαιης ρύθμισης, και κάποιοι μας έλεγαν ότι κινδυνολογούσαμε, είπαμε επίσης -γατί προφητεύσαμε σωστά- ότι θα αποτελέσει το χρέος και εργαλείο χειραγώγησης, εκβιασμού

• Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους λέμε, με διαγραφή μεγάλου μέρους του

• Καμία ρύθμιση του χρέους, όσο δίκαιη και γενναιόδωρη να είναι, από μόνη της δεν αρκεί. Αν δεν είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού ανασυγκρότησης της οικονομίας, αναδιανομής του πλούτου,

• Να διεκδικήσουμε ένα νέο μηχανισμό για το ευρώ

• Να φτιάξουμε έναν άλλον ΣΥΡΙΖΑ. Ανοιχτό στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που, απογοητευμένος πια, μαζικά, ομαδικά καταθέτει τις κομματικές ταυτότητες, αλλά και σε πολίτες που μπορεί να βρέθηκαν και στην κάλπη της Ν.Δ.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Παρακολουθώντας τις τελευταίες ημέρες τις ειδήσεις, έτσι όπως διαμορφώνονται, διαπιστώνει κανείς την εντύπωση ότι οι ίδιοι άνθρωποι, κυβερνητικοί εκπρόσωποι, ο υπουργός των Οικονομικών, σε διαφορετικές ώρες της ημέρας φοράνε διαφορετικό σακάκι, διαφορετικό κοστούμι. Τη μία εμφανίζονται ως αυτοί που με τη δική τους κινδυνολογία σπέρνουν τον τρόμο και τον πανικό, τη μία λοιπόν εμφανίζονται ως κινδυνολόγοι, την άλλη διαψεύδουν και εμφανίζονται ως καθησυχαστές της κοινής γνώμης, ότι τίποτα κακό δεν θα συμβεί.
 Είδα σήμερα το δημοσίευμα του Spiegel, το οποίο έλεγε ότι δεν θα καταβληθεί η 5η δόση. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος προχθές μας έλεγε, τελείωσε η 5η δόση, ξεχάστε την, το βράδυ έλεγε, δεν υπάρχει πρόβλημα, έσπευσε για άλλη μια φορά να διαψεύσει τον εαυτό του μαζί με το Spiegel, ο οποίος εαυτός του στο ίδιο κανάλι μάλιστα έλεγε ότι δεν θα την πάρουμε, αν δεν προχωρήσουμε στα μέτρα, δεν είναι δεδομένη η 5ηδόση.
 Γιατί τα λέω αυτά;  Τα λέω γιατί όλα αυτά αναδεικνύουν ότι έχουμε μια κυβέρνηση ψευδόμενη, σε πανικό και μια κυβέρνηση σε πανικό και ψευδόμενη απέναντι στον ελληνικό λαό είναι μια κυβέρνηση επικίνδυνη. Πρόκειται για ανεύθυνους τυχοδιωκτισμούς και δεν πρέπει να αναρωτιούνται αυτοί που σπέρνουν ανέμους γιατί θερίζουν θύελλες.
 Το καινούργιο στοιχείο όμως στις εξελίξεις ποιο είναι; Είναι ότι ο λαός, ο κόσμος, η κοινωνία νικάει το φόβο. Είναι ότι αυτή η επιχείρηση τρομοκρατίας δεν έχει αποτέλεσμα. Και οπ κόσμος δείχνει να αναλαμβάνει την ευθύνη που οι κυρίαρχες δυνάμεις του χρεοκοπημένου πολιτικού μας συστήματος φάνηκαν αδύναμες να αναλάβουν. Την ευθύνη να σηκώσουν ανάστημα δεν είχαν και ανάστημα σηκώνει ο κόσμος στις πλατείες. Η αυθόρμητη και ειρηνική παρουσία του κόσμου στις πλατείες, στις μεγάλες πλατείες της χώρας  είναι το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί της χώρας τούτη την ώρα απέναντι στις πιέσεις και τους εκβιασμούς των δανειστών. Ούτε ο πανικόβλητος Πρωθυπουργός είναι σε θέση να υψώσει ανάστημα και να διαπραγματευθεί -δεν θέλει άλλωστε- ούτε ο υπουργός των Οικονομικών, που είναι αξιοθρήνητος και βγαίνει και διαψεύδει τον εαυτό του. Ο κόσμος αποτελεί αυτή τη στιγμή το ισχυρό χαρτί της χώρας απέναντι σε εκβιασμούς και σε πιέσεις.
Όποιος λοιπόν νομίζει ότι αυτό τον κόσμο θα μπορέσει να τον φιμώσει ή να τον τρομοκρατήσει, είναι βαθιά γελασμένος. Η χώρα δεν βρίσκεται μονάχα στη δίνη του χρέους. Η χώρα έχει βυθιστεί και σε μια μείζονα πολιτική κρίση. Η πολιτική του μνημονίου είναι αυτή που πυροδοτεί αυτές τις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις και αναδιατάξεις. Και το πρόβλημα  της κυβέρνησης σήμερα και του συστήματος  κατά μία έννοια δεν είναι η συναίνεση του πολιτικού κόσμου, η συναίνεση δηλαδή των κυρίαρχων δυνάμεων ενός χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος ή η πλειοψηφία η κοινοβουλευτική. Το πρόβλημα είναι συναίνεση της κοινωνίας κι αυτή η συναίνεση δεν υπάρχει. Και η επιλογή του Πρωθυπουργού, μ΄ αυτές τις δραματικές κινήσεις, τις συναντήσεις των πολιτικών αρχηγών, την έκτακτη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, αυτή λοιπόν η επιλογή να δραματοποιήσει τα πράγματα ζητώντας τη συναίνεση, θέτοντας όμως ως προϋπόθεση για τη συναίνεση το μνημόνιο κι αυτή την πολιτική, είναι μια επιλογή που ξεμπροστιάζει τα μικροπολιτικό του παίγνια ενώπιον του λαού.
Πριν δυο εβδομάδες ο  Πρωθυπουργός είχε τη δυνατότητα να βγαίνει από το Προεδρικό Μέγαρο μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μπροστά στις κάμερες να δηλώνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου βάζει πλάτη για να προχωρήσουμε. Το έλεγε. Δεν έχει σημασία, οι δημοσκοπήσεις τον διέψευδαν, αλλά το έλεγε. Και τώρα οι δημοσκοπήσεις  τον διαψεύδουν κατηγορηματικά, όταν λένε ότι οκτώ στους δέκα Έλληνες λένε όχι σ΄ αυτή την πολιτική. Και άρα δεν μπορείς να ζητάς συναίνεση σε μια λύση που δεν θέλει το 80% του κόσμου.
Ποια η διαφορά; Πριν από δύο βδομάδες μπορούσε να το κρύβει, γιατί τα κυρίαρχα ΜΜΕ έβαζαν πρώτη είδηση την τρομοκρατία, τον εκβιασμό. Σήμερα ούτε αυτά μπορούν να μην βάλουν πρώτη είδηση την παρουσία του κόσμου στις πλατείες. Γιατί αυτή η παρουσία δεν μπορεί να κρυφτεί, Γιατί αυτό που γίνεται κάθε βράδυ στις πλατείες δεν κρύβεται. Κι αυτός είναι οπ πραγματικός λόγος που βρίσκεται σε αδιέξοδο και ο Γ. Παπανδρέου και το σύστημα εξουσίας.
Ποια ήταν τα εναλλακτικά σχέδια της κυβέρνησης κι αυτού του συστήματος. Τα τελευταία χαρτιά που ανέσυρε και καίγονται ένα-ένα. Το πρώτο ήταν η κυβέρνηση των προθύμων. Και το δεύτερο η κυβέρνηση των τεχνοκρατών. Και τα δύο είχαν δύο βασικές προϋποθέσεις, δύο προϋποθέσεις αδιαμφισβήτητες, ότι θα εφαρμόσουν το μνημόνιο και τα σκληρά μέτρα κι ότι θα έχουν πρωθυπουργό τον ίδιο.
Η κυβέρνηση των προθύμων- το είπαμε και στη σύνοδο των πολιτικών αρχηγών- θα αποτελεί, εάν συμβεί, μια εξέλιξη ευθείας αλλοίωσης της λαϊκής εντολής. Ο λαός υπ/΄.ο άλλες συνθήκες τον Οκτώβρη του 2009 έδωσε τη λαϊκή εντολής τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος έθεσε το ζήτημα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Του έδωσε την εντολή και βλέπει τώρα -και μιλάω για  τον κόσμο που τον ψήφισε, δεν μιλάω για μας που του κάναμε κριτική και συνεχίζουμε να του κάνουμε, και πριν τις εκλογές και μετά τις εκλογές και τώρα- ο κόσμος π ου τον ψήφισε του έδωσε την εντολή για να εφαρμόσει ένα  τελείως διαφορετικό πρόγραμμα απ΄ αυτό που εφαρμόζει. Τουλάχιστον είναι βέβαιο ότι δεν του έδωσε την εντολή για να φτιάξει μια κυβέρνηση με τον κ. Καρατζαφέρη και την κυρία Μπακογιάννη. Και αυτό αποτελεί ευθεία αλλοίωση της λαϊκής εντολής. Και θα πρόσθετα και κάτι ακόμα. Αποτελεί -εάν συμβεί- και απαρχή ανώμαλων παραθεσμικών λύσεων και εξελίξεων. Το έχουν καταλάβει και αρχίζουν και το αποσύρουν.
Το άλλο σχέδιο δεν το έχουν αποσύρει ακόμα. Καθότι θα διαβάσατε στον κυριακάτικο Τύπο υπάρχουν πολλοί τεχνοκράτες που προβάρουν κουστούμι. Από περιέργεια είδα τις φωτογραφίες τους και διάβασα τα βιογραφικά τους. Αν ο Πρωθυπουργός προχωρήσει σε έναν ανασχηματισμό σαν αυτόν που του προτείνει ή τον πιέζει  μερίδα των ΜΜΕ και του συστήματος της διαπλοκής, θα πρόκειται για μια κυβέρνηση της κρατικοδίαιτης τραπεζοκρατίας. Δεν φτάνει δηλαδή που παράδωσαν την οικονομία στους τραπεζίτες,  ετοιμάζονται να παραδώσουν και τη λαϊκή εντολή στους τραπεζίτες. Θα πρόκειται για μια κυβέρνηση με βασικά της στελέχη τους συγγραφείς του μνημονίου. Γιατί μην νομίζετε ότι το είχαν έτοιμο το μνημόνιο οι ξένοι κατακτητές. Το συγγράψανε μαζί με αυτούς που γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα.
Κι εμείς αναρωτιόμαστε. Θα δώσει λύση μια τέτοια εξέλιξη;  Πώς μια τέτοια κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει τη λαϊκή κατακραυγή; Δηλαδή, αν στη θέση του κ. Παπακωνσταντίνου έρθει ο κ. Προβόπουλος για να εφαρμόσει μια πολιτική, θα σταματήσει ο κόσμος να πηγαίνει τα απογεύματα στο Σύνταγμα; Χειρότερα θα τα κάνουν και σε μεγαλύτερα αδιέξοδα θα βρεθούν.
Βεβαίως υπάρχει κι ένα τελευταίο χαρτί, ένα τρίτο τελευταίο σενάριο απελπισίας και εκτροπής που είναι αυτό που διαβάσαμε σήμερα στη συνέντευξη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Ο οποίος, αφού ξεπέρασε την εμμονή του να βγάλει σώνει και καλά εκτός πολιτικής νομιμότητας ένα κόμμα με παραδόσεις και αξίες και διαδρομή και αγώνες για τη δημοκρατία σ΄ αυτόν τον τόπο, να θέσει σχεδόν εκτός νόμου τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού ξεπέρασε λοιπόν αυτή την εμμονή, τώρα προτείνει να φτιάξουν έναν εκλογικό νόμο που θα βγάλει εκτός πολιτικής σκηνής όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλη την αριστερά. Και όχι μόνο όλη την αριστερά, αλλά οποιονδήποτε άλλον σ΄ αυτή τη χώρα έχει διαφορετική  άποψη, πέραν του δικομματισμού  φυσικά. Επίσης τους προτείνουμε να μην το αποτολμήσουν, γιατί θα βρεθούν μπροστά σε ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα και θα εκπλαγούν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Επιμένω σ΄ αυτό που είπα στην εισηγητική μου ομιλία, ότι έχουμε νέα συνθήκες, αυτή η ιδιότυπη μεταπολίτευση που ζούμε σε συνθήκες ΔΝΤ διαμορφώνει συνθήκες νέας κοινωνικής πλειοψηφίας. Καθήκον δικό μας είναι να εργαστούμε ώστε αυτή η οργή, η δυσαρέσκεια να αποκτήσει πολιτικό προσανατολισμό και να εργαστούμε και για μια νέα πολιτική πλειοψηφία, που θα φέρει σημαντικές ανατροπές, που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση, τους εργαζόμενους κυρίως από την κρίση, γιατί εμείς την κρίση την αναγνώσουμε από τη σκοπιά των δυνάμεων της εργασίας και όχι από τη σκοπιά βεβαίως των δυνάμεων του κεφαλαίου. Δεν μας ενδιαφέρει τόσο εννοώ η κρίση του κεφαλαίου όσο η κρίση της εργασίας, της κοινωνίας, η ανεργία, η  νέο φτώχεια, η δυστυχία. Αυτό μας ενδιαφέρει και αυτό θέλουμε να αποτρέψουμε.
Και νομίζω ότι πρέπει να έχουμε στο νου μας δυο πράγματα. Το πρώτο έχει ειπωθεί σε ανύποπτο χρόνο από τον Γ. Δραγασάκη και νομίζω ότι είναι εξαιρετικά επίκαιρο σήμερα. Αριστερό σήμερα σ΄ αυτές τις συνθήκες είναι αυτό που ενώνει.  Υπ΄ αυτή την έννοια, υπαρκτές διαφορές σημαντικές, υπαρκτές διαφορές στην αριστερά και όχι μόνο, θα πρέπει να παραμεριστούν την προσπάθεια ανεύρεσης κοινών τόπων, κοινών θέσεων, κοινών δράσεων, κοινών διεκδικήσεων που θα μας βάλουν ένα βήμα πιο μπροστά για την έξοδο από την κρίση προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναζητούμε αυτά που μας ενώνουν κι ότι δεν είναι η ώρα για νέους διχασμούς στη βάση ιδεολογικής καθαρότητας ή πολιτικών επιλογών που ως μαγικές λύσεις είναι οι μόνες σωστές, οι μόνες ικανές να μας βγάλουν από την κρίση.
Και το δεύτερο που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι σ΄ αυτές τις σύνθετες συνθήκες της κρίσης δεν υπάρχουν μαγικές προτάσεις ή μαγικές λύσεις που ως δια μαγείας θα φέρουν τις μάζες στα αριστερά και θα δημιουργήσουν συνθήκες για τη μεγάλη ανατροπή.
Εξαντλήθηκε μεγάλο μέρος της συζήτησης στην Κεντρική Επιτροπή, για άλλη μια φορά, για το ζήτημα του χρέους. Γι αυτό το θέμα στις πολλές εκφράσεις της αριστεράς, της δυστυχώς κατακερματισμένης αριστεράς, στους δεκάδες δηλαδή σχηματισμούς της αριστεράς υπάρχουν και δεκάδες απόψεις, κάθε μία έκφραση της αριστεράς έχει και μια διαφορετική προσέγγιση για το χρέος. Δεν υπάρχει δηλαδή άποψη που να μην εκφράζεται επισήμως από κάποιον φορέα. Βλέπετε εσείς καμία εκδοχή απ΄ αυτές τις πολλές, τις πολλαπλές της κατακερματισμένης αριστεράς, επειδή έχει τη σωστή άποψη, να είναι έτοιμη για την έφοδο στον ουρανό; Να έχει καταφέρει να δημιουργήσει ρεύμα ιδεολογικό, πολιτικό, κοινωνικό; Όχι εξ αιτίας της δράσης αλλά εξ αιτίας της άποψης για το χρέος;
Εγώ θέλω να τοποθετηθώ θετικά στη συζήτηση που διεξήχθη στη διήμερη αυτή συνεδρίαση της ΚΠΕ.  Και χαίρομαι γιατί έγινε ουσιαστική συζήτηση, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν και στιγμές έντασης που δεν χρειάζονται, κατά τη γνώμη μου. Στιγμές υπερβολής.
Και θέλω να πω ότι δεν πρέπει να έχουμε ως κόμμα άγχος για το στίγμα μας, για τη γραμμή μας στην κοινωνία, αυτό που έχει καταγραφεί δηλαδή, σε σχέση με το ζήτημα του χρέους. Είμαστε οι πρώτοι που τοποθετηθήκαμε με σαφήνεια στο ζήτημα αυτό, όταν κάποιοι μας έλεγαν, μην μιλάτε γι αυτό γιατί κινδυνεύει η Ελλάς. Τουμπεκί για το ζήτημα αυτό, οποιαδήποτε συζήτηση, πρόταση για δίκαιη ρύθμιση, για αναδιαπραγμάτευση είναι πρόταση που εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα. Έτσι μας έλεγαν.  Δεν τολμούσες να μιλήσεις και να πεις τη λέξη αναδιαπραγμάτευση και σε διέκοπταν. Δηλαδή, θέλεις τη χρεοκοπία, θέλεις τη διάλυση, θέλεις την πτώχευση. Ήμασταν οι πρώτοι. Και ήμασταν οι πρώτοι που καταφέραμε να συμβάλουμε θετικά σε μια συζήτηση απονομιμοποιώντας εν πάση περιπτώσει αυτές τις επιθετικές λογικές που δεν ήθελαν να συζητάμε για την ουσία. Ποτέ δεν είπαμε ότι το χρέος δεν είναι πραγματικό πρόβλημα. Ακόμα και την περίοδο της ανάπτυξης, θυμάμαι γιατί διάβαζα την ΑΥΓΗ και παρακολουθούσα και τις τοποθετήσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας, πώς ο Παν .Λαφαζάνης και ο Γ. Δραγασάκης το ζήτημα του χρέους το έθεταν με έναν ιδιαίτερα επιθετικό τρόπο, όταν κανείς δεν συζητούσε γι αυτό. Κανείς δεν έλεγε γιατί έχουμε ανάπτυξη 5,6, 7%, αλλά το χρέος μένει στο 100% του ΑΕΠ σταθερό. Και άρα πού πηγαίνει αυτή η ανάπτυξη. Γίνεται κοινωνικό απόθεμα; Γιατί δεν πληρώνεται το χρέος;
Η κριτική που ασκούσαμε στο δικομματισμό και στο σύστημα εξουσίας ήταν μια κριτική από ταξική σκοπιά. Κι όταν ανοίξαμε το ζήτημα του χρέους, είπαμε ότι, παρά το γεγονός ότι είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα που δεν λύνεται με άλλον τρόπο παρά μονάχα μέσα από μια πολιτική λύση δίκαιης ρύθμισης, και κάποιοι μας έλεγαν ότι κινδυνολογούσαμε, είπαμε επίσης -γατί προφητεύσαμε σωστά- ότι θα αποτελέσει το χρέος και εργαλείο χειραγώγησης, εκβιασμού. Η χρεοκοπία θα αποτελέσει εργαλείο εκβιασμού. Και το είπαμε πολύ έγκαιρα ότι θα γίνει. Και πράγματι έγινε. Έτσι δεν έγινε; Και τώρα το βλέπουμε σε μελοδραματικούς τόνους βέβαια, κάθε δόση που έρχεται, κάθε δόση εργαλείο εκβιασμού  προκειμένου να προχωρήσει αυτή η πολιτική.
Ας μην αυτομαστιγωνόμαστε λοιπόν για τις διαφορετικές εκδοχές. Δεν είναι κακό που υπάρχουν. Γιατί θεωρώ ότι από τη συζήτηση που έγινε ότι υπάρχουν πολύ σοβαρά σημεία σύγκλισης. Και ότι σε τελική ανάλυση αυτό που προσλαμβάνει η κοινωνία ως στίγμα, τη γραμμή μας δηλαδή, είναι μια πρόταση η οποία έχει συνοχή και φαίνεται ότι είναι και πλειοψηφική. Δεν ξέρω τι δημοσκοπήσεις διαβάζετε. Εγώ δεν τις παρακολουθώ και πολύ τακτικά, γιατί πια θεωρώ ότι δεν έχουν και τόσο μεγάλο νόημα, ενώ ο κόσμος είναι τόσο ζαλισμένος, αλλά παρακολούθησα τυχαία ένα βράδυ στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ  που δεν είχε μόνο στοιχεία για το ποιος είναι πρώτος, ποιος είναι δεύτερος, είχε αυτά τα λεγόμενα στοιχεία ποιότητας. Η οποία έδειχνε ότι η πρόταση που λέμε, που έχο0υμε καταγράψει στην κοινωνία είναι πλειοψηφική.  Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Αυτό δεν λέμε; 55% είχε στη δημοσκόπηση.
Ίσως αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ήμασταν οι πρώτοι που μιλήσαμε, οι πρώτοι που ασχοληθήκαμε. Οι άλλοι λένε μην μιλάτε γι αυτό το ζήτημα, κάνει τζιζ,  δεν θέλουμε. Όμως; Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους λέμε, με διαγραφή μεγάλου μέρους του λέμε. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε ότι ένα χρέος που δημιουργήθηκε εξ αιτίας  της συστηματικής φοροασυλίας του κεφαλαίου, εξ αιτίας της στρεβλής ανάπτυξης προς όφελος του κεφαλαίου και εις βάρος της εργασίας, ένα τέτοιο χρέος λοιπόν πρέπει να αποτελέσει σήμερα πέτρα στο λαιμό των δυνάμεων της εργασίας για να βουλιάξουν. Και άρα διεκδικούμε πολιτική λύση. Δίκαιη ρύθμιση. Διαγραφή μεγάλου μέρους του.
Γνωρίζουμε όμως ότι δεν αρκεί να λες αυτό. Και γι αυτό δεν πρέπει και δεν εξαντλούμαστε στη χρεολογία, όπως άλλες δυνάμεις της αριστεράς κάνουν. Και το γνωρίζουμε αυτό, γιατί καμία ρύθμιση του χρέους, όσο δίκαιη και γενναιόδωρη να είναι, από μόνη της δεν αρκεί. Αν δεν είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδιασμού ανασυγκρότησης της οικονομίας, αναδιανομής του πλούτου, μετασχηματισμού του κράτους και ανατροπής τελικά του συστήματος και της πολιτικής που έχουν τη βασική ευθύνη που ήρθαμε ως εδώ.
Άρα θα μπορούσε να πει κανείς ότι η διαχείριση του χρέους είναι αναγκαία, αλλά όχι από μόνη της ικανή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση. Να το ξαναπώ αυτό σε όσους δεν έχουν γνώση μαθηματικών. Είναι αναγκαία, χωρίς αυτή  δεν γίνεται, αλλά όχι από μόνη της, δεν μπορεί από μόνη της αν δεν συνδυαστεί με μια ριζικά διαφορετική πολιτική . Και εκεί μπαίνει το στοιχείο της ταξικότητας, το ταξικό στοιχείο το οποίο εμείς αναδεικνύουμε, βλέποντας την κρίση από τη σκοπιά  της θεώρησης των δυνάμεων της εργασίας και όχι μονάχα από τη σκοπιά των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Και το λέω αυτό γιατί πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι όλες οι λύσεις, ακόμα και οι πιο ριζοσπαστικές που μπορεί να προτείνουμε, μπορεί να αξιοποιηθούν ως εργαλεία αν οι συσχετισμοί δεν αλλάξουν των δυνάμεων του κεφαλαίου. Δείτε τι έχει συμβεί -στη σύγχρονη ιστορία υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα- σε ανάλογες περιπτώσεις χρεοκοπίας κρατών, όπου έγινε στάση πληρωμών, έγινε ρύθμιση του χρέους, αξιοποιήθηκε στις περισσότερες των περιπτώσεων, γιατί οι συσχετισμοί ήταν τέτοιοι, προκειμένου οι «υγιείς» δυνάμεις του κεφαλαίου να μπορέσουν να διαμορφώσουν ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες κερδοσκοπίας και να αναπτυχθούν. Υπήρξαν και περιπτώσεις που συνέβη το αντίθετο; Βεβαίως. Σε χώρες όπου η κοινωνία ήταν στο πόδι, όπου οι συσχετισμοί ήταν διαφορετικοί και όπου η αριστερά έπαιξε καταλυτικό ρόλο, η κοινωνική αριστερά, σ΄αυτές τις εξελίξεις.
Λέω πράγματα αυτονόητα για να δείξω ότι  υπάρχουν πολλά σημεία συμφωνίας για να υπερασπιστούμε μια γραμμή ξεκάθαρη, η οποία είναι και πλειοψηφική στην κοινωνία. απ΄ ότι φαίνεται.
Ευρώπη. Εγώ θα μπορούσα να προσυπογράψω το σημείο της τοποθέτησης του Αλ. Καλύβη όπου είπε, να διεκδικήσουμε ένα νέο μηχανισμό για το ευρώ. Και νομίζω ότι αυτό ως Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς από το συνέδριο του Δεκέμβρη και μετά αυτό λέμε. Όταν μιλάτε για χρεοκοπία της αρχιτεκτονικής του ευρώ και για την ανάγκη επανίδρυσης της Ε.Ε. σε νέα θεμέλια.
Αυτό που πιστεύω ότι είναι λάθος να υιοθετήσουμε, γιατί οδηγεί άθελά μας πολλές φορές και σε συστημικές αναλύσεις, είναι ότι η ελληνική οικονομία θα πρέπει, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, με το δικό της νόμισμα να ανταγωνιστεί τους Πορτογάλους που θα έχουν το εσκούδο, τους Ιρλανδούς που θα έχουν τη λίρα, τους Ισπανούς που θα έχουν την πεσέτα.
Δεν το λέει κανείς αυτό και άρα πρέπει με σαφήνεια και με κατηγορηματικό τρόπο να θέσουμε την αντίθεσή μας σε μια τέτοια άποψη, η οποία είναι συστημική άποψη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,.
Έχω την αίσθηση ότι η συζήτηση στη διήμερη συνεδρίαση της ΚΠΕ ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και κρίσιμη. Αλλά ήταν ενδιαφέρουσα και κρίσιμη για εμάς εδώ μέσα. Ας σκεφτούμε τι συμβαίνει τούτη την ώρα στην κοινωνία, παραέξω, τι διεργασίες συντελούνται και ποια θέματα θα έπρεπε να αναπτύξουμε ακόμα περισσότερο -δεν κάνω κριτική γιατί αναπτύξαμε τα άλλα- μάλλον θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι δεν αναπτύξαμε περισσότερο ζητήματα με τα οποία θα έπρεπε να ασχοληθούμε γιατί η κοινωνία βράζει.
Δεν θέλω να μακρηγορήσω, θα πω όμως σε σχέση με το ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη ευκαιρία. Δεν ξέρω αν θα είναι δεύτερη, Τρίτη.. δεν ξέρω, έχω χάσει το λογαριασμό. Αλλά έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία. Ποια είναι αυτή; Με το βλέμμα στραμμένο στην κοινωνία, στις διεργασίες, στα κινήματα να βάλουμε το λιθαράκι για να φτιάξουμε έναν άλλον ΣΥΡΙΖΑ απ΄ αυτόν που είχαμε ως τώρα. Όχι να πάμε να συνεχίσουμε την προσπάθεια σ΄ αυτό που είχαμε ως τώρα. Να τον πάρουμε από κει και να του δώσουμε μια μεγάλη ώθηση. Με το βλέμμα στην κοινωνία, με το βλέμμα στα κινήματα, με ανοιχτή διάθεση. Να γίνει μια συμμαχία πολύ πλατύτερη απ΄ αυτό που είναι το κόμμα μας ή και το άθροισμα των συλλογικοτήτων των συνιστωσών, ανοιχτή σε αυτό τον κόσμο που γυρίζει την πλάτη στο πολιτικό σύστημα και συγκεντρώνεται στις πλατείες. Να του δείξουμε ότι δεν είμαστε μέρος αυτού του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος. Ανοιχτοί στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που, απογοητευμένος πια, μαζικά, ομαδικά καταθέτει τις κομματικές ταυτότητες, Αλλά και σε πολίτες που μπορεί να βρέθηκαν.. Δεν είναι παρεξηγήσιμο αυτό. Το είπα και με παρεξήγησαν.. Μπορεί να βρέθηκαν και στην κάλπη της Ν.Δ. κάποια στιγμή και σήμερα επαναπροσδιορίζουν  την τοποθέτησή τους, γιατί η κρίση αυτή είναι τόσο δομική που αναγκάζει όλους να αναστοχαστούν και να προσδιορίσουμε τη στάση μας απέναντι στα πολιτικά δρώμενα.
Έναν τέτοιο ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε. Ανοιχτό,  στις δυνάμεις της κοινωνίας. Μπορούμε;  Πιστεύω ότι μπορούμε, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι καλώς ή κακώς αυτό δεν μπορεί να γίνει από μόνο του, πατώντας ένα κουμπί ή με κάποιες οργανωτικού τύπου αποφάσεις. Αυτό μπορεί να γίνει μονάχα αν όλα μας τα μέλη, όλοι και όλες εμπλακούμε δημιουργικά, συμμετέχουμε δημιουργικά σε μια προσπάθεια ουσιαστικής επανεκκίνησης που θα φέρει κοντά της τον πραγματικό κόσμο  που δυστυχώς ή ευτυχώς, μάλλον ευτυχώς, είναι έξω από τις αίθουσες και τους διαδρόμους που εμείς συνεδριάζουμε και πρέπει με αυτόν τον κόσμο να ανταμώσουμε.
Ευχαριστώ πολύ.

28/05/2011 Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής

Ευρώπη Δανειστές και κρίση χρέους.

Οι καταστάσεις που βιώνουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμες.
ΟΙ φωνές που αναγνωρίζουν ότι  η εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους είναι πρακτικά αδύνατη, πληθαίνουν.
Πριν από ένα χρόνο μπήκαμε στο περίφημο Μνημόνιο.
Αυτοί που υποστήριξαν ότι η πολιτική του Μνημονίου, κάπου σήμερα θα μας οδηγούσε ξανά στις αγορές είναι εκτεθειμένοι.
Και αναφέρομαι στην ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα. Είναι ψεύτες και αποτυχημένοι.
Ενοχοποίησαν συλλογικά τον ελληνικό λαό και τους εργαζόμενους.
Είπαν ότι για την κρίση φταίει η ελληνική τεμπελιά, οι μισθοί και οι συντάξεις.
Επέβαλλαν μια πρωτοφανή πολιτική κοινωνικής κατεδάφισης.
Ιδού το αποτέλεσμα. Η πολιτική της ύφεσης και της φτώχειας, επιδείνωσε σε τρομακτικό βαθμό τα προβλήματα τα οποία υποτίθεται ότι θα έλυνε.
Προφανώς οι αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, η στρεβλή ανάπτυξη, η λεηλασία του παραγόμενου πλούτου και η φορολογική ασυλία του κεφαλαίου, έπαιξαν το ρόλο τους στο να πέσει πρώτη η Ελλάδα στο γκρεμό της κρίσης χρέους.
Σημαντικό ρόλο, όμως, έπαιξε και η κυβέρνηση Παπανδρέου, που διευκόλυνε τις επιθέσεις στα ελληνικά ομόλογα.
Θεώρησαν ότι ένα γρήγορο ξήλωμα του κοινωνικού κράτους θα έλυνε το πρόβλημα και θα ικανοποιούσε τις αγορές.
Άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου και μας έβαλαν σε έναν κατήφορο χωρίς τέλος.

Μπροστά σε αυτή την κραυγαλέα αποτυχία, έρχονται σήμερα και ζητάνε πολύ χειρότερα πράγματα.
Σχεδιάζουν μια ακόμα πιο επιθετική και ισοπεδωτική πολιτική.
Ζητάνε το συνολικό ξεπούλημα της χώρας στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Γιατί; Για να βρεθούμε πάλι, σε σύντομο χρονικό διάστημα μπροστά σε ένα ακόμα πιο τραγικό αδιέξοδο, σε μια ακόμα πιο ηχηρή αποτυχία.

Είναι προφανές ότι όλο αυτό δεν γίνεται για να βγει η χώρα από την κρίση.
Κανείς πια δεν πιστεύει, ούτε καν για τα προσχήματα, ότι μια τέτοια λεηλασία συνιστά θεραπεία του προβλήματος.
Πιο βαθειά μέσα στην απελπισία μας οδηγούν. Και όσο πιο μεγάλη και ηχηρή είναι η αποτυχία τους, τόσο πιο κυνικοί γίνονται.

Σήμερα ομολογείται ανοιχτά αυτό που η αριστερά είπε πριν από έναν χρόνο.
Δεν πρόκειται για μια κρίση της Ελλάδας. Είναι μια συνολική κρίση της Ευρώπης και της ευρωζώνης.
Είναι η αδυναμία και η ανικανότητα του ευρωπαϊκού μονεταριστικού μοντέλου ανάπτυξης να λειτουργήσει σε συνθήκες κρίσης.
Το ενδεχόμενο μιας ελληνικής χρεωκοπίας δημιουργεί πανικό στην Ευρώπη. Και γι αυτό είναι αποφασισμένοι να πάρουν από εμάς ότι προλάβουν.

Σήμερα ζητάνε επιτακτικά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Και κάθε τόσο επανέρχονται απαιτώντας μερικά δισεκατομμύρια ακόμα σε μορφή περικοπών και έμμεσης φορολογίας.
Ο στόχος είναι να εξασφαλίσουν οι δανειστές και το τελευταίο ευρώ που είναι δυνατόν να τους δώσουμε, πριν από οποιαδήποτε κίνηση αναδιάρθρωσης.
Μόνο που αυτά τα χρήματα αφαιρούνται από την ελληνική οικονομία.

Το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο. Το παραδέχθηκε μέχρι και ο κ. Γιούνκερ. Μπήκε και αυτός στη λέσχη με τις Κασσάνδρες.

Η επαναδιαπραγμάτευση λοιπόν του χρέους είναι αναπόφευκτη.
Αλλά την προωθούν φροντίζοντας να αφήσουν μια Ελλάδα εξουθενωμένη, με το μισό πληθυσμό στο απόλυτο κοινωνικό και πολιτικό περιθώριο.
Αυτό είναι το περιεχόμενο του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής σταθερότητας.

Συναίνεση και κυβερνητικοί εκβιασμοί.

Και έρχεται σήμερα η κυβέρνηση που μας οδήγησε με τις επιλογές της στο γκρεμό και θυμάται την ανάγκη της συναίνεσης και μιας άλλης κουλτούρας πολιτικής συνεννόησης.
Τώρα θυμήθηκε ο κ. Παπανδρέου την κουλτούρα πολιτικής συνεννόησης;
Όταν ενάμισι χρόνο πριν έκανε υπόγειες συνεννοήσεις με το ΔΝΤ, ούτε ενημέρωσε τις πολιτικές δυνάμεις ούτε ζήτησε τη γνώμη μας.
Μόνο καλούσε σύσκεψη αρχηγών για να συζητήσουμε το μείζον εθνικό πρόβλημα των διεφθαρμένων Ελλήνων.
Ένα χρόνο τώρα για να εφαρμόσει το μνημόνιο που θα ήταν ευλογία, έτσι μας έλεγαν, τσαλάκωσε το Σύνταγμα και τη Βουλή, χρησιμοποίησε τη λάσπη των ΜΜΕ και τη βία της αστυνομίας.
Και τώρα θυμάται το κλίμα και τη κουλτούρα πολιτικής συνεννόησης.

Είναι άραγε δείγμα αυτής της διαφορετικής κουλτούρας πολιτικής συνεννόησης η παρουσία του κατ εξακολούθηση υβριστή και συκοφάντη Πάγκαλου στην αντιπροεδρία της κυβέρνησής του;
Είναι δείγμα διαφορετικής κουλτούρας συνεννόησης τα ψέματα και η λάσπη για τον ΣΥΡΙΖΑ όλη αυτή τη περίοδο σε σχέση με τη βία.

Ας μη μιλάει λοιπόν ο κος Παπανδρέου για κουλτούρα συνεννόησης, γιατί στις μέρες του είδαμε τη πιο δεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης και όχι μόνο σε ότι έχει να κάνει με τα θέματα της οικονομίας.
Ενάμισι χρόνο τώρα κυβερνά με εργαλείο το φόβο και σύμμαχο τον κ. Καρατζαφέρη και την ακροδεξιά.
Και τώρα προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία ανασύρει και το τελευταίο του χαρτί, που είναι ο εκβιασμός και η κινδυνολογία για το ευρώ και για την πέμπτη δόση.

Και εδώ τα πράγματα γίνονται σοβαρά και επικίνδυνα.
Οι άνθρωποι δεν διστάζουν να παίζουν με τη φωτιά, να παίζουν πολιτικά παιχνίδια με τις αποταμιεύσεις του λαού, να παίζουν με το βιός των απλών ανθρώπων.
Ποια άλλη κυβέρνηση στον κόσμο προαναγγέλλει τη χρεωκοπία της χώρας της με τρόπο που προκαλεί την απόσυρση των λαϊκών αποταμιεύσεων.
 Ποια άλλη κυβέρνηση στο κόσμο επί ενάμισι χρόνο διατυμπανίζει την πιθανότητα χρεοκοπίας με τρόπο που τείνει να αποτελεί τη βασική αιτία για να φτάσει η χώρα ως εκεί.
Ποια άλλη κυβέρνηση στον κόσμο, αφήνει ανοιχτά και αδιάψευστα σενάρια εξόδου από το ευρώ και ταυτόχρονα συγκαλεί με δραματικούς τόνους έκτακτη σύγκλιση των αρχηγών.
Στην οποία σύσκεψη έρχεται ο υπουργός των Οικονομικών και μας λέει επισήμως ότι δεν θα εκταμιευτεί η 5η δόση και θα γίνει στάση πληρωμών και λίγες ώρες αργότερα διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.

Ε, επιτέλους αυτές οι γελοιότητες πρέπει να σταματήσουν.
Δεν με αφορά αν βρίσκονται σε πολιτικό αδιέξοδο, δεν με αφορά αν γίνονται μπλοφαδόροι της πλάκας στην αγωνία τους να αποκτήσουν συνενόχους στο φόνο. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι έχουν γίνει εξαιρετικά επικίνδυνοι και η χώρα πλέον απειλείται ανοιχτά με ενδεχόμενο Αργεντινοποίησης.
Και τη ίδια ώρα ο πρωθυπουργός πελαγοδρομεί ανάμεσα σε εκβιασμούς, δραματοποιήσεις, πατριωτικές κορώνες, αλλά και τρομακτικές αντιφάσεις που δείχνουν έλλειψη σχεδίου και στρατηγικής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ξεκίνησε χθες την τοποθέτησή του λέγοντας ότι το πρόγραμμα πάει καλά, ότι θα αναλάβει και μόνος του την ευθύνη υλοποίησης του και ότι εκλογές θα κάνει το 2013.
Και εγώ τον ρώτησα: τότε, γιατί μας έφερες εδώ εκτάκτως; Αφού δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί δεν πας να πείσεις τους βουλευτές σου και να φέρεις τα μέτρα στη Βουλή;

Είναι λοιπόν προφανές ότι η μόνη στρατηγική της κυβέρνησης είναι ο εκβιασμός της συναίνεσης στο σχέδιο κατεδάφισης της κοινωνίας.
Και αυτό είναι εγκληματικό γιατί έστω και τούτη την ώρα υπάρχουν ακόμα ισχυρές διαπραγματευτικές δυνατότητες για τη χώρα.
 Η κυβέρνηση όμως, αντί να διαπραγματεύεται απέναντι στους δανειστές, αντιγράφει τα επιχειρήματά τους και εμφανίζεται ως να εκπροσωπεί αυτούς και τα συμφέροντά τους, απέναντι στον ελληνικό λαό.
Αντί να διεκδικεί επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, κινδυνολογεί μαζί τους ότι αν «δεν συναινέσουμε θα οδηγηθεί η χώρα σε χρεωκοπία».

Βρέθηκαν βέβαια και οι πρόθυμοι λαγοί να προωθήσουν το εκβιαστικό αυτό δίλημμα. Ο κ. Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ και η κα Δαμανάκη της Κομισιόν.
Είναι προφανές ότι δεν μιλάνε εκ μέρους του εαυτού τους.
Εντάσσονται στο επικίνδυνο παιχνίδι που εξυπηρετεί την κυβέρνηση.
Και αναπαράγουν τον εκβιασμό προς το λαό: Δεχτείτε τα σκληρά μέτρα.
Ναι, θα πεινάσετε, θα υποφέρετε, θα χάσετε τις δουλειές και την αξιοπρέπειά σας, αλλά η άλλη εναλλακτική είναι η συντέλεια του κόσμου, η στάση πληρωμών και η αποπομπή της χώρας από το ευρώ.

Τα επιχειρήματά τους όμως έχουν μια λογική αντίφαση που εμείς πρέπει να αναδείξουμε στο λαό για να τον βοηθήσουμε να νικήσει το φόβο.
Τι μας λένε ότι ενώ η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ΔΝΤ, οι μεγάλες τράπεζες,  το ίδιο το Ευρώ δεν αντέχουν την επαναδιαπραγμάτευση και τη διαγραφή χρέους της τάξης του 20%, 30%, άντε 40%, είναι αποφασισμένες να μη δώσουν τη δόση των 12 δις και άρα προτιμούν το ασύντακτο κούρεμα του 100%.
Αυτή την αντίφαση πρέπει να την αναδείξουμε για να κατανοήσει ο λαός το μέγεθος του εκβιασμού και κυρίως ότι τη πιθανότητα χρεοκοπίας δεν τη προκαλεί η αντίδρασή του στα νέα μέτρα και στο ξεπούλημα της περιουσίας, αλλά η ίδια η κυβέρνηση με τις επιλογές και τους τακτικισμούς της.

 Οι όροι της αναδιαπραγμάτευσης

Σήμερα η κατάσταση είναι η εξής. Το χρέος είναι μη βιώσιμο.
Το ερώτημα είναι με ποιους όρους θα γίνει. Αν θα γίνει με τους όρους των δανειστών, δηλαδή με ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας και με την καταδίκη της σε μια ύφεση χωρίς τέλος. ¨Η αν θα γίνει με τους δικούς μας όρους, ακόμα καλύτερα με τους όρους όλων των χωρών που βρίσκονται σε ανάλογη κατάσταση. ¨Έτσι ώστε να εξοικονομηθούν οι πόροι που απαιτούνται για την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και την προώθηση ενός νέου αναπτυξιακού σχεδίου.
Η επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή μεγάλου μέρους του είναι αυτή τη στιγμή μονόδρομος.
Και βασικός παράγοντας για κάτι τέτοιο είναι η πίεση από τα κάτω, από την πλευρά της κοινωνίας.

Προφανώς η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να διαπραγματευτεί ούτε στο ελάχιστο προς το συμφέρον της χώρας.
Είναι σα να νομίζει ότι η χώρα κατοικείται αποκλειστικά από τραπεζίτες.
Το ίδιο ακριβώς θεωρεί και η Νέα Δημοκρατία.
Το παραδοσιακό πολιτικό σκηνικό, έχει χρεοκοπήσει πριν από οποιονδήποτε άλλον.

Το αίτημα για εκλογές

Στη δημοκρατία, διέξοδο δίνει μόνο ο λαός. Και ο λαός δε μπορεί να χειραγωγείται με το φόβο και τους εκβιασμούς.
Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση έδωσαν μέρος της εθνικής κυριαρχίας,  ε, δεν θα δώσουν και τη λαϊκή κυριαρχία.
Είναι αναγκαίο να γίνουν άμεσα εκλογές.
Να ανοίξει η συζήτηση για τις εναλλακτικές προτάσεις απέναντι στη σημερινή κατάσταση.
ΚΑΙ να αποφασίσει δημοκρατικά ο ελληνικός λαός.
ΝΑ αποφασίσει αν θέλει μια κυβέρνηση υποταγμένη στους καταναγκασμούς μιας ατελείωτης σειράς Μνημονίων. ΄Η αν θέλει τον εναλλακτικό δρόμο: την απαλλαγή από το Μνημόνιο, την επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους και την ανάπτυξη μέσα από την αναδιανομή του πλούτου, την στήριξη των χαμηλότερων εισοδημάτων και την προώθηση της σταθερής και μόνιμης απασχόλησης.

Γύρω από ένα τέτοιο εναλλακτικό σχέδιο, θεωρούμε ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένας νέος συνασπισμός εξουσίας.
Που θα περιλαμβάνει ολόκληρη την Αριστερά, πέρα από διαφωνίες σε επιμέρους ζητήματα.
Που θα συσπειρώνει δυνάμεις από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, και δυνάμεις από τον χώρο της ριζοσπαστικής οικολογίας.
Και το σημαντικότερο που θα έχει στέρεες κοινωνικές αναφορές και την δυναμική αποφασιστική στήριξη των εργαζομένων και της νεολαίας.
Αυτός είναι ο δρόμος που θα μας βγάλει από την κρίση.

Δημοψήφισμα

Πριν από αυτό όμως και εξ ίσου σημαντικό είναι να τεθεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και η πολιτική του Μνημονίου σε δημοψήφισμα.
Δεν αναφερόμαστε προφανώς στα ψευτοδιλήμματα που έθεσαν ο κ. Δασκαλόπουλος, η κα Δαμανάκη και εμμέσως το πρωθυπουργικό περιβάλλον, δημοψηφίσματα με το εκβιαστικό ερώτημα διαρκές μνημόνιο ή επιστροφή στη δραχμή.
Αυτό το δίλημμα έχει νόημα μόνο στα κεφάλια όσων θα ήθελαν τον ελληνικό λαό έντρομο, καθηλωμένο και χειραγωγημένο.
Το ερώτημα είναι ένα: Το Μνημόνιο και οι διαρκείς ανανεώσεις του με τη μια ή την άλλη μορφή.
Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση και η τρόικα έχουν το δικαίωμα να δεσμεύσουν τον τόπο σε μια διαρκή και συνεχώς βαθύτερη ύφεση με προοπτική τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση.
Η  αν ο ελληνικός λαός, και γενικότερα οι λαοί της Ευρώπης, έχουν το δικαίωμα να ακολουθήσουν άλλον δρόμο.
Το δημοψήφισμα χρειάζεται γιατί η κυβέρνηση αυτή δεν έχει καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση να προχωρήσει σε συμφωνίες και μέτρα, με ορίζοντα δεκαετίες.
Δεν έχει εξουσιοδότηση από κανέναν να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό και να πουλήσει φτηνά την δημόσια περιουσία.
Δεν έχει δικαίωμα να καταστρέψει ολοκληρωτικά το μέλλον για τις επόμενες γενιές.

Υπάρχει άλλος δρόμος.
Κάνουν ότι δεν τον βλέπουν, για να επικαλούνται το επιχείρημα του μονόδρομου.
Κάνουν ότι δεν τον βλέπουν γιατί έτσι αποκρύπτουν την απόλυτη και ολόθερμη ταύτιση τους με τους κερδοσκόπους, τις αγορές, τους τραπεζίτες και το κεφάλαιο, όλους αυτούς που μπροστά στην κρίση, για να σώσουν τα ευρώ τους είναι αποφασισμένοι να ξηλώσουν την Ευρώπη συθέμελα.

Η απάντηση λοιπόν είναι: δημοκρατία τώρα.
Το σχέδιο και η πορεία που προτείνεται να  τεθεί στην κρίση του ελληνικού λαού.

Οι πλατείες και οι κοινωνικοί αγώνες

Συντρόφισσες και Σύντροφοι.
Ζούμε σε εποχές ραγδαίων εξελίξεων.
Το κίνημα των πλατειών, που ξεκίνησε από την Τυνησία και την Αίγυπτο και μεταφέρθηκε στην Ισπανία, έχει ήδη εκδηλωθεί στην χώρα μας.
Δεκάδες χιλιάδες πολιτών βρίσκονται στις πλατείες, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τις άλλες ελληνικές πόλεις, υψώνοντας μια τεράστια κραυγή διαμαρτυρίας απέναντι στο Μνημόνιο, τα κυβερνητικά μέτρα, την έλλειψη ελπίδας για το μέλλον.
Το κίνημα αυτό υπερβαίνει τους παραδοσιακούς τρόπους διαμαρτυρίας όπως τους ξέραμε μέχρι σήμερα.
Δεν εντάσσεται σε πανό κομμάτων, οργανώσεων ή συνδικάτων.
Και επίσης έχει παλλαϊκά χαρακτηριστικά. Και απλώνει χέρι αλληλεγγύης και όχι ανταγωνισμού στους Ισπανούς και στους άλλους λαούς της Ευρώπης.
Με τέτοια χαρακτηριστικά, είναι λογικό και επόμενο να έχει και τα θετικά τους στοιχεία και τις αντιφάσεις του.
Αλλά η ουσία είναι μία. Είναι ένα κίνημα ελπιδοφόρο, μια εκδήλωση της λαϊκής αγανάκτησης, που μπορεί να καταστήσει την κοινωνία και τον κόσμο, παράγοντα στις προσεχείς εξελίξεις.
Η δυναμική της μαζικής κοινωνικής αντίστασης κάνει αισθητή την παρουσία της και αυτό είναι σημαντικό.
Προφανώς δεν μπορούμε με ελιτίστικο και σεχταριστικό τρόπο να γυρίζουμε την πλάτη σε όλο αυτό τον κόσμο.
Η λογική αυτή, που θεωρεί λανθασμένο και ύποπτο οτιδήποτε δεν ελέγχει είναι πέρα για πέρα λάθος.
Δεν είναι η δική μας λογική.
Και προφανώς δεν είναι δυνατόν ,αλλά ούτε και μέσα στη δική μας αντίληψη για τα μαζικά κινήματα η σκέψη να επιχειρήσουμε να καπελώσουμε όλον αυτό τον κόσμο, να τον βάλουμε με το ζόρι στο δικό μας πλαίσιο.
Εμείς πρέπει να είμαστε μέσα σε αυτούς τους αγώνες.
Να τους στηρίξουμε και να τους ενισχύσουμε.
ΝΑ πούμε την δική μας άποψη και να ακούσουμε απόψεις άλλων.
ΝΑ συμβάλλουμε στις μαζικές διαδικασίες που έχουν δρομολογηθεί.
ΝΑ είμαστε κομμάτι αυτού του πολύμορφου κοινωνικού κινήματος, με τη δική μας συμβολή, αλλά με σεβασμό στους κανόνες και στην πολυμορφία του.
Και να επιδιώξουμε την επαφή με τις μάζες, με τις ιδέες μας, τις προτάσεις μας και το αγωνιστικό μας παράδειγμα.
Αλλά πάντοτε με σεβασμό στους κανόνες και τις αρχές του κινήματος αυτού. Όχι με πρακτικές εισοδισμού και καπελώματος.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα κινήματα αυτά, που έπιασαν τον κοινωνικό παλμό, τη δύναμη του αυθόρμητου και την ανάγκη ολόκληρης της κοινωνίας να κάνει κάτι απέναντι στην ανασφάλεια, την αγωνία και το φόβο, είναι σήμερα η ελπίδα για πάρα πολύ κόσμο.
Πρέπει να προχωρήσουν.
Πρέπει να αναγκάσουν την κυβέρνηση και την πολιτική και οικονομική εξουσία να απαντήσουν και να απολογηθούν.
 Πρέπει να κερδίσουν νίκες και να προχωρήσουν.
Και εμείς πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε γι αυτό.

Παράλληλα υπάρχουν και άλλα μέτωπα.
Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ έχουν ξεκινήσει έναν εμβληματικό αγώνα για να αποτρέψουν το ξεπούλημα της επιχείρησης.
Ο αγώνας αυτός θα πάρει διαστάσεις στο άμεσο μέλλον. Και θα επεκταθεί και στις άλλες δημόσιες επιχειρήσεις, κομμάτι του κοινωνικού κράτους που θυσιάζεται σήμερα και μάλιστα σε πολύ χαμηλό αντίτιμο, για να ηρεμήσουν οι δανειστές μας.
Ο αγώνας αυτός πρέπει να γιγαντωθεί, να γίνει συντονισμένα, να κερδίσει την υποστήριξη και τη συμπαράσταση της ελληνικής κοινωνίας.
Και ακόμα υπάρχουν και άλλα μέτωπα στα οποία θα δοθεί η μάχη.
Είναι ο χώρος της εργασιακής επισφάλειας, όπου η κατάργηση κάθε προστασίας για την εργασία, δημιουργεί πια ασφυκτικές καταστάσεις.
Είναι ο χώρος της υγείας και της παιδείας, που καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Και είναι βεβαίως το πεδίο της κοινωνικής αλληλεγγύης, όπου οφείλουμε να είμαστε παρόντες.
Μέσα από τοπικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς, μέσα από εναλλακτικούς τρόπους κοινωνικής οργάνωσης, που βοηθούν, ιδιαίτερα τους πιο αδύναμου, να αντιμετωπίσουν τις τρομακτικές επιπτώσεις της κρίσης.

Υπάρχει λοιπόν τεράστιο πεδίο για πολιτική και κοινωνική δράση.
Και το πιο καλό, είναι ότι υπάρχει τώρα πια διάθεση και αισιοδοξία.
Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Αλλά θα αλλάξουν μόνο με δράση, πρωτοβουλία  και αποφασιστικότητα.
Αυτό είναι το μήνυμα των καιρών που έρχονται.

Επανεκκίνηση ΣΥΡΙΖΑ

Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Μέσα στις συνθήκες αυτές, καλούμαστε να υλοποιήσουμε την επανεκκίνηση και την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ευθύνη πέφτει σε όλες τις δυνάμεις που τον συναποτελούν.
ΟΙ προϋποθέσεις για δυναμική δράση και άνοιγμα στην κοινωνία υπάρχουν.
Το ζήτημα είναι να υπερβούμε οριστικά τις αδυναμίες και τα εκφυλιστικά φαινόμενα.
Όπως αναφέρεται και στο κοινά συμφωνημένο πλαίσιο,
Εγγύηση για να μην επαναληφθούν παρόμοια λάθη, είναι  η  ειλικρινής επιβεβαίωση της συμφωνίας μας  ότι πορευόμαστε   όλοι μαζί , η κοινωνική μας γείωση ,η συνεχής εξωστρεφής δράση μας , η ενεργοποίηση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ και η συμμετοχή του στις πολιτικές διαδικασίες που αφορούν στην κεντρική πολιτική μας παρουσία.
Ας έχουμε επίσης στο μυαλό μας ότι ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μόνο η Βαλτετσίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται σε πάρα πολύ κόσμο της αριστεράς, οργανωμένους και ανένταχτους. Ανθρώπους που ενδεχομένως το προηγούμενο διάστημα  πληγώθηκαν και  απογοητεύτηκαν.
Πρώτο μέλημα όλων μας πρέπει να είναι η επανενεργοποίηση του κόσμου αυτού.
ΝΑ τους δώσουμε τη δυνατότητα να επανεμπλακεί σε γόνιμες διαδικασίες και σε πλούσια κοινωνική δράση.
Η υπέρβαση του εαυτού μας και των αρνητικών χαρακτηριστικών που παρουσίασε η ριζοσπαστική αριστερά είναι το μεγάλο μας στοίχημα.
Και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα αν θέλουμε να αντιστοιχηθεί η αριστερά στις απαιτήσεις των καιρών, να συσπειρώσει γύρω της ευρύτερες μάζες και  να παίξει ρόλο στις κοινωνικές εξελίξεις.

Οικονομική εξόρμηση

Τέλος αλλά όχι έσχατο. Τα οικονομικά του κόμματος.
Η οικονομική εξόρμηση που σχεδιάζουμε πρέπει να γίνει υπόθεση όλων.
Το κόμμα έχει αυξημένες ανάγκες λόγω των συνθηκών.
Αυτό είναι αυτονόητο.
Και αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι ένα κόμμα οικονομικά ανεξάρτητο.
Που θα στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις και στους δικούς του ανθρώπους.
Πρέπει να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για την επιτυχία της εξόρμησης αυτής.
Η εφημερίδα και ο σταθμός, που μας φέρνουν σε επαφή με πάρα πολλούς ανθρώπους, αλλά και η ανάγκη για δράση και παρουσία των οργανώσεων, εξαρτώνται άμεσα από τη συμμετοχή του καθενός μας στην προσπάθεια αυτή.
Δεν είναι απλά μια οικονομική εξόρμηση.
ΤΑ χαρακτηριστικά της καμπάνιας αυτής είναι πολιτικά.
Ακόμα και μια συμβολική συμμετοχή από κάποιους ανθρώπους, κάνει πιο στενή την σχέση τους με την οργανωμένη αριστερά και με το κόμμα.
Δική μας υποχρέωση είναι να πείσουμε και να δεσμευτούμε ότι ούτε ένα ευρώ από την εξόρμηση αυτή δεν θα πάει χαμένο.
Κάθε κουπόνι που κόβουμε, κάνει ακόμα πιο δυνατό τον αγώνα ενάντια στο Μνημόνιο και τα κυβερνητικά μέτρα, κάνει ακόμα πιο δυνατή την αριστερά, στην προσπάθεια να αλλάξουμε την τροπή των πραγμάτων.

28/5/2011

ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ κ. ΥΠΟΥΡΓΟ • ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ & ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΑΘΗΝΑ 25-5-2011 Θέμα: Οι συγχωνεύσεις των εκπαιδευτικών μονάδων στο Νομό Πρέβεζας

 Η κυβέρνηση με τη συμμαχία των προθύμων, προωθεί την ακόμη πιο ταξική λειτουργία των σχολείων, την κατηγοριοποίησή τους, βάζοντας στην κορυφή τα «πρότυπα», για τους «αρίστους» και κάτω-κάτω τη μεγάλη μάζα των υποχρηματοδοτούμενων, ανοίγοντας απροκάλυπτα το χώρο στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα.

Το ίδιο σχέδιο προωθείται και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με την κατάργηση της διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας κλπ, όπου οι φοιτητές μετά την αποφοίτηση τους δεν θα έχουν ουσιαστικά ενιαίο πτυχίο αλλά πιστωτικές μονάδες γνώσης για να είναι έτσι εύκολα χειραγωγήσιμοι στην αγορά εργασίας.

Στόχος της κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα της παιδείας είναι πολυπληθή σχολεία, με Δ/ντές μάνατζερ, που δεν θα παρέχουν ολοκληρωμένη γνώση στους μαθητές, αλλά δεξιότητες.

Η  κυβέρνηση αρχίζει από τις συγχωνεύσεις για να εφαρμόσει την πολιτική της που δεν είναι άλλη από το ξήλωμα των κοινωνικών δικαιωμάτων της δωρεάν Παιδείας, όπως αντίστοιχα δρομολογείται η ίδια διαδικασία στην Υγεία, στην κοινωνική ασφάλιση  κλπ, με απώτερο στόχο την ιδιωτικοποίησή τους, σύμφωνα και με το πνεύμα του Μνημονίου.

Οι συγχωνεύσεις στο Νομό Πρέβεζας ανέρχονται στο 37% των υπαρχόντων σχολείων, κάτι που τοποθετεί το Νομό αρνητικό πρωταθλητή στην Ήπειρο και ίσως 2ο ή 3ο Πανελλαδικά.

Στους  Δήμους του πρώην Νομού Πρέβεζας οι συγχωνεύσεις άγγιξαν 9 από τα 24 σχολεία ΔΕ, ενάντια στην – ομόφωνα εκπεφρασμένη - γνώμη κι άποψη 15-μελών συμβουλίων μαθητών, Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, Συλλόγων Διδασκόντων, Γενικών Συνελεύσεων της ΕΛΜΕ Πρέβεζας, Δημοτικών Συμβουλίων και άλλων Τοπικών Φορέων.

Η ΕΛΜΕ κατηγορεί α) την Πρ/μένη β΄θμιας Εκπαίδευσης για υπερβάλλοντα ζήλο και μεθόδευση αναφορικά με τους αριθμούς των μαθητών και β) το Υπουργείο για εμπαιγμό, καθώς ενώ είχαν προφορική δέσμευση, ότι δε θα προχωρήσει συγχώνευση 2ου & 3ου Γυμνασίου Πρέβεζας και 1ου και 2ου Φιλιππιάδας, τελικά τους κορόιδεψαν.

Ερωτάται η κ. Υπουργός

1.      Ποιες συγχωνεύσεις-καταργήσεις έχουν  προγραμματισθεί από  το Υπουργείο Παιδείας για το νομό Πρέβεζας;

2.      Με ποια κριτήρια  και μελέτες θα προβεί το Υπουργείο σ’ αυτές  τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις;

3.      Θα σεβαστείτε την ομόφωνα εκφρασμένη θέση  της τοπικής κοινωνίας και της εκπαιδευτικής κοινότητας των σχολείων αυτών που αντιτίθενται στις σχεδιαζόμενες συγχωνεύσεις και καταργήσεις;

4.   Θα  υπάρξει  ουσιαστικός   διάλογος για τις  ανάγκες της Παιδείας λαμβάνοντας υπόψη  τα παιδαγωγικά κριτήρια και τις απόψεις των τοπικών φορέων;

ΟΙ ΕΡΩΤΩΝΤΕΣ  ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΓΚΑΦΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝ

Σε ιστορική γκάφα έχει οδηγηθεί το Υπουργείο Παιδείας με την καθιέρωση -την τελευταία στιγμή του σχολικού έτους- της δυνατότητας απόκτησης απολυτηρίου Λυκείου μέσω ενδοσχολικών εξετάσεων και με τη ρητή διαβεβαίωσή του προς τους γονείς και τους μαθητές, ότι αυτό θα είναι απολύτως ισότιμο με εκείνο, που αποκτάται διά της συμμετοχής των τελειοφοίτων της Γ΄ Λυκείου στις Πανελλαδικές εξετάσεις.
Τα γεγονότα όμως ,όχι μόνο τους διέψευσαν οικτρά, αλλά απέδειξαν ταυτόχρονα και την προχειρότητα, την ανευθυνότητα και την ανυποληψία της κυβέρνησης και του στελεχικού  δυναμικού του υπουργείου.
Στο  ρεπορτάζ της εφημερίδας το «Βήμα» στις 22-05-2011  η υπεύθυνη του Τμήματος Εκπαιδευτικών Πληροφοριών του Βρετανικού Συμβουλίου, οι υπεύθυνοι της γερμανικής πρεσβείας, η υπεύθυνη του γραφείου για τις σπουδές στη Γαλλία του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών, ο εκπαιδευτικός σύμβουλος της ισπανικής πρεσβείας αλλά και η υπεύθυνη του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου δηλώνουν κατηγορηματικά, ότι χωρίς συμμετοχή στις πανελλαδικές εξετάσεις και επομένως χωρίς απόκτηση της βεβαίωσης πρόσβασης είναι αδύνατη η εγγραφή Ελλήνων φοιτητών στα πανεπιστημιακά ιδρύματα των χωρών τους.
Το τμήμα Παιδείας του ΣΥΝ, με σχετική του ανακοίνωση στις 26/04/2011 διαβλέποντας τις ολέθριες συνέπειες αυτής της απόφασης του ΥΠΔΒΜΘ στο σύνολό της, ζητούσε επί λέξει: “Η συγκεκριμένη εξέλιξη βαρύνει αποκλειστικά το Υπουργείο Παιδείας. Για την υπέρβαση αυτού του αδιεξόδου, το Τμήμα Παιδείας του Συνασπισμού ζητεί την απόσυρση της αιφνιδιαστικής, πρόχειρης και αποκομμένης  από τη σχολική πραγματικότητα απόφασης του ΥΠΔΒΜΘ για την καθιέρωση δύο τύπων απολυτηρίων Λυκείου”.
Εκφράζουμε την αγανάκτησή μας προς το Υπουργείο της αναλγησίας και της έπαρσης και  την πλήρη συμπαράστασή μας στους εγκλωβισμένους γονείς και μαθητές, που πίστεψαν την κ. Διαμαντοπούλου δήλωσαν συμμετοχή σε ενδοσχολικές εξετάσεις για την απόκτηση απολυτηρίου, με την προοπτική της συνέχισης των σπουδών τους στο εξωτερικό και αυτή την στιγμή βρίσκονται μπροστά σε ένα εφιαλτικό αδιέξοδο.
Οι παράπλευρες απώλειες του πολέμου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, δυστυχώς συνεχίζονται. Το αίτημα της ανατροπής της κυβέρνησης και της πολιτικής της γίνεται κάθε μέρα που περνάει και πιο επιτακτικό.
Τμήμα Παιδείας

ΕΡΩΤΗΣΗ 20.05.2011 Προς την κα Υπουργό: Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής

Θέμα: Δεξαμενή αποθήκευσης χημικών στο Σουσσάκι Κορινθίας

Από τις 18 Οκτωβρίου 2010 το Υπουργείο Περιβάλλοντος ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους για τη δημιουργία αποθηκών χημικών της εταιρείας «Sussaki Logistics Α.Ε.», που βρίσκεται εγκατεστημένη στη θέση «Σουσσάκι» του Δήμου Αγ. Θεοδώρων Νομού Κορινθίας, παρά την αρνητική γνωμοδότηση  του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αγίων Θεοδώρων και του Νομαρχιακού Συμβουλίου του Νομού Κορινθίας.

Σύμφωνα με καταγγελίες φορέων και οργανώσεων η περιβαλλοντική μελέτη της εταιρίας έχει αποκρύψει το γεγονός ότι στην περιοχή όπου προτίθεται να εγκατασταθεί η μονάδα, υπάρχει διέλευση αγωγού φυσικού αερίου άρα ο κίνδυνος της αλληλουχίας (φαινόμενο Domino) είναι υπαρκτός. Για τον κίνδυνο αυτό στη μελέτη δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη. Η μελέτη επίσης αναφέρει ότι το διυλιστήριο βρίσκεται σε απόσταση πάνω από 1000 μέτρα από την περιοχή που προτίθεται η εταιρία να κατασκευάσει την μονάδα κάτι που είναι αναληθές, όπως και ότι οι εγκαταστάσεις θα βρίσκονται σε απόσταση 130 μέτρων από τον αιγιαλό, ενώ θα είναι πολύ κοντύτερα και σε κάθε περίπτωση λιγότερο από 100 μέτρα.

Το θέμα αυτό απασχόλησε και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά από ερώτηση του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή και στην οποία ο αρμόδιος Επίτροπος Περιβάλλοντος κ. Ποντόλσκι απάντησε  μεταξύ άλλων οτι:

«Μονάδα αποθήκευσης και διακίνησης χημικών προϊόντων είναι δυνατόν να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας Seveso II ανάλογα με τις χημικές ουσίες και τις σχετικές ποσότητες που υπάρχουν σε αυτήν».  «Στο άρθρο 8 προβλέπεται ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι ανησυχίες για την επικινδυνότητα πολλαπλασιαστικών αποτελεσμάτων από οποιαδήποτε γειτονική μονάδα, όπως στην προκειμένη περίπτωση τα διυλιστήρια ή οι αγωγοί».  Συνεχίζοντας στην απάντηση του ο Επίτροπος αναφέρει ότι «στο άρθρο 13 παράγραφος 5 προβλέπεται ότι πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα στο κοινό να εκφέρει γνώμη σχετικά με το σχεδιασμό νέων μονάδων ανώτερης βαθμίδας σύμφωνα με την οδηγία 85/337/ΕΚ, γνωστή επίσης ως «οδηγία για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων» (ΕΠΕ)» και καταλήγει τονίζοντας ότι: «Η ακρίβεια των πληροφοριών της περιβαλλοντικής μελέτης είναι δυνατόν να προσβληθεί σε οποιοδήποτε στιγμή των διαβουλεύσεων, προτού ληφθεί τελική απόφαση», μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) ή ενδιαφερόμενοι έχουν τη δυνατότητα ― όπως στην προκειμένη περίπτωση ― να προσβάλουν συνολικά την εκτίμηση λόγω των στοιχείων στα οποία βασίστηκε, εάν τα στοιχεία αυτά δεν αποτυπώνουν την πραγματική κατάσταση ή προφανώς δεν συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις των διατάξεων της οδηγίας ΕΠΕ».

Με δεδομένο και ότι η περιοχή είναι ήδη βεβαρυμμένη βιομηχανικά αφού λειτουργούν μονάδες παραγωγής άλατος, καλωδίων, εγκαταστάσεις αποθήκευσης θείου και αδρανών λιπασμάτων καθώς και διυλιστήρια, οι πολίτες διαμαρτύρονται για την κατασκευή των επικίνδυνων αποθηκών επιπλέον, επειδή:

α) Θα αποθηκεύονται μόνιμα 6.000 τόνοι επικίνδυνων χημικών δίπλα στα διυλιστήρια και πάνω στο ηφαίστειο του Σουσσακίου.

β) Θα ξεφορτώνονται ετησίως στη θάλασσα τόνοι χημικών που θα μεταφέρονται οδικώς με φορτηγά βυτιοφόρα.

γ) Υποβαθμίζεται η περιοχή ακόμη περισσότερο, δεδομένης και της προαναφερόμενης μεγάλης βιομηχανικής επιβάρυνσης και κυριότερο

δ) Εγκυμονούνται μεγάλοι κίνδυνοι για το περιβάλλον και συνολικά για τη ζωή των πολιτών.

Ερωτάται η Υπουργός:

1)           Θα ζητήσει την άμεση διακοπή των εργασιών κατασκευής των δεξαμενών των χημικών και την επανεξέταση της περιβαλλοντικής μελέτης, λόγω των ελλιπών και ανακριβών στοιχείων πάνω στα οποία στηρίχθηκε και τα οποία δεν αποτυπώνουν την πραγματική κατάσταση;

Οι ερωτώντες  βουλευτές

Ηρώ Διώτη

                                                          Βασίλης Μουλόπουλος