- Βεβαίως, την ίδια στιγμή που ο κ. Κεδίκογλου έκανε τη συγκεκριμένη δήλωση, άκουγα στελέχη της Ν.Δ. να μας κατηγορούν ότι θέλουμε να υπερφορολογήσουμε τον κόσμο γιατί είμαστε φορομπήχτες τώρα πως είναι δυνατόν να συμβιβάζονται και τα δύο, νομίζω ότι μόνο η πολιτική σκέψη της Ν.Δ. μπορεί να το κάνει.
- Δεν εξαγγείλαμε κανένα πρόγραμμα παροχών. Προσπαθήσαμε, με αίσθημα ευθύνης, να διατυπώσουμε συγκεκριμένες προτάσεις ρεαλιστικές εκ μέρους μιας πολιτικής δύναμης που οι περισσότεροι έχουν την αίσθηση θα κληθεί πολύ σύντομα να αναλάβει τις ευθύνες της χώρας.
- Ποτέ άλλοτε τρεις μήνες μετά τις εκλογές δεν είχαμε μια τόσο πολιτικά αναξιόπιστη κυβέρνηση, κοινωνικά απομονωμένη και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.
- Όλοι έχουν αντιληφθεί, ακόμα και οι πλέον καλοπροαίρετοι απέναντι στα τρία κόμματα που είναι σήμερα στην κυβέρνηση, ότι τους ξεγέλασαν.
- Βλέπουμε πρώτα τα θέμα της μη...εφαρμογής των νέων μέτρων, τα οποία ξεκινάνε από τα 11,5 δις αλλά θα φτάσουν τα 17 και 18, μια τέτοια γκάμα μέτρων έχει παρουσιαστεί προς την τρόικα. Αυτό είναι που επιζητά σήμερα η ελληνική κοινωνία, αυτό, βεβαίως, μπορεί να οδηγήσει και σε εκλογές. Αλλά αυτή είναι η σειρά των πραγμάτων όχι η αντίστροφη.
- Η επιμήκυνση είναι το περιτύλιγμα αυτής της πιο σκληρής και πιο αντικοινωνικής πολιτικής με ακόμα μεγαλύτερα αρνητικά αποτελέσματα για την οικονομία και την κοινωνία. Το θέμα δεν είναι να επιμηκύνουμε τον επιθανάτιο ρόγχο της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Γιατί εκεί μας οδηγεί αυτή η πολιτική. Το θέμα είναι να τον αποφύγουμε, να ανακάμψει η ελληνική οικονομία.
- Τι να την κάνουμε την επιμήκυνση, όταν τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής θα οδηγήσουν σε περισσότερα λουκέτα, περισσότερους ανέργους, περισσότερες χαμένες θέσεις εργασίας, περισσότερη φτώχια;
- Έχουμε, λοιπόν, μια παθογένεια που λέγεται παραπαιδεία στην Ελλάδα. Αυτό, αντί να μικραίνει τα τελευταία χρόνια, διογκώνεται παρ’ όλες τις μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει. ************************************************************
Κατ’ αρχήν, καλημέρα και στους δύο.
Είναι η γνωστή κριτική που ακούγεται. Εγώ την άκουσα από τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο, την είπε βέβαια με πιο ωμό τρόπο, αποκάλεσε Μαυρογιαλούρο τον κ. Τσίπρα. Βεβαίως, την ίδια στιγμή που ο κ. Κεδίκογλου έκανε τη συγκεκριμένη δήλωση, άκουγα στελέχη της Ν.Δ. να μας κατηγορούν ότι θέλουμε να υπερφορολογήσουμε τον κόσμο γιατί είμαστε φορομπήχτες τώρα πως είναι δυνατόν να συμβιβάζονται και τα δύο, νομίζω ότι μόνο η πολιτική σκέψη της Ν.Δ. μπορεί να το κάνει.
Κοιτάξτε να δείτε, εμείς, δεν εξαγγείλαμε κανένα πρόγραμμα παροχών. Εκείνο το οποίο προσπαθήσαμε, με αίσθημα ευθύνης, είναι να διατυπώσουμε συγκεκριμένες προτάσεις ρεαλιστικές εκ μέρους μιας πολιτικής δύναμης που οι περισσότεροι έχουν την αίσθηση θα κληθεί πολύ σύντομα να αναλάβει τις ευθύνες της χώρας, συγκεκριμένες προτάσεις εξόδου από την κρίση και παραγωγικής ανασυγκρότησης της κοινωνίας και της οικονομίας. Δεν ήταν υποσχέσεις, δεν ήταν μαγικές λύσεις, ήταν ένας βασανιστικός, δύσκολος αλλά υπεύθυνος δρόμος εξόδου από την κρίση.
-Το ερώτημα είναι πάντως ότι υπήρχαν σε αυτό το τριήμερο πράγματα, τα οποία….για παράδειγμα, μείωση της ανεργίας με γρήγορους ρυθμούς. Αυτό πως θα γίνει; Δεν υπάρχει ένα μαγικό κλειδί που το κάνει, είναι και κάποια άλλα πράγματα.
Θα είχατε κι εσείς, φαντάζομαι, τη δυνατότητα – γιατί ήταν και αρκετά εκτενής η παρέμβαση το Σάββατο το απόγευμα, η ομιλά στο Βελλίδειο – να παρακολουθήσετε και να ακούσετε αναλυτικά μια σειρά προτάσεις για συγκεκριμένες ενέργειες, επενδύσεις, κυρίως από το δημόσιο τομέα σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να έχουμε μια αναστροφή της καθοδικής πορείας της οικονομίας που θα βάλουν μπρος μια διαδικασία δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Υπάρχει ένα θέμα. Η ανάπτυξη, ιδιαίτερα μάλιστα όταν επιχειρείται από δυνάμεις που υπερασπίζονται το νεοφιλελευθερισμό, δεν σημαίνει πάντοτε και θέσεις εργασίας. Διότι δεν είναι μέσα στη φιλοσοφία και στην πολιτική των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων απόψεων η προστασία της εργασίας. Σε αντίθεση με τη δικιά μας πρόταση που έχει στο επίκεντρό της την προστασία της εργασίας.
-κ. Σκουρλέτη, ο Αλέξης Τσίπρας δεσμεύτηκε για κατάργηση μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις. Μίλησε για ενίσχυση του αγροτικού κόσμου, για επαναφορά επιδομάτων, για ενίσχυση μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα, στέκομαι σε αυτά. Πάντα υπάρχει ένα βασικό ερώτημα, που θα βρεθούν τα λεφτά.
Θα σας πω. Αλλά αυτό που λέτε, πολύ σωστά, νομίζω ότι είναι το πρώτο βήμα. Δηλαδή, αν δεν παγώσουν πρώτα τις μειώσεις, τα νέα μέτρα, τις απολύσεις, τότε προφανώς δεν μπορούμε να μιλάμε για μια αναστροφή της καθοδικής πορείας.
Το ερώτημα που θα βρεθούν τα λεφτά, πάλι προϋποθέτει την απαλλαγή από το βραχνά του μνημονίου. Σημαίνει την ακύρωση των μέτρων και την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής μας σχέσης. Αν δεν γίνουν αυτά – και νομίζω ότι όλοι έχουν συναίσθηση ότι η δικιά μας πρόταση είναι ένα πακέτο που έχει πάρα πολλές πλευρές – προφανώς δεν μπορούμε να λέμε ότι αυτά τα λεφτά θα έρθουν ως μάνα εξ ουρανού. Καθοριστικής σημασίας είναι η πρότασή μας για μια ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση που, επιτέλους, θα βασίζεται στην πολιτική βούληση να παταχθεί η φοροδιαφυγή. Βλέπετε τι άθλιο επικοινωνιακό παιχνίδι παίζεται με την ιστορία αυτής της φορολογικής μεταρρύθμισης. Γίνεται ένα ολόκληρο σόου για ζητήματα υπαρκτά, βεβαίως, για παράδειγμα για την υπόθεση της Ύδρας που τόσο πολύ συζητήθηκε και την ίδια στιγμή εξαγγέλλονται νέες φοροαπαλλαγές για τις μεγάλες επιχειρήσεις, εξαγγέλλονται νέες περαιώσεις, νέες ρυθμίσεις για τις μεγάλες επιχειρήσεις πάλι. Και βλέπετε ο στόχος, που πρέπει να υπάρχει, της αύξησης των εσόδων της χώρας μας στα αντίστοιχα ευρωπαϊκά επίπεδα, είναι όχι μόνο βρίσκεται σε μια πορεία σύγκλισης αλλά αντίθετα κινείται σε πορεία διαρκούς απόκλισης εδώ και δεκαετίες.
-Απλά κ. Σκουρλέτη να κάνω μια παρατήρηση και θα συμφωνήσετε μαζί μου. Δεν νομίζω ότι τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει πολιτικός αρχηγός που έχει πάει στη ΔΕΘ, έχει πει ότι έχει πει και δεν έχει πει συνάμα ότι τα λεφτά θα προκύψουν από το φορολογικό, από τη φοροδιαφυγή, από την εισφοροδιαφυγή που θα την πιάσουμε. Το ξέρετε πολύ καλά, πιθανόν εσείς να το καταφέρετε. Αλλά πάντως δεν υπάρχει ένας πολιτικός αρχηγός, που να μην έχει πει το ίδιο πράγμα.
Σημασία δεν έχει τι λες, αλλά κατά πόσο μπορείς και θέλεις να το κάνεις, έτσι δεν είναι; Φαντάζομαι ότι αν μας δώσουν μια κόλλα χαρτί, οι τρόποι που θα πούμε πάνω –κάτω θα είναι παρεμφερείς, ως τίτλοι. Το ερώτημα είναι, αν έχουμε πια συνείδηση των αδιέξοδων των πολιτικών που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται τώρα και αν πιστεύουμε ότι υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις. Νομίζω, πρέπει να μας δοκιμάσει η κοινωνία
-Αφού δεν ζητάτε εκλογές, πως θα σας δοκιμάσει η κοινωνία;
Οι εκλογές έγιναν πρόσφατα. Ο κόσμος έδωσε μια ψήφο με την οποία έδωσε τη δυνατότητα στις τρεις δυνάμεις που συναποτελούν σήμερα την κυβέρνηση να συγκροτήσει την παρούσα κυβέρνηση, η οποία υλοποιεί το ίδιο πρόγραμμα με πολύ πιο έντονο τρόπο και με πολύ πιο καταστροφικά αποτελέσματα. Θα έλεγα ότι ποτέ άλλοτε τρεις μήνες μετά τις εκλογές δεν είχαμε μια τόσο πολιτικά αναξιόπιστη κυβέρνηση, κοινωνικά απομονωμένη και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Όλοι έχουν αντιληφθεί, ακόμα και οι πλέον καλοπροαίρετοι απέναντι στα τρία κόμματα που είναι σήμερα στην κυβέρνηση, ότι τους ξεγέλασαν. Ή ότι, εν πάση περιπτώσει, ο φόβος στάθηκε ικανός να τους εγκλωβίσει σε αυτήν την ψήφο. Το βασικό, όμως, σήμερα δεν είναι να ξαναδιατυπώσουμε το αίτημα των εκλογών, εάν προηγουμένως δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική και δεν εφαρμοστεί αυτό το νέο πακέτο μέτρων.
Μα αν ανατραπεί αυτή η πολιτική, υποχρεωτικά θα πας σε εκλογές.
-κ. Σκουρλέτη, απλά μου γεννάτε το ερώτημα σε σχέση με το γιατί δεν ζητάτε. Δεν νιώθετε έτοιμοι ή νομίζετε ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, δεν σας συμφέρει να το πω αλλιώς;
Αυτό που συμφέρει τον τόπο είναι να μην εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα. Αν η μη εφαρμογή αυτής της πολιτικής έχει ως συνεπακόλουθο και το θέμα των εκλογών και την πτώση και αδυναμία συγκρότησης κυβέρνησης, προφανώς και αυτό θα γίνει. Αλλά, νομίζω, πρέπει να ξεκινήσουμε από την πολιτική και όχι να πάμε στο δια ταύτα. Άρα, βλέπουμε πρώτα τα θέμα της μη εφαρμογής των νέων μέτρων, τα οποία ξεκινάνε από τα 11,5 δις αλλά θα φτάσουν τα 17 και 18, μια τέτοια γκάμα μέτρων έχει παρουσιαστεί προς την τρόικα. Αυτό είναι που επιζητά σήμερα η ελληνική κοινωνία, αυτό, βεβαίως, μπορεί να οδηγήσει και σε εκλογές. Αλλά αυτή είναι η σειρά των πραγμάτων όχι η αντίστροφη.
- Ωραία. Ερχόμαστε στο πακέτο των μέτρων. Χθες ο κ. Τσίπρας όχι στην επιμήκυνση. Το σκεπτικό του κ. Τσίπρα είναι γνωστό. Το ερώτημα είναι, όταν έχεις ένα πακέτο που σου λέει ο άλλος, εγώ για να πάρω τη δόση, τα τριάντα τόσα δις, θα πρέπει να εφαρμόσω αυτή τη μνημονιακή υποχρέωση της χώρας. Δεν είναι καλύτερο, τουλάχιστον, αντί να την εφαρμόσω στα δύο χρόνια να την εφαρμόσω στα τέσσερα χρόνια; Όχι κ. Τσούτσια, δεν είναι καλύτερο. Η επιμήκυνση είναι το περιτύλιγμα αυτής της πιο σκληρής και πιο αντικοινωνικής πολιτικής με ακόμα μεγαλύτερα αρνητικά αποτελέσματα για την οικονομία και την κοινωνία. Το θέμα δεν είναι να επιμηκύνουμε τον επιθανάτιο ρόγχο της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Γιατί εκεί μας οδηγεί αυτή η πολιτική. Το θέμα είναι να τον αποφύγουμε, να ανακάμψει η ελληνική οικονομία. Άρα, λοιπόν, η επιμήκυνση η οποία ήταν ούτως ή άλλως όπως λέει και ένας από τους τρεις εταίρους της συγκυβέρνησης, ο κ. Βενιζέλος, ήταν κάτι που προβλεπόταν στη δανειακή σύμβαση, στο μνημόνιο 2, δεν είναι η σωτηρία, αλίμονο. Αυτά είναι για να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια του κόσμου. Το θέμα είναι να μην συνεχίσει να εφαρμόζεται αυτή η πολιτική. Τι να την κάνουμε την επιμήκυνση, όταν τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής θα οδηγήσουν σε περισσότερα λουκέτα, περισσότερους ανέργους, περισσότερες χαμένες θέσεις εργασίας, περισσότερη φτώχια; Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Ποιο είναι το όφελος; Το όφελος μπορεί να είναι για τους δανειστές. Εμείς όμως θέλουμε να έχουμε ένα πρόγραμμα όχι για να ικανοποιεί τους δανειστές, αλλά τις ανάγκες της κοινωνίας
-Θέλω να έρθω σε ένα άλλο σημείο της συνέντευξης του κ. Τσίπρα.. Αφορούσε τα μαύρα λεφτά για τα φροντιστήρια που παίρνουν διάφοροι που κάνουν ιδιαίτερα. Είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τσίπρας ότι, όταν δώσουμε στον καθηγητή τη δυνατότητα να μπορέσει να ζήσει με αξιοπρέπεια, όταν κάνουμε το δημόσιο σχολείο κύτταρο του εκπαιδευτικού μας συστήματος, όταν τα κάνουμε όλα αυτά, τότε βεβαίως θα πρέπει να είμαστε και πάρα πολύ αυστηροί κι όποιος είναι επίορκος να τιμωρείται με αποπομπή. Μέχρι τότε δηλαδή έχει ελευθέρας ο καθηγητής να παίρνει μαύρα χρήματα;… έχει ελευθέρας ο γιατρός να παίρνει φακελάκι;…
Όλοι ζούμε στην Ελλάδα, όλοι γνωρίζουμε την πραγματικότητα η οποία συνίσταται στο εξής, ότι η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιωτικών δαπανών για την εκπαίδευση από τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό σημαίνει φροντιστήρια. Και τα φροντιστήρια δεν τα κάνουν μόνο καθηγητές οι οποίοι είναι διορισμένοι. Ένα πολύ μεγάλο μέρος τους τα κάνουν άνθρωποι που είναι αδιόριστοι. Απλά έχει φτιαχτεί ένα σύστημα..
-Μιλάμε για τα μαύρα….
Εμένα μου αρέσει να βλέπω όλη την εικόνα. Μιλάμε για ανθρώπους, μιλάμε για ζωές, μιλάμε για επαγγελματίες, άρα πρέπει να είμαστε σαφείς. Μην παίρνουμε ένα μέρος της συνολικής εικόνας. Έχουμε λοιπόν μια παθογένεια που λέγεται παραπαιδεία στην Ελλάδα. Αυτό, αντί να μικραίνει τα τελευταία χρόνια, διογκώνεται παρ’ όλες τις μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει. Πριν λοιπόν φτάσουμε στις αναγκαίες επιπλήξεις, το να ψέξουμε τον οποιονδήποτε κάνει κάτι το οποίο δεν πρέπει να το κάνει ως εκπαιδευτικός λειτουργός, θα πρέπει η πολιτεία να φροντίσει να εξαντλήσει όλες τις προσπάθειες ειλικρινείς, με σχέδιο, έτσι ώστε να σπάσει το σημερινό απόστημα που λέγεται παραπαιδεία. Αυτή είναι η βασική προσέγγιση και νομίζω ότι σ΄ αυτό τουλάχιστον καλό είναι να συμφωνούμε όλοι, να δούμε πώς θα το εξυπηρετήσουμε.
-Το ερώτημα είναι αυτό ισχύει παντού; Και για τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους.. Μέχρι να φτιάξουμε το δημόσιο ..λύνουμε το θέμα με τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους.. Και εν κατακλείδι μέχρι να πιάσουμε τους μεγάλους, δεν ασχολιόμαστε με τους μικρούς….
Αυτές είναι απλοϊκές προσεγγίσεις, όπως το λέτε. Ξέρετε κάτι; Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, ένας τρόπος για να αναπαραχθεί τις προηγούμενες δεκαετίες φρόντιζε να δημιουργεί ένα αίσθημα συνενοχής. Άρα, άφηνε τον καθένα να κάνει τη δουλειά του με έναν πλάγιο τρόπο, για να μπορεί έτσι να νομιμοποιεί τα μεγάλα συμφέροντα, τα μεγάλα λαδώματα και τη μεγάλη διαφθορά. Άρα νομίζω ότι η προσπάθεια εξυγίανσης, ορθολογικοποίησης και για να κάνουμε τα πράγματα να δουλεύουν όπως πρέπει στην υπηρεσία της κοινωνίας πρέπει να είναι ταυτόχρονη και σε όλα τα επίπεδα. Άρα, δεν μπορούμε να μην έχουμε και ιεραρχήσεις. To Γραφείο Τύπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου