1. Από την πορεία των πραγμάτων, η Αριστερά έχει δικαιωθεί πλήρως.
Από την πρώτη στιγμή, όταν οι δυνάμεις του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου διαφήμιζαν το Μνημόνιο ως το φάρμακο για έξοδο της χώρας από την κρίση, η Αριστερά είχε περιγράψει με πεντακάθαρο τρόπο την τρομακτική περιπέτεια και τα αδιέξοδα στα οποία επρόκειτο να περιέλθει η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία.Σήμερα το αδιέξοδο αυτό ομολογείται ανοιχτά από τους πάντες. Ακόμα και από κορυφαίους υπουργούς, οι οποίοι κοιτάζουν πλέον πως θα διασώσουν πολιτικά τον εαυτό τους. Ακόμα και από τους ίδιους τους επιτελείς της τρόικας.
Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, και η τεράστια φτώχεια και ανεργία την οποία προκαλεί, προεξοφλεί την διαδοχική αποτυχία των προβλέψεων. Και αυτοί οι οποίοι στήριξαν το Μνημόνιο, είτε ευθέως όπως το ΠΑΣΟΚ, είτε μέσα από διαδοχικές μετατοπίσεις, όπως η Νέα Δημοκρατία, ξεσηκώνουν σήμερα εναντίον τους τεράστια κοινωνική κατακραυγή. Η λογική των υφεσιακών μέτρων έχει φτάσει σε αδιέξοδο.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου, συνεχίζοντας την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, προσπαθεί με αλλεπάλληλα κύματα δυσβάστακτων μέτρων να αντιμετωπίσει προβλήματα που προκαλούνται από την ίδια την πολιτική των Μνημονίων. Και έτσι, αντί τα προβλήματα να επιλύονται, η κατάσταση συνεχώς επιδεινώνεται. Απαιτείται λοιπόν αλλαγή πολιτικής. Απαιτείται αλλαγή διακυβέρνησης.
Αλλά για ένα πράγμα πρέπει να είμαστε σίγουροι: Η αλλαγή πολιτικής δεν θα έρθει ούτε από τους εκλεκτούς της ευρωπαϊκής ηγεσίας, ούτε από τις αγορές, ούτε από το πολιτικό κατεστημένο, που προσπαθεί να διασωθεί κρυπτόμενο πίσω από τον κ. Παπαδήμο. Η αλλαγή πολιτικής μπορεί να έρθει μόνο από την συμπόρευση των δυνάμεων της αριστεράς και την συσπείρωση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας γύρω από ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Από την συγκρότηση του αντίπαλου δέους. Του νέου Συνασπισμού Εξουσίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.
Είχαμε πει από την πρώτη στιγμή, ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν θα μπορέσει να εκτονώσει την τεράστια κοινωνική δυσαρέσκεια, που έχει προκαλέσει η πολιτική των Μνημονίων. Παρά το μακιγιάζ και τους διθυράμβους με τους οποίους ενισχύθηκε από τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Επιβεβαιωνόμαστε πριν καλά καλά περάσει ένας μήνας.
Ο κ. Παπαδήμος πήγε στη Σύνοδο Κορυφής ως απλός παρατηρητής. Ο ρόλος του ήταν απολύτως διακοσμητικός. Η βασική του δουλειά, που είναι η διαπραγμάτευση με τις τράπεζες για το PSI, το γνωστό «κούρεμα», δεν προχωράει.
Οι απαιτήσεις των τραπεζών, να βγάλουν και κέρδη από αυτή την υπόθεση, τόσο με την ανακεφαλαιοποίηση, όσο και με τοκογλυφικά επιτόκια πάνω στα νέα ομόλογα, καθιστούν την απομείωση του χρέους δώρον άδωρον. Η δε αξίωσή τους να μετατραπεί το σύνολο του χρέους στο αγγλικό δίκαιο είναι εξοργιστική. Μας ζητάνε με δυο λόγια να αυτοκτονήσουμε και να αυτοκαταστραφούμε. Και έχουν και το θράσος να εκνευρίζονται που υπάρχουν αντιδράσεις σε αυτή την αξίωση.
Διάβαζα προχθές δηλώσεις του κου Άκερμαν, της Ντόιτσε Μπανγκ. Ο οποίος ενοχλήθηκε σφόδρα που κάποιοι, όπως είπε στην Ελλάδα, εγείρουν ζήτημα με τη μετατροπή του δικαίου του χρέους. Τους καίει το θέμα αυτό, γιατί με μια τέτοια ενέργεια, κάθε προοπτική αναδιαπραγμάτευση του χρέους, θα είναι αδύνατη από ελληνικής πλευράς.
Ε λοιπόν, προειδοποιούμε την κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά και το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Ούτε που να διανοηθούν να συναινέσουν σε τέτοια ρύθμιση. Ούτε που να διανοηθούν να φέρουν στη βουλή για έγκριση μια τέτοια αλλαγή. Η πολιτική τους καταδίκη, θα είναι ολοκληρωτική.
Δε ξέρω τι τους λένε όταν συναντιούνται με τους πιστωτές, τι εντύπωση τους δίνουν, πάντως οι αντιδράσεις τους προδίδουν τη πλήρη απουσία διαπραγμάτευσης, τη πλήρη αφωνία από την ελληνική μεριά.
Δεν είναι μόνο ότι ο πρωθυπουργός της χώρας είναι γέννημα θρέμμα του τραπεζικού συστήματος και δεν μπορεί να χαλάσει χατίρια. Είναι όλο το κλίμα που εκπέμπει αυτή η κυβερνητική συμμαχία των τριών κομμάτων που είναι ορκισμένα στις μνημονιακές πολιτικές. Και όσο περισσότερο ορκίζονται σε αυτές και δηλώνουν πίστη στα προγράμματα λιτότητας, τόσο θα τους ζητάνε κι άλλα και θα τους εξευτελίζουν κιόλας, όπως έγινε με τις περιβόητες υπογραφές.
Για αυτό έρχεται τώρα η Τρόικα και ζητά κι άλλα μέτρα. Δεν στέγνωσε το μελάνι από αυτά που ψήφισαν προχθές, λέγοντας ότι είναι τα τελευταία, τώρα μας λένε κατάμουτρα: Απέτυχε το μνημόνιο, πάρτε κι άλλο μνημόνιο.
Αφού δεχτήκατε πάνω στην αποτυχία της συνταγής να θέσετε ως στόχο να συσσωρεύσετε 85 δις πλεόνασμα μέχρι το 2020, τώρα δηχθείτε και άλλα 14, διορθωτικά μέχρι το 2014.Αλλιώς λεφτά δεν έχει.
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Αυτά που μας ζητάνε απλά δε γίνονται. Γιατί μας τα ζητάνε; Μα δε θέλει και ερώτημα. Διότι κάθε νέα διαπίστωση αποτυχίας, βγάζει στο σφυρί δημόσιο πλούτο και κοινωνικά δικαιώματα.
Και στο τέλος αυτής της ιστορίας, δεν θα υπάρχει ίχνος κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα, ούτε παραγωγικός πόρος για αξιοποίηση, ούτε αξιοπρεπής απασχόληση. Τα πάντα θα έχουν απαλλοτριωθεί προς όφελος του διεθνούς και εγχώριου μεγάλου κεφαλαίου. Και το ελληνικό πείραμα, δηλαδή η οπισθοδρόμηση στο επίπεδο των λεηλατημένων μετασοσιαλιστικών Βαλκανίων, θα είναι ήδη ώριμο, και με την βοήθεια της διαρκώς επεκτεινόμενης κρίσης, για εξαγωγή σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Τότε, θα πουν απλώς «αποτύχαμε» και θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα στην τύχη της. Στην ολοκληρωτική κοινωνική χρεωκοπία. Αυτό είναι το σχέδιο. Απέναντι σε αυτό το σχέδιο και σε αυτόν τον εκβιασμό, για μας δεν υπάρχει δίλλημα.
Κύριοι της τρόικας θέλετε να φύγετε; Στο καλό και να μας γράφετε. Μας απειλείτε ότι θα φύγετε; Μα αυτό δεν είναι απειλή είναι ευλογία, για να θυμηθώ και τον Πάγκαλο.
Και τι θα κάνουμε με τα λεφτά;
Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι να εξασφαλίσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις από τα προϋπολογισθέντα έσοδα.
Το δεύτερο να εγγυηθούμε τις καταθέσεις, παίρνοντας τις τράπεζες από αυτούς που τις φαλίρισαν , δεν έβαλαν δεκάρα και τώρα θέλουν να τις διοικούν με τα λεφτά του έλληνα φορολογούμενου.
Και το τρίτο, να ανακοινώσουμε από τώρα ότι τα ομόλογα που λήγουν Μάρτη θα πληρωθούν αν υπάρχει υπόλοιπο προς διάθεση στο δημόσιο ταμείο.
Αφού πρώτα πληρωθούν μισθοί, συντάξεις, ασφαλιστικά ταμεία. Αν δεν υπάρχουν ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Να δούμε τότε ποιοι θα φύγουν και ποιοι θα έρθουν τρέχοντας για να κάτσουν στο τραπέζι και ποιοι στην Ε.Ε. θα χάσουν τον ύπνο τους. Σε μια Ε.Ε. όπου τώρα επικρατεί η ηρεμία πριν τη καταιγίδα.Και αν δεν μπορεί να αποτρέψεις την καταιγίδα, τουλάχιστον οφείλεις να προετοιμαστείς στοιχειωδώς από αυτή. Να φτιάχνεις τη στέγη σου, να κάνεις αντιπλημμυρικά έργα, όχι να γκρεμίζεις τη στέγη και να μπαζώνεις τα ρέματα. Γιατί αυτό κάνουμε δυο χρόνια τώρα με το μνημόνιο.
3.Έχουμε κάνει την πρόβλεψη για το ποια είναι η στρατηγική της πολιτικής των Μνημονίων. Αλλά αυτή τη φορά δεν θέλουμε να δικαιωθούμε. Δεν έχει νόημα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ανατρέψουμε την πορεία των πραγμάτων. Να αλλάξουμε το μέλλον. Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής, δεν είναι μόνο άστοχες απέναντι στην κρίση. Είναι επικίνδυνες για ολόκληρη την Ευρώπη.
Με την πλήρη αυτονόμηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και με την φυλάκιση των ευρωπαϊκών κρατών σε έναν ανελαστικό καθεστώς δημοσιονομικής πειθάρχησης, ανοίγει ο δρόμος όχι στην τάξη, αλλά στο χάος. Ανοίγει η προοπτική μιας διαρκούς υποτέλειας στις αγορές. Και καταδικάζεται ολοκληρωτικά κάθε προοπτική ανάπτυξης. Και αυτό βάζει πρώτα από όλα σε κίνδυνο την ίδια την προοπτική ύπαρξης της ευρωζώνης και την Ένωσης.
Αυτό σημαίνει ένα πράγμα. Ανοιχτή ρήξη με την νεοφιλελεύθερη πολιτική, μια πολιτική στην οποία συγκλίνουν ευρωπαϊκή δεξιά και σοσιαλδημοκράτες. Ρήξη στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε κράτος ξεχωριστά, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, με κοινούς αγώνες.
Σημαίνει αγώνα για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων, σημαίνει πάλη για την χειραφέτηση της κοινωνίας από το κεφάλαιο και τις αγορές.
Σημαίνει ριζοσπαστική πολιτική για δημόσιο έλεγχο στις τράπεζες και για φρένο στην ακόρεστη κερδοσκοπική πολιτική των αγορών.
Ευρωπαϊκή απάντηση στην κρίση του χρέους, και κυρίως πάλη για μια δημοκρατική κοινωνική Ευρώπη.
Ας το πούμε ξεκάθαρα. Τα προγράμματα λιτότητας και κοινωνικής ισοπέδωσης, ούτε το ευρώ διασώζουν, ούτε την κρίση αντιμετωπίζουν. Η νεοφιλελεύθερη εμμονή στο στόχο της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή στο δόγμα «όλοι εναντίον όλων» είναι αυτή που διαλύει την Ευρώπη. Οι σημερινοί συσχετισμοί δύναμης οδηγούν την Ευρώπη στην καταστροφή. Και είναι οι συσχετισμοί αυτοί με τους οποίους οφείλουμε να αναμετρηθούμε.
Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα: Πρώτα από όλα, υπεράσπιση της Δημοκρατίας.
ΝΑ φύγει η κυβέρνηση των τραπεζιτών και της τρικομματικής υποκρισίας.
ΝΑ γίνουν εκλογές, και να επιλέξει δημοκρατικά ο λαός το πολιτικό πρόγραμμα και την στρατηγική την οποία θα ακολουθήσει η χώρα απέναντι στις καταιγιστικές εξελίξεις.
Η Αριστερά πρέπει να απευθυνθεί στον λαό με το σύνθημα «δεν ξεπουλάμε, δεν υπογράφουμε».
Δεν επικυρώνουμε τη Συνθήκη που προωθεί η κα Μέρκελ και οι στρατηγικοί της σύμμαχοι.
Και επιδιώκουμε την δημιουργία ενός νέου πόλου μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που θα υπερασπίζεται μια άλλη προοπτική για την Ευρώπη, πέρα από την λογική της υποταγής στις αγορές και το παρασιτικό κεφάλαιο.
Δεν υπογράφουμε την δανειακή σύμβαση. Που χορηγεί πιστώσεις στην Ελλάδα, όχι για να καλυφθούν τα σπασμένα της πολιτικής των Μνημονίων, αλλά για να πληρωθούν τόκοι και χρεολύσια στους κερδοσκόπους.
Δεν δεχόμαστε κανένα όρο λεηλασίας και καμιά μεθόδευση στις δανειακές ρυθμίσεις.
Και πρώτα από όλα την υπαγωγή των ομολόγων στο αγγλοσαξονικό δίκαιο.
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η πολιτική γραμμή την οποία χαράξαμε, είναι η γραμμή της εκλογικής ενότητας ανάμεσα σε όλες τις προοδευτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις. Θέλουμε και επιδιώκουμε η γραμμή αυτή να περιλαμβάνει όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αλλά και άλλους πολιτικούς χώρους, όπως οι δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ, και οι δυνάμεις της οικολογίας. Το κάλεσμα απευθύνεται σε όλους. Η αριστερά έχει ιστορική ευθύνη να παραμερίσει αντιθέσεις, διαφωνίες και εσωτερικές περιχαρακώσεις.
Επισημάναμε πριν λίγες μέρες ότι η πρόταση μας για εκλογική συνεργασία των αντιμνημονιακών δυνάμεων έχει συμβάλλει στο να ξεκινήσει ένας δημόσιος διάλογος ανάμεσα στις δυνάμεις της αριστεράς. Με χαρά λοιπόν τον συνεχίζουμε.
Είπε η κ. Παπαρήγα ότι κάνουμε την επιθυμία μας πραγματικότητα όταν λέμε ότι μια ενωμένη αριστερά θα είναι πρώτη εκλογική δύναμη. Όχι μόνο οι μετρήσεις τη κοινής γνώμης αλλά και η ανταπόκριση του κόσμου καταμαρτυρά το αντίθετο. Επιμένουμε. Μια ενωτική εκλογική σύμπραξη της αριστεράς και των αντιμνημονιακών δυνάμεων θα γίνει πρώτη εκλογική δύναμη. Και θα κατευθύνει το μπόνους των 50 εδρών υπέρ του λαού και όχι υπέρ του μνημονίου.
Η πραγματικότητα είναι αυτή, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, που ισοπεδώνει τη γραμμή πολλά κόμματα αλλά δύο πολιτικές. Η καθαρή δική μας, απέναντι σε όλων των άλλων. Η απάντηση λοιπόν εδώ είναι ότι πρέπει να εγκαταλειφτεί η παλιά συνήθεια. Όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τη γραμμή μας, να λέμε : τόσο το χειρότερο για τη πραγματικότητα.
Είπε επίσης η κ. Παπαρήγα ότι οι αλλαγές δε θα έρθουν μέσα από κάλπες. Εμείς θυμίζουμε ότι οι μεγάλες αλλαγές κατέστησαν δυνατές επειδή έγιναν υπόθεση της πλειοψηφίας του λαού και στην πατρίδα μας και διεθνώς. Εμείς είμαστε βέβαιοι ότι τίποτα δε γίνεται χωρίς κοινωνικούς αγώνες, αλλά και τίποτα δεν μπορεί να γίνει ερήμην της πλειοψηφίας του λαού.
Θα ήθελα, τέλος, να κάνω ακόμα μια επισήμανση. Έχει έρθει η ώρα για κοινή δράση μέσα στο λαϊκό κίνημα. Το ΚΚΕ μετά από πολύ καιρό δυσπιστίας ήρθε σε κοινή διαδήλωση στην πλατεία Συντάγματος. Καλωσορίσαμε αυτήΝ την επιλογή με ειλικρίνεια. Θα είναι θετικό αν τη συνεχίσει και εγκαταλείψει την πρακτική των χωριστών συγκεντρώσεων.
Θα ήθελα επίσης απευθυνόμενος στο Φ. Κουβέλη να πω το εξής. Δεν είναι δυνατόν να αρνείσαι διάλογο με την αριστερά και να λες ότι είσαι έτοιμος να συνεργαστείς με το ΠΑΣΟΚ για να ανασκουμπωθεί το σύστημα του μνημονίου.
Η άποψή μας είναι ότι η αριστερά πρέπει σε αυτή τη φάση να γίνει δύναμη αλλαγής. Όχι μαλακό μαξιλαράκι για το ΠΑΣΟΚ. Διότι αριστερά του μνημονίου δεν υπάρχει. Υπήρξε κόσμος που πίστεψε ότι το ΠΑΣΟΚ ενδεχομένως να είχε άλλη πορεία. Κόσμος που κουράστηκε από τα προβλήματα τα οποία είχε η συμμαχία εκείνη την περίοδο. Οι εξελίξεις, όμως, έχουν προχωρήσει. Απλώνουμε λοιπόν το χέρι και λέμε σε όλους αυτούς. Το ΠΑΣΟΚ έδειξε την πορεία του, η συμμαχία μας είναι σε μια πολύ καλή πολιτική στιγμή. Η θέση σας είναι στη συμμαχία, στη πλατιά συμμαχία ενάντια στο μνημόνιο.
Απευθυνόμαστε και όσους στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά πιστεύουν ότι το ζήτημα της Ευρώπης αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για την εκλογική συνεργασία. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να συνυπάρξουμε. Στην υπεράσπιση των δυνάμεων της εργασίας, στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του λαού. Όπως είπε ο Ευτύχης Μπιτσάκης: «μπορούμε να προχωρήσουμε με ενότητα μέσα στη διαφορά».
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι ενδείξεις επιβεβαιώνουν ότι ο κόσμος στρέφει προς τα αριστερά τις ελπίδες και τις προσδοκίες του. Η ενότητα μπορεί να δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη δυναμική. Υπάρχει φυσικά και η άλλη επιλογή. ΝΑ ασχοληθεί ο καθένας με τα εκλογικά οφέλη του δικού του μαγαζιού. Και να περιοριστεί στην αναπαραγωγή της δικής του εσωτερικής εξουσίας.
Την ίδια στιγμή, θα κάνουμε δώρο στον Σαμαρά 50 έδρες εξ αιτίας του άδικου εκλογικού νόμου. Και σύμφωνα με τα τελευταία σενάρια, θα τις αθροίσει με το ΛΑΟΣ και θα κυβερνήσει τη χώρα. Αυτός είναι ο λόγος που επιμένουμε στην υπόθεση της ενότητας. Και η υπόθεση αυτή προχωράει.
Ανακοινώσαμε ήδη δημόσια την συνεργασία μας με την Σοφία Σακοράφα. Μια υποδειγματική φωνή αξιοπρέπειας, απέναντι στην πολιτική των Μνημονίων. Είμαστε σε συζητήσεις με άλλες δυνάμεις προερχόμενες από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Και αισιοδοξούμε ότι οι εξελίξεις θα οδηγήσουν σε συνεργασία. Έχουμε δεσμευτεί ότι οι συνεννοήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση, δεν θα σημαίνουν καμία παραχώρηση από τις προγραμματικές συντεταγμένες που έχουμε καθορίσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά προϋποθέτουν συνέπεια στην αντίληψη και τη στρατηγική της ενότητας. Που με δύο λόγια σημαίνει: εκτιμάμε και αξιολογούμε τα πράγματα που μας ενώνουν. Και κρατάμε στην άκρη, χωρίς να κουκουλώνουμε τα πράγματα που μας χωρίζουν.
Θα το επαναλάβουμε ακόμα μια φορά. Δεν ζητάμε από καμιά αριστερή δύναμη να αυτοδιαλυθεί, να ρευστοποιηθεί σε ευρύτερα σχήματα, να αναθεωρήσει τις απόψεις της. Δεν ζητάμε από κανέναν να παραιτηθεί από την αυτονομία του. Αυτό που ζητάμε είναι η ενότητα. Ενότητα στη δράση, στους αγώνες, ακόμη και εκλογική συμπαράταξη, αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Ξέρουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για τα πράγματα, ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Αλλά αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα.
Είναι η ανάγκη να αντισταθούμε στην κοινωνική κατεδάφιση. Είναι η ανάγκη να υπερασπιστούμε την δημοκρατία. Είναι η ανάγκη να συσπειρώσουμε την κοινωνία σε έναν εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Δεν κρυβόμαστε πίσω από τα δάχτυλό μας. Ξέρουμε ότι άλλες ηγεσίες της Αριστεράς αντιδρούν.
Είπα πιο πριν και για την Αλέκα Παπαρήγα και για το Φώτη Κουβέλη. Η Αλέκα Παπαρήγα μας κατηγορεί ότι είμαστε δέσμιοι του ευρωπαϊσμού μας, και ο Φώτης Κουβέλης ότι είμαστε αντιευρωπαϊστές. Τι κοινό έχουν οι δύο αυτές τοποθετήσεις: ότι είναι προσχηματικές. Ότι σε μια περίοδο βαθειάς κρίσης, αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να διασφαλίσουν τη μοναχική πορεία και τα στενά εκλογικά οφέλη του πολιτικού τους χώρου. Εμείς όμως επιμένουμε. Όχι για να φανούμε καλύτεροι και πιο ενωτικοί στα μάτια των αναποφάσιστων ψηφοφόρων. Αλλά επειδή η κοινωνία βράζει.
Και επειδή στα μπλοκ των καθηγητών, ή των συμβασιούχων που απολύονται, ή όλων των εργασιακών χώρων που βρίσκονται σε αναβρασμό, συμβαδίζουν άνθρωποι από όλους τους πολιτικούς χώρους. Που μπορεί να είναι ΣΥΡΙΖΑ, ή ΔΗΜΑΡ, ή ΚΚΕ, ή Άρμα Πολιτών, ή ακόμα να έχουν ψηφίσει στο παρελθόν ΠΑΣΟΚ, ή Νέα Δημοκρατία, ή να μην ανήκουν σε κανένα πολιτικό χώρο. Και όλοι αυτοί αναζητούν σήμερα την ίδια διέξοδο απέναντι στην κοινωνική ισοπέδωση. Μπροστά στην ανάγκη να βγει ισχυρή η κοινωνία και όχι το κεφάλαιο από την κρίση, λίγη σημασία έχει να κυνηγάς κάποια αυξημένα εκλογικά ποσοστά, ή κάποια αναδιανομή κυβερνητικών θέσεων.
Και ακόμα λιγότερη σημασία έχει να αναζητάς συγκλίσεις και συμμαχίες επιμένοντας σε γραμμή που περισσότερο αποκλείει, παρά ενώνει. Και αν οι ηγεσίες κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ο κόσμος στη βάση το καταλαβαίνει πάρα πολύ καλά. Αυτός είναι και ο λόγος που εμείς επιμένουμε στην ανάγκη για συμπόρευση και κοινή δράση ολόκληρης της Αριστεράς.
Είναι η ώρα να ανοίξουμε νέους δρόμους στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Είναι η ώρα να μπολιάσουμε την μαχόμενη κοινωνία με την πίστη σε μια εναλλακτική προοπτική.
Είναι ανάγκη να σκεφτούμε ένα νέο πολιτικό σκηνικό το οποίο θα αποκαθιστά την κοινωνική συνοχή και θα βάλει φρένο στον κατήφορο που μας έχει οδηγήσει η λογική των αλλεπάλληλων μνημονίων.
Από την μια οι δυνάμεις που στήριξαν μέχρι σήμερα τα μνημόνια και από την άλλη οι δυνάμεις που είναι διατεθειμένες να απαλλάξουν την χώρα από αυτά. Οι δυνάμεις αυτές με την ήδη διαμορφωμένη κοινή γνώμη δείχνουν ότι στις επόμενες εκλογές μπορεί να υπάρχει σαφής αντιμνημονιακή πολιτική πλειοψηφία. Καλούμε όλες αυτές τις δυνάμεις να διαμορφώσουμε ένα μέτωπο ελπίδας για τον ελληνικό λαό. Και είμαστε βέβαιοι ότι ο λαός θα ανταποκριθεί θετικά σε ένα κοινό κάλεσμα όλων αυτών των δυνάμεων.
Το πολιτικό ρεύμα για την ανασυγκρότηση της χώρας θα είναι ένα νέο πολυκομματικό κίνημα που θα θέσει στη γωνία όλες τις δυνάμεις που υπηρετήσαν και υπηρετούν τις μνημονικές πολιτικές. Ας επιμείνουμε λοιπόν με πίστη και αυτοπεποίθηση και με μεγάλη στήριξη σε αυτήν την ενωτική γραμμή της ελπίδας. Για μια ιστορική αλλαγή στην Ελλάδα που θα σημάνει και ιστορικού χαρακτήρα μετατοπίσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου