δείτε το βίντεο
- Γυρνάμε με μεγάλη ταχύτητα πίσω στο χρόνο της ιστορίας, πίσω στην εποχή των «Αθλίων» του Βίκτωρος Ουγκώ.
- Το μεσοπρόθεσμο το οποίο έρχεστε να παρουσιάσετε εδώ ως σωτηρία, το μνημόνιο 2, όπως και το μνημόνιο 1, δε σώζουν την κοινωνία από τη χρεοκοπία, σώζουν τις τράπεζες.
- Φορολογείστε τα 600 δις που βρίσκονται σε τράπεζες της Ελβετίας. Φτιάξτε περιουσιολόγιο να δούμε ποιοι έχουν σε αυτή τη χώρα και τα κρύβουν με τα εισοδήματά τους και να φορολογηθούν και με βάση την περιουσία τους. Αλλά αφήστε τα κόλπα επιτέλους.
- Θα εξοντωθεί αυτή η χώρα. Θα εξοντωθούν αυτοί οι πολίτες. Δεν είναι αυτό χρεοκοπία; Χρεοκοπία είναι μονάχα οι τράπεζες; Και όλα αυτά για να σωθεί, για να ικανοποιηθεί η εγχώρια διαπλοκή και η διεθνής τοκογλυφία. Διότι από την εγχώρια διαπλοκή δεν ζητάτε.
- Κάθε δέκα μέρες θα ξεπουλιέται ένας δημόσιος οργανισμός ώστε να προλάβουν Σεπτέμβρη, Οκτώβρη να τους έχουν ξεπουλήσει όλους και να μας οδηγήσουν στη χρεοκοπία.
- Συμφωνεί ο κ. Σαμαράς σε μια διαδικασία εξπρές η οποία ήταν αυτή που δημιουργούσε όλη την ένσταση των ίδιων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ το προηγούμενο διάστημα.
Στην τοποθέτησή του ο κ. Τσίπρας είπε:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ξεκινήσω την ολιγόλεπτη παρέμβασή μου στη συζήτηση πρότασης νόμου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με ένα γενικότερο σχόλιο. Όμως, είναι ουσιαστικό σχόλιο, αφορά την ποιότητα της δημοκρατίας μας και της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και έχει να κάνει και με την εν πολλοίς δικαιολογημένη απαξίωση της ίδιας της δημοκρατίας και της κοινοβουλευτικής διαδικασίας από συντριπτική μερίδα των πολιτών, διότι τελικά η δημοκρατία μας δεν είναι ουσιαστική, βαθιά δημοκρατία. Στην κοινοβουλευτική ιστορία είναι ελάχιστες, μετρημένες οι φορές που υπήρξε μια πρωτοβουλία νομοθετικής παρέμβασης από μειοψηφούσες μέσα στο Κοινοβούλιο Ομάδες, που έτυχε θετικής ανταπόκρισης. Στην πραγματικότητα, δυνατότητα να νομοθετούν έχουν μονάχα οι βουλευτές και οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες της πλειοψηφίας, δηλαδή το πρώτο κόμμα, το κόμμα το οποίο συγκεντρώνει συνήθως 40-42-44% και αυτό είναι ένα μειονέκτημα, μια παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος. Ακόμα και στην Ευρωβουλή –ούτε εκεί τα πράγματα είναι τέλεια– ακόμα και εκεί έχουν θεσμοθετήσει τη δυνατότητα της πρωτοβουλίας, της λεγόμενης πρωτοβουλίας των πολιτών, δηλαδή οι πολίτες με την απαραίτητη συλλογή υπογραφών να προωθούν προτάσεις προς νομοθέτηση στο κεντρικό επίπεδο της ευρωπαϊκής δομής, ενώ εδώ όποιες πρωτοβουλίες παίρνονται, προτάσεις νόμου από Κοινοβουλευτικές Ομάδες είτε της ελάσσονος είτε της μείζονος αντιπολίτευσης, έχουν την ίδια τύχη, απορρίπτονται μετά από μια ευχάριστη συζήτηση.
Στη συγκεκριμένη δε περίπτωση, της πρωτοβουλίας μας για πρόταση νόμου για τη διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των κέντρων πρόληψης εξαρτησιογόνων ουσιών, είχαμε το εξής πρωτοφανές –την ίδια στιγμή που εσυζητείτο η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα μπω τόσο στην ουσία, ανέλυσαν επαρκώς οι εισηγητές του ΣΥΡΙΖΑ την πρόταση– την ίδια στιγμή όμως που εσυζητείτο στην αρμόδια επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, για το ίδιο ακριβώς θέμα, με εντελώς άλλη αντίληψη υπήρξε νομοθετική παρέμβαση η οποία κατέστη δυνατόν να προχωρήσει και να γίνει νόμος του κράτους, μέσα από μια τροπολογία σε άσχετο νόμο, στο Υπουργείο Παιδείας. Μια πρόταση η οποία επιφέρει αλλαγές του θεσμικού καθεστώτος λειτουργίας διαμετρικά αντίθετες όχι μόνο από την πρόταση νόμου που καταθέσαμε εμείς αλλά και από τις απόψεις των καθ’ ύλην αρμοδίων, των εργαζομένων δηλαδή στα κέντρα, αντίθετες ακόμη και σ’ αυτά που συμφωνήθηκαν στην Ομάδα Διεύθυνσης Έργου.
Και σας καλώ όλους να αναρωτηθείτε αν αυτή η νοοτροπία, αυτή η φιλοσοφία λειτουργίας, είναι μια φιλοσοφία λειτουργίας που ενισχύει την αξιοπιστία ενός τρωθέντος πολιτικού συστήματος, την αξιοπιστία του ήδη τρωθέντος κοινοβουλευτισμού απέναντι στους πολίτες που μας παρακολουθούν – βεβαίως δεν τα παρακολουθούν όλα οι πολίτες αλλά εδώ το σύστημα πάσχει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πάσχει επί της ουσίας.
Η δυνατότητα της πλειοψηφίας, με τη δική της αλαζονεία, να προωθεί ό,τι αυτή αποφασίσει –πολλές φορές και ερήμην της ίδιας της πλειοψηφίας– δεν συζητιούνται και τα ζητήματα αυτά ακόμα και στην ίδια την πλειοψηφία, είναι βασικό συστατικό της αδυναμίας και της παθογένειας της δημοκρατίας μας και του κοινοβουλευτικού μας συστήματος.
Επιτρέψτε μου, με την ευκαιρία, να πω δυο λόγια σε σχέση με το μείζον θέμα που συζητάμε αλλά και τις γενικότερες εξελίξεις. Εμείς πήραμε την πρωτοβουλία να καταθέσουμε αυτή την πρόταση νόμου για τον πολύ κρίσιμο αυτό τομέα των κέντρων πρόληψης της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών διότι αντιλαμβανόμαστε ότι τα πρώτα θύματα αυτής της πολύπλευρης κρίσης, τα πρώτα θύματα θα είναι οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες που ούτως ή άλλως ήταν ήδη στο περιθώριο. Και έχουμε εδώ έναν τομέα ο οποίος κάτω από δυσμενέστατες συνθήκες και χωρίς ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο με χρόνια υποχρηματοδότηση, εδώ και 15 χρόνια δίνει τη μάχη της πρόληψης των εξαρτήσεων και της προαγωγής ψυχοκοινωνικής υγείας, έναν τομέα και ανθρώπους που δίνουν καθημερινά τη μάχη, πολλές φορές χωρίς να πληρώνονται, που η κοινωνία τους ευγνωμονεί αλλά η πολιτεία τους εμπαίζει. Οι εργαζόμενοι αυτοί με αυταπάρνηση –παρά τα προβλήματα– κατόρθωσαν με τη δουλειά τους να βρίσκονται στην επιστημονική πρωτοπορία του χώρου της πρόληψης πανευρωπαϊκά αλλά οι κυβερνήσεις διαχρονικά σ’ αυτούς επιφύλαξαν απαξία.
Και νομίζω πως πιο χαρακτηριστικό απ’ όλα είναι το πανό με το σύνθημα που ανέβασαν σε πρόσφατη συγκέντρωσή τους αυτοί οι εργαζόμενοι λέγοντας το εξής χαρακτηριστικό: όχι στο μνημόνιο της εξάρτησης, όχι στο μνημόσυνο της πρόληψης. Αντιλαμβάνομαι όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πως όλα αυτά είναι πολυτέλειες σε μια εποχή που γυρνάμε με μεγάλη ταχύτητα πίσω στο χρόνο της ιστορίας, πίσω στην εποχή των «Αθλίων» του Βίκτωρος Ουγκώ. Γιατί το λέω αυτό; Θα ήθελα να απαντήσω με συμπάθεια στην τοποθέτηση του αρμόδιου από την κυβέρνηση του Υπουργού κ. Αηδόνη. Διάβασα στην κυριακάτικη εφημερίδα «Εποχή» μια επιστολή μιας γιατρού του ΕΣΥ, της Χριστίνας Κυδώνη, ενυπόγραφη, και ειλικρινά συγκλονίστηκα, γιατί πράγματι γυρνάμε στην εποχή των «Αθλίων». Η αναφορά είναι σε έναν μετανάστη, νόμιμο στην Ελλάδα, -θα μπορούσε και να μην είναι μετανάστης- θα μπορούσε να ήταν ένας απλός πολίτης, ανασφάλιστος και ξέρετε ότι πάνω από ένα εκατομμύριο πολίτες είναι στη μαύρη εργασία και είναι ανασφάλιστοι. Και αν αυτό το συγκρίνουμε με τα πάνω από 2 εκατομμύρια πολίτες που είναι στα όρια της φτώχειας φανταστείτε το συνδυασμό, ανασφάλιστοι και φτωχοί.
Αυτός, λοιπόν, ο ατυχής είχε ένα εργασιακό ατύχημα, χτύπησε το δάκτυλό του, το δάκτυλο του δεξιού χεριού και πήγε σε ένα νοσοκομείο, τον δέχτηκαν φυσικά στα έκτακτα περιστατικά, όμως του είπαν ότι δεν μπορούν να τον νοσηλεύσουν αν τυχόν το τραύμα του επιδεινωθεί. Αφού του πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες, ο ασθενής ταξίδεψε σε μια μεγαλύτερη πόλη για να βρει βοήθεια, προσέγγισε μια ΜΚΟ που τον παρέπεμψε σε ένα τριτοβάθμιο νοσοκομείο με ένα ιατρικό σημείωμα για την αρμόζουσα χειρουργική αντιμετώπιση αφού το δάκτυλό του είχε πλέον μια πολύ σημαντική φλεγμονή. Το τριτοβάθμιο νοσοκομείο του απαντά ότι δεν μπορεί να τον νοσηλεύσει μια και με τις τελευταίες εγκυκλίους του Υπουργείου Υγείας απαγορεύεται η εισαγωγή ανασφάλιστων εκτός αν έχουν κάρτα απορίας την οποία για να την προμηθευτεί θα έπρεπε να πάει σε μια διαδικασία χρονοβόρα με κίνδυνο της ζωής του.
Εν τω μεταξύ, το χέρι του επιδεινώνονταν. Απελπισμένος απευθύνθηκε ξανά σε ένα κέντρο υγείας, ο εφημερεύων γιατρός διαγιγνώσκει μια σηπτική εστία στο χέρι του –μια γάγγραινα- και ότι υπάρχει πλέον κίνδυνος για τη ζωή του και κινητοποιεί γιατρούς που γνωρίζει μαζί με το διοικητικό μηχανισμό προκειμένου να εισαχθεί επιτέλους σε ένα άλλο τριτοβάθμιο νοσοκομείο. Και αφού ο άρρωστος νοσηλεύεται τελικώς, την επόμενη οι υπηρεσίες απαιτούν –εφ’ όσον δεν είχε κάρτα απορίας και ούτε ήταν ασφαλισμένος– να καταβάλλει προκαταβολή για να πάει στο χειρουργείο να κόψει το χέρι του, διότι είχε προχωρήσει η γάγγραινα και θα έχανε τη ζωή του. Και απελπισμένος αυτός ο νέος άθλιος της εποχής μας, απευθύνθηκε στον παπά του χωριού του για να του δώσει 260 ευρώ γιατί δεν είχε. Το έκοψε το χέρι του, σώθηκε η ζωή του, αλλά φανταστείτε που οδηγούμαστε, σε τι συνθήκες οδηγούμαστε εν έτει 2011 σε μια χώρα που έχει περάσει τόσα και στους πολίτες της και στο λαό της που έχουν δώσει τόσους αγώνες με αίμα, για να κατοχυρώσουν δημοκρατία αλλά και κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική συνοχή.
Κύριε Υπουργέ, διάβαζα χθες στο διαδίκτυο και μου έκανε εντύπωση, αντιστοίχως στις ΗΠΑ, ένας Γιάννης Αγιάννης, λέει το δημοσίευμα, πήγε να ληστέψει εικονικά μια τράπεζα γιατί δεν μπορούσε να κάνει ιατρικές εξετάσεις, να συλληφθεί, να πάει στη φυλακή, προκειμένου να έχει τη δυνατότητα να κάνει ιατρικές εξετάσεις μέσω της φυλακής. Εκεί οδηγούμαστε. Και εκεί οδηγούμαστε διότι αυτή η πολιτική που μας παρουσιάζεται ως σωτηρία, προφανώς από την τρόικα, δεν τους ενδιαφέρει τους ανθρώπους αυτούς όμως η Ελλάδα, δεν ζουν εδώ. Δεν ζουν σε αυτή τη χώρα. Εσείς όμως κύριοι Βουλευτές της πλειοψηφίας σε αυτή τη χώρα ζείτε. Σε αυτή τη χώρα που τη μετατρέπετε σταδιακά σε μια χώρα λεηλατημένη σε μια κοινωνική κόλαση.
Το μεσοπρόθεσμο το οποίο έρχεστε να παρουσιάσετε εδώ ως σωτηρία, το μνημόνιο 2, όπως και το μνημόνιο 1, δε σώζουν την κοινωνία από τη χρεοκοπία, σώζουν τις τράπεζες. Στις ευμενέστερες, στις πιο αισιόδοξες των προβλέψεων, οδηγούν και την οικονομία αλλά και την κοινωνία, στα τάρταρα, σε μια κόλαση.
Εξαφανίζονται οι δημόσιες επενδύσεις, συρρικνώνονται τα εισοδήματα και η κατανάλωση, περιορίζεται η φορολογητέα ύλη, μειώθηκαν οι εισπράξεις. Δείτε. Αποτελέσματα α’ τριμήνου 2010, α’ τριμήνου 2011 με όλα αυτά τα μέτρα. Μειώθηκαν οι εισπράξεις διότι μειώθηκε η κατανάλωση. Τι θα φορολογήσετε πια;
Εξαρθρώνονται οι εργασιακές σχέσεις, 1.000.000 άνεργοι. Με το μεσοπρόθεσμοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσο και αν το συζητάτε στους κοινοβουλευτικούς τομείς ελέγχου και ψάχνετε να τα παρουσιάσετε απ’ εδώ, να τα στριμώξετε εκεί, ότι φταίει ο προηγούμενος και τώρα ο επόμενος θα κάνει άλλες αλλαγές. Ποιες είναι οι αλλαγές;
Τα μέτρα είναι 3,8 δις. Αν πάτε να πάρετε τα μέτρα αυτά από τους έχοντες και κατέχοντες τότε να δούμε ότι υπάρχουν κάποιες αλλαγές πράγματι αλλά από πού θα τα πάρετε τα χρήματα; Με κολπάκια και με τρικ; Φορολογείστε τα 600 δις που βρίσκονται σε τράπεζες της Ελβετίας από πατριώτες Έλληνες. Είχατε τη δυνατότητα τόσο καιρό να το κάνετε. Φτιάξτε περιουσιολόγιο να δούμε ποιοι έχουν σε αυτή τη χώρα και τα κρύβουν με τα εισοδήματά τους και να φορολογηθούν και με βάση την περιουσία τους. Αλλά αφήστε τα κόλπα επιτέλους.
Διαπραγματεύεται σκληρά ο κ. Βενιζέλος, για να μην εξισωθεί το πετρέλαιο θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης και την ίδια στιγμή πάει στους εφοπλιστές, σε αυτούς τους μεγάλους πατριώτες και τους λέει, υποτροφίες για τους νέους ανθρώπους. Ποιους κοροϊδεύουν; Ας βάλουν το χέρι στην τσέπη να δώσουν ένα ευρώ τουλάχιστον όλοι αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο και που μεταφέρουν το 60% του πετρελαίου που εισάγει η Κίνα και δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο για το πετρέλαιό τους, αλλά θα αναγκάσουν τον πολίτη ο οποίος ζει στη βόρεια Ελλάδα, την Καστοριά, τη Φλώρινα και είναι αναγκασμένος 6-7 μήνες να καίει θέρμανση, να πληρώνει το ίδιο πετρέλαιο θέρμανσης και πετρελαιοκίνησης. Πού θα πάει αυτή η χώρα;
Θα εξοντωθεί αυτή η χώρα. Θα εξοντωθούν αυτοί οι πολίτες. Δεν είναι αυτό χρεοκοπία; Χρεοκοπία είναι μονάχα οι τράπεζες; Και όλα αυτά για να σωθεί, για να ικανοποιηθεί η εγχώρια διαπλοκή και η διεθνής τοκογλυφία. Διότι από την εγχώρια διαπλοκή δεν ζητάτε. Αυτός ο αισχρός λαϊκισμός σήμερα, να πείτε η έκτακτη εισφορά που θα πάει στο αφορολόγητο στα 8.000 ευρώ και έκτακτη εισφορά 5% για τα πολιτικά πρόσωπα για να χρυσώσετε το χάπι, να ικανοποιήσετε το λαϊκό αίσθημα.
Να σας πω εγώ κάτι; Να μειώσετε 50% τους μισθούς των Βουλευτών αύριο το πρωί. Αφήστε τα κόλπα όμως, 5% έκτακτη εισφορά στους Βουλευτές και να περάσετε και το 3%, 4% σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, στα μεσαία στρώματα που αυτή τη στιγμή ξεριζώνονται, πάνω από 60.000 ευρώ εισόδημα. Πηγαίνετε σε αυτούς που έχουν πάνω από 150% εισόδημα και πείτε 15% εισφορά. Έχετε τα κότσια;
Πηγαίνετε στους μεγιστάνες των ΜΜΕ οι οποίοι παρουσιάζουν έλλειμμα. Πώς τα βγάζουν πέρα αφού παρουσιάζουν έλλειμμα, 1,5 δις χρωστάνε στις τράπεζες και διαχειρίζονται συχνότητες που είναι δημόσιο αγαθό χωρίς νομικό πλαίσιο.
Γιατί αυτοί οι μάγκες να μην πληρώνουν μία και να πληρώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι;
Και όλα αυτά, επαναλαμβάνω, όχι για να σωθεί η χώρα. Η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία, στην πτώχευση. Θα την ονομάσετε ελεγχόμενη όμως αν σώσετε τους τραπεζίτες. Αν δεν την σώσετε –γιατί με αυτά που κάνετε μπορεί και να μην τη σώσετε– θα την ονομάσετε ασταθή τη χρεοκοπία.
Ο κ. Μπαρόζο και ο κ. ΄Ολι Ρεν είπαν προχθές κάθε δέκα μέρες θα ξεπουλιέται ένας δημόσιος οργανισμός. Κάθε δέκα μέρες ένας, ώστε να προλάβουν Σεπτέμβρη, Οκτώβρη να τους έχουν ξεπουλήσει όλους και να μας οδηγήσουν στη χρεοκοπία.
Και αυτό θα το ψηφίσετε κύριοι της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας; Θα συναινέσετε με αυτό το έγκλημα; Με στόχο να μειωθεί το χρέος από το 160% στο 140% του ΑΕΠ; Ποια επιχείρηση διασώθηκε εκποιώντας τα πάγιά της; Γιατί θα έχουμε μια χώρα που δεν θα έχει πάγια έσοδα. Το δίλημμα περικοπές μισθών ή ξεπούλημα είναι ψευδές δίλημμα. Διότι και ξεπούλημα θα έχουμε και περικοπές μισθών θα έχουμε, το δίλλημα μνημόνιο ή χρεοκοπία είναι ψευδές δίλημμα. Διότι τώρα θα έρθει η χρεοκοπία αν ξεπουλήσουμε και τα δώσουμε όλα στους πιστωτές.
Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι σε αυτό το ιστορικό έγκλημα που θα συντελεστεί απέναντι στη χώρα και στους Έλληνες πολίτες την υπογραφή θα τη βάλουν μονάχα ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Παπακωνσταντίνου. Την υπογραφή θα τη βάλουν όλοι όσοι ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο κύριοι συνάδελφοι.
Και να σας πω και κάτι. Στα μουλωχτά έχουν βάλει και την υπογραφή τους και τα κόμματα που στηρίζουν και η αξιωματική αντιπολίτευση. Διότι η ιστορία εδώ μου θυμίζει τα στημένα παιχνίδια που σήμερα κάνουν και συλλήψεις. Στημένο θα είναι εδώ, όπως το πρωτάθλημα που πήγαινε ο κόσμος να δει αγώνες και είχε προαποφασιστεί το αποτέλεσμα, έτσι και εδώ.
Συμφωνεί ο κ. Σαμαράς σε μια διαδικασία εξπρές η οποία ήταν αυτή που δημιουργούσε όλη την ένσταση των ίδιων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ το προηγούμενο διάστημα. Και τι θα κάνετε; Ενδεχομένως, να τα πάτε με διαφορά δυο ημερών, μεσοπρόθεσμο και εφαρμοστικό νόμο, ώστε να ψηφίσουν όλοι –θέλετε, επιδιώκετε, εγώ πιστεύω ότι μπορεί και όχι– οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το μεσοπρόθεσμο και εκεί που κάποιοι διαφωνούν να εκφράσουν τη διαφωνία τους στον εφαρμοστικό νόμο στις διατάξεις που τους αφορούν αλλά εκεί να στηρίξει η Νέα Δημοκρατία και να σωθεί το παιχνίδι. Στημένο το παιχνίδι. Όμως νομίζω ότι στη συνείδηση του ελληνικού λαού θα έχετε την πλήρη ευθύνη.
Διάβασα μια είδηση σήμερα, τη βρήκα ενδιαφέρουσα. Πρώτη είδηση στο διαδίκτυο «Αμφιβολίες του Πρωθυπουργού για το αν θα περάσει το μεσοπρόθεσμο». Τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και θεωρώ ότι έχει βάση. Γιατί έχει βάση; Όχι μόνο για όσα σας είπα πιο πριν, ότι θα το σκεφθούν κάποιοι δεύτερη και τρίτη φορά να βάλουν το όνομά τους στη ληξιαρχική πράξη θανάτου της οικονομίας και της χώρας, αλλά γιατί ξέρετε κάτι; Υπάρχει κανείς που να μη θεωρεί ότι αυτή η κυβέρνηση έχει σύμβαση έργου που ολοκληρώνεται με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου;
Υπάρχει κανείς που να μην πιστεύει ότι με αυτά τα δεδομένα, με την αστοχία των οικονομικών μέτρων και με την κοινωνική αναστάτωση, δε θα οδηγηθούμε ούτως ή άλλως σε εξελίξεις σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα; Άρα λοιπόν, είναι πολύ λογικό κάποιοι βουλευτές να σκέφτονται και να λένε την παροιμία «ε, όχι και κερατάδες και δαρμένοι».
Στη δευτερολογία του ο κ. Τσίπρας είπε:
«Κατ’ αρχάς θα ήθελα να ξεκινήσω απ’ αυτό, απευθυνόμενος και στον κ. Κακλαμάνη και στον κ. Αηδόνη. Εδώ έχουμε κάποιους ρόλους κύριε πρώην Πρόεδρε της Βουλής και αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ. Και όταν ομιλώ απ’ αυτό το βήμα ομιλώ ως Πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας και απαιτώ να μου απευθύνετε το λόγο γνωρίζοντας ότι μιλάτε στον Πρόεδρο μιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας, μιας παράταξης με αγώνες, με ιστορία και με διαδρομή. Δε μιλάτε σε έναν νέο άνθρωπο για να κάνετε νουθεσίες.
Σας αντιστρέφω λοιπόν αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Μιλάτε σε ένα πρόσωπο που έχει θεσμικό ρόλο. Και όπως εγώ σέβομαι το δικό σας θεσμικό ρόλο, έτσι απαιτώ να σέβεστε και σεις το δικό μου θεσμικό ρόλο.
Πάμε στην ουσία του προβλήματος. Κατ’ αρχάς όλα όσα είπε ο αξιότιμος και αξιοσέβαστος για τους αγώνες του και τη διαδρομή του πρώην Πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Κακλαμάνης. Κύριε Κακλαμάνη, φαίνεται ότι δε με παρακολουθείτε σε όλες μου τις τοποθετήσεις ή επιλεκτικά απομονώνετε φράσεις διότι αν με παρακολουθούσατε κύριε Κακλαμάνη θα γνωρίζατε ότι σε συζήτηση που διεξήχθη μάλιστα όταν αντιδικήσαμε με τον κ. Ευθυμίου, ασκώντας χρέη κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, δεν υπάρχει άλλος Πρόεδρος κόμματος εδώ όπου να έχει δηλώσει ευθαρσώς ότι όχι μόνο δεν επικροτούμε αντισυγκεντρώσεις σε εκδηλώσεις πολιτικές, κανενός κόμματος, ακόμη και της εξωκοινοβουλευτικής ακροδεξιάς, έχουν δικαίωμα να κάνουν πολιτικές συγκεντρώσεις.
Αλλά είπα και ότι εμείς ακριβώς επειδή φοβόμαστε τις προβοκάτσιες έχουμε συστήσει στους φίλους και τα μέλη μας να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Δεν το θυμάστε αυτό; Δεν το είπα αυτό;
Γιατί όμως επιμένετε σε ένα επιχείρημα το οποίο έχει φθαρεί τόσο πια; Και γιατί έχει φθαρεί; Διότι όταν η συντριπτική πλειοψηφία μιας κοινωνίας αποδοκιμάζει, καλώς ή κακώς, δεν θα το κρίνω εγώ τώρα, εγώ λέω ότι σε κάθε περίπτωση κακώς σε πολιτικές συγκεντρώσεις αλλά όταν η συντριπτική πλειοψηφία μιας κοινωνίας αποδοκιμάζει, τότε αν κάνετε μια πρόχειρη δημοσκόπηση εκεί, θα βρείτε ψηφοφόρους όλων των κομμάτων. Και συντριπτικά περισσότερους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Περισσότεροι είναι ΠΑΣΟΚ απ’ αυτούς που αποδοκιμάζουν παρά ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το έχετε καταλάβει;
Αλλά νομίζω ότι η ουσία δεν είναι εκεί. Η ουσία είναι κύριε Κακλαμάνη και κύριε Αηδόνη, ότι την ίδια στιγμή που προκειμένου να δημιουργήσετε μια καρικατούρα, έναν εχθρό για να δικαιολογήσετε αυτό που με πολύ εύγλωττο τρόπο –δεν το είπα εγώ, ένας βουλευτής σας το είπε– ότι κάποιοι κυβερνητικοί πρίγκιπες την ώρα που η κοινωνία φτύνει νομίζουν ότι βρέχει. Δεν το είπα εγώ. Άμα το είχα πει εγώ ο κ. Κακλαμάνης εδώ θα με είχε εγκαλέσει, δεν το είπα εγώ.
Για να αντιμετωπίσετε αυτό το γεγονός οδηγείστε στην κατασκευή ενός ανύπαρκτου εχθρού που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να δικαιολογήσετε αυτό που συμβαίνει.
Προσέξτε, όμως, είπα και προχθές στην ομιλία μου, με εξοργίζει αυτό, αλλά το μεγάλο πρόβλημα για τη χώρα και τη δημοκρατική παράταξη δεν είναι αυτό. Είναι ότι την ίδια στιγμή που κατασκευάζετε ως εχθρό το ΣΥΡΙΖΑ, μια δύναμη της αριστεράς με παραδόσεις σε αγώνες, και μας εξομοιώνετε με την «καρφίτσα» και τους Γκοτζαμάνηδες, ανοίγετε διάπλατα την αγκαλιά σας στον κ. Καρατζαφέρη, στον κ. Μητσοτάκη που σας στηρίζει, στην ακροδεξιά εντός και εκτός αιθούσης. Αυτό είναι το πρόβλημα.
Και έρχομαι στο τέλος στην ουσία αυτών που είπε ο κ. Αηδόνης.
Γιατί αναστατώνεστε εσείς του ΛΑΟΣ για το πού ανοίγει τις αγκαλιές του Πρωθυπουργός; Εντάξει. Δεν υπάρχει λόγος να αναστατώνεστε. Άλλωστε, ο κ. Καρατζαφέρης μου είπε ότι ζηλεύω όταν το είπα αυτό. Προφανώς, ο ίδιος το χαίρεται όταν του ανοίγει τις αγκαλιές ο Πρωθυπουργός. Άρα δεν υπάρχει λόγος να αναστατώνεστε.
Λέτε σε εμένα ότι απειλώ. Ακόμη και αν λεκτικά πολλές φορές εν τη ρύμη του λόγου, όλοι το κάνουμε, με παρομοιώσεις, με εκφράσεις, μιλάμε έντονα, αντιδικούμε. Θεωρείτε ότι ο πολιτικός λόγος εμπεριέχει μεγαλύτερη βία από την πραγματική βία της άσκησης μιας βίαιης πολιτικής.
Κύριε Αηδόνη, μιλάτε για απειλή σε εμένα όταν εσείς ως κυβέρνηση τον εκβιασμό τον έχετε ως εργαλείο άσκησης πολιτικής; Εκβιασμός διαρκώς. Εκβιασμός για το μνημόνιο. Μνημόνιο ή χρεοκοπία μας είπατε. Εκβιασμός οι δημοτικές εκλογές. Εκβιασμός στους βουλευτές σας αν θα ψηφίσουν ή δεν θα τον ψηφίσουν. Εκβιασμός τώρα για την 5η δόση ο οποίος βεβαίως κατέρρευσε. Διαρκώς εκβιασμοί και λέτε ότι εγώ απειλώ; Σε τι να απειλήσω εγώ. Και η παροιμία, την οποία χρησιμοποίησα, προφανώς έχει μεταφορικό χαρακτήρα κύριε Κακλαμάνη και δεν έχει καμιά σχέση με την κυριολεξία της λέξης. Και αν θέλετε έχει να κάνει με το γεγονός ότι καλούνται κάποιοι να ψηφίσουν, υπερβαίνοντας όπως οι ίδιοι λένε τη συνείδησή τους, προκειμένου να διατηρήσουν τη συνοχή μιας κυβέρνησης η οποία ούτως ή άλλως –νομοτελειακά λέω εγώ– σε 3 μήνες δεν θα υπάρχει. Αυτό το χαρακτήρα είχε και μη το μεταφέρετε αλλού.
Κύριοι της κυβέρνησης, λυπάμαι πολύ αλλά δεν βγάζει πουθενά αυτή η διαρκής αντιδικία με τον ΣΥΡΙΖΑ, το πρόβλημα είναι η ουσία της πολιτικής και με την ουσία της πολιτικής να αντιπαρατεθείτε, όχι με τις καρικατούρες της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου